Θλίψη

Η θλίψη είναι μοίρα αναπόφευκτη, ένα συναίσθημα που λυτρώνει την ψυχή και δίνει βάθος στον άνθρωπο. Η θλίψη είναι σαν θολό τζάμι ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωή. Η θλιβερή προβολή της ζωής για τον ποιητή είναι πιο ελκυστική από την ίδια τη ζωή. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της Ιστανμπούλ, που έχουν αποδεχτεί τη φτώχειά τους και τα αισθήματα μειονεξίας τους. Η θλίψη, που έχει και την έννοια της συνειδητής παραίτησης από τη ζωή, ενώ από τη μια μεριά επωφελείται από τη σπουδαιότητά της στη μυστικιστική λογοτεχνία, από την άλλη φαίνεται να είναι η αιτία – επιλεγμένη με απόλυτη συνείδηση και περηφάνια – της αποτυχίας, της αναποφασιστικότητας , της ηττοπάθειας και της φτώχειας όσων ζούνε στην πόλη. Με αυτή την έννοια η θλίψη δεν παρουσιάζεται μόνο ως αποτέλεσμα των ελλείψεων στη ζωή, των μεγάλων απωλειών αλλά , και το πιο σημαντικό, ως πραγματική τους αιτία. Οι ήρωες στις τουρκικές ταινίες στα παιδικά και νεανικά μου χρόνια, ακριβώς όπως οι ήρωες των πραγματικών ιστοριών που είχα ακούσει ή ήμουν μάρτυράς τους, λες και εξαιτίας της θλίψης που είχαν μέσα τους από τη γέννησή τους, δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν την αγαπημένη τους, τα λεφτά, την επιτυχία : η θλίψη παραλύει τον κάτοικο της Ιστανμπούλ, αλλά είναι και η δικαιολογία της παράλυσής του.


(από την Ιστανμπούλ του Ορχάν Παμούκ)