Η ανακάλυψη του Μπογάζ (Βοσπόρου)

Μου αρέσει κάθε τόσο ν΄ ανοίγω και να διαβάζω το κεφάλαιο «Σιωπές» στο βιβλίο Φεγγάρια του Βοσπόρου , που περιγράφει μια ολόκληρη μέρα και μια μακριά νύχτα με φεγγάρι, με τις σιωπές, τους έρωτες, τις συνήθειες και τις τελετές της που τόσο άρεσαν στο συγγραφέα, αρχίζοντας με τις προετοιμασίες που ξεκινούσαν από το πρωί για τη βόλτα με τα καΐκια το βράδυ στο Βόσπορο, ενώ σε μια βάρκα κάπου μακριά μια μικρή ορχήστρα έπαιζε μουσική, κι όλοι θαύμαζαν την πανσέληνο και τα παιχνίδια της από ασήμι στο νερό, να λυπάμαι για τον εξαφανισμένο πια αυτό κόσμο όπου δεν μπορώ να έχω συμμετοχή , να θυμώνω με το συγγραφέα που γεμάτος νοσταλγία για το παρελθόν έκλεινε τα μάτια στο μίσος, στις ανθρώπινες αδυναμίες, στη δύναμη και στην εξουσία, στα σατανικά και στα μοχθηρά: όταν τις νύχτες αυτές με πανσέληνο στην ήρεμη θάλασσα σταματούσε η μουσική που ερχόταν από τη βάρκα, άρχιζε η σιωπή της νύχτας. «αν και δεν φυσούσε καθόλου, τα νερά καμιά φορά ταράζονταν από μια ανατριχίλα που ερχόταν, θαρρείς, από μέσα τους», λέει ο Α.Σ.Χισάρ

(από την Ιστανμπούλ του Ορχάν Παμούκ)