tag:blogger.com,1999:blog-31754569342726571612024-02-08T01:45:33.721+02:00armenistriaarmenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.comBlogger152125tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-52808347767419119182022-01-08T12:20:00.001+02:002022-01-08T12:20:37.303+02:00JULIAN BARNES ΄Ανδρας με Κόκκινο Μανδυα<p style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg2p97_vzS_HGtGcg_iXYALulKf4kylfk0-Pv6yY8unEhrNpDh1_cMImzBLDo6mTwtbcA6OtQcdS_3-x_SpToB9X-oP4ADYy_Hs7BsbUo41Rhj7An1N5QEqGlZ-WfKcAXvrDauZCtuMc31-7ohO7Li3OeD57KbBxTu4b1DxXIfchWGVoOT8a-WH5th0=s376" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="376" data-original-width="250" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg2p97_vzS_HGtGcg_iXYALulKf4kylfk0-Pv6yY8unEhrNpDh1_cMImzBLDo6mTwtbcA6OtQcdS_3-x_SpToB9X-oP4ADYy_Hs7BsbUo41Rhj7An1N5QEqGlZ-WfKcAXvrDauZCtuMc31-7ohO7Li3OeD57KbBxTu4b1DxXIfchWGVoOT8a-WH5th0=s320" width="213" /></a> <span style="font-size: 12pt; text-align: left;">Εύθυμη Αγγλία, Χρυσός αιώνας,
Μπελ Επόκ: τέτοια λαμπερά εμπορικά ονόματα πλάθονται πάντα εκ των υστέρων. Με
αυτά τα λόγια μας εισάγει ο Τζούλιαν Μπάρνς στην </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">εποχή </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">διασημοτήτων σαν τον Εμίλ Ζολά, τον ΄Οσκαρ
Ουάιλντ, τον Γκυ ντε Μωπασάν, τον Μαλλαρμέ, τη Σάρα Μπερνάρ. </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">Την </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">εποχή που δικάζονται στην Αγγλία τα βιβλία. ΄Όταν
οι </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">Βρετανοί πιστεύουν στον έρωτα και το
γάμο, καθώς "οι ρομαντικοί Βρετανοί ανέκαθεν υπόσχονταν να αγαπούν" (σελ. 159) </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">ενώ στη Γαλλία ο γάμος είναι προϊόν
συναλλαγής. Κι όμως τί ειρωνεία! Ο άγγλος τζέντλεμαν δεν εμπλέκεται σε
μονομαχίες, ενώ στη Γαλλία «η μονομαχία είναι</span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">
</span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;">πιο γρήγορη και πιο φτηνή από μια αγωγή για εξύβριση κι συκοφαντική
δυσφήμηση». </span><span style="font-size: 12pt; text-align: left;"> </span></p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Με πνευματώδες χιούμορ, λεπτοφυή
ειρωνεία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ασυγκράτητη γραφή ο Μπάρνς
μας ξεναγεί στα δαιδαλώδη σοκάκια της ΄Ομορφης Εποχής, καθώς καταδύεται στο
σύμπαν της και αναδεικνύει την ομορφιά αλλά και το σκοτάδι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της συνθέτοντας την τοιχογραφία της χρονικής
αυτής περιόδου και από τις δύο πλευρές του στενού της Μάγχης. Η αφήγηση ξεκινά
με μια σφαίρα και ολοκληρώνεται με μια άλλη. Ανάμεσα στις δύο σφαίρες
ξετυλίγονται στιγμιότυπα της ζωής διάσημων αλλά και όχι της εποχής,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η λογοτεχνική φαντασία του συγγραφέα
συναντάται με την ιστορική και πολιτική σκέψη δημιουργώντας ένα βιβλίο που δεν
είναι ούτε βιογραφία ούτε μυθιστόρημα, είναι ένας συσχετισμός και των δύο μέσα
από την μορφή του ορθολογιστή και ακατάπαυστα φιλοπερίεργου γιατρού Σαμιέλ Ζαν
Πότσι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Οι πρώτες σελίδες αποτελούν μια
πρόκληση και πρόσκληση προς τον αναγνώστη που αν την αποδεχτεί βυθίζεται στο
μαγικό σύμπαν του Μπαρνς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καθώς αυτός
ανασύρει και εκθέτει πολιτικά ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακολουθώντας μια παράξενη τεθλασμένη ανάμεσα
σε γεγονός και μυθοπλασία, αλήθεια και νόμο, Γαλλία και Αγγλία (σελ. 121) με
πικάντικες λεπτομέρειες συνθέτει ένα έργο που του επιτρέπει παράλληλα να διατυπώνει
τις σκέψεις του για τη σημερινή εποχή , το χρόνο, το ρόλο της τέχνης στη ζωή και της ζωής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην τέχνη. « Με ποιο δικαίωμα κρίνουμε;» αναρωτιέται
ο Μπάρνς. Γιατί άραγε το παρόν είναι τόσο πρόθυμο να κρίνει το παρελθόν; Και καταλήγει
στο συμπέρασμα : μας φτάνει που ανησυχούμε για την ετυμηγορία του παρόντος, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δε χρειάζεται να μας ταλαιπωρεί και η κρίση
του μέλλοντος (σε. 205). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Ζητήματα όπως η ομοφυλοφιλία, η
οπλοκατοχή, η αξία της δημοσιότητας, η ιατρική αντιμετώπιση ψυχολογικών
διαταραχών, η αποστείρωση στην ιατρική, το δικαστικό σύστημα στη Γαλλία και την
Αγγλία, η ουσία και οι προϋποθέσεις στο γάμο αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα, είναι κάποια από τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Μπαρνς στο βιβλίο του με
πληροφορίες και άποψη οδηγώντας μας με μαστοριά στη σημερινή εποχή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα όπλο και μια σφαίρα κυκλοφορούν στην πρώτη
σελίδα του βιβλίου. Και μάλιστα η πρώτη αυτή σφαίρα είναι αυθεντική και εξόχως
λογοτεχνική. Είναι «η σφαίρα που σκότωσε τον Πούσκιν».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η δεύτερη σφαίρα έπεσε τον Μάιο του 1871, όταν
τα κυβερνητικά στρατόπεδα συνέτριβαν την Κομμούνα οπότε πέρασε ξυστά δίπλα από
τον Αντριέν Προυστ προκαλώντας ταραχή στην έγκυο σύζυγό του, η οποία μετά από
δύο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μήνες έφερε στον κόσμο τον Μαρσέλ
Προυστ.» Η τρίτη σφαίρα οδήγησε σε ένα τραγικό ατύχημα και τον θανάσιμο
τραυματισμό ενός 16χρονου γιου Άγγλου αξιωματικού το 1886 παρά την χειρουργική
επέμβαση του Πότσι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Η τέταρτη σφαίρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφαιρέθηκε με ασφάλεια αφού το θύμα επέζησε
και η δράστης έζησε έγκλειστη σε νοσοκομεία μέχρι τα 92 της χρόνια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">Η τελευταία σφαίρα έχει στόχο τον
Πότσι. Ο Πότσι, ο ορθολογιστής, ο διεθνής, ο φιλοπερίεργος, ο "αδιόρθωτος γόης" , που δεν θέλησε να γεράσει ποτέ, ο Πότσι που δεν του
λείπουν τα ελαττώματα, αλλά που ο Μπαρνς θα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον πρότεινε σαν ήρωα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Julian Barnes for ever </span><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">λοιπόν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">! </span><span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EL;">«΄Ένας
ασύγκριτος μάγος της καρδιάς»<o:p></o:p></span></p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-29778657764555458982021-04-09T07:59:00.000+03:002021-04-09T07:59:40.230+03:00Sebastian Barry: Μέρες δίχως Τέλος<p> <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";}
</style>
<![endif]-->
</p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">Δύο σημαντικά γεγονότα του δεύτερου μισού του 18<sup>ου</sup>
αιώνα στην Αμερικανική ΄Ηπειρο, η συστηματική εξόντωση των Ινδιάνων και ο
Εμφύλιος, ξετυλίγονται με λυρική γραφή μέσα στο βιβλίο του Σεμπάστιαν Μπαρρυ, Μέρες δίχως Τέλος. Η ιστορία βρίσκεται στο βάθος της αφήγησης, δεν πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα, ενώ σε πρώτο πλάνο κινούνται οι ανθρώπινες σχέσεις και προσδοκίες, τα βιώματα και οι εντυπώσεις που χαράσσονται στις ζωές και τις ψυχές των ηρώων. </p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>Το διάστημα από 1815 έως 1850
χαρακτηρίζεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από ένα συνεχές ρεύμα
αποίκων, κυρίως Ευρωπαίων, Ιρλανδών κυνηγημένων από την πείνα και την Αγγλική
κυβέρνηση του Κρόμγουελ,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προς την
Αμερικανική ΄Ηπειρο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στη συνέχεια τα
χρόνια 1861-1865 παρακολουθούμε άφωνοι τον αμερικανικό εμφύλιο. Οι πολιτείες
του νότου αποσχίζονται με τελική επικράτηση του Βορρά</p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"> </p>
<ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Ο συγγραφέας αφηγείται με πρωτοπρόσωπη αφήγηση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ιστορία του Τόμας μακ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νάλτυ συνομιλώντας με τον αναγνώστη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ένα ταξίδι που ξεκινάει στο Σλάιγκο της
Ιρλανδίας μέχρι τη Βοστώνη και από εκεί στη δυτική Αμερική για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να επιστρέψει στο Νότο, στη συνέχεια στο
Βορρά και μετά πάλι στο νότο με τελευταίο σταθμό το Βορρά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ένα ταξίδι στην Αμερικάνικη
Ιστορία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του 2<sup>ου</sup> μισού
του 19<sup>ου</sup> αιώνα. </li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Στη βιαιότητα και τη φρίκη του πολέμου αντιπαραβάλλει με
απλότητα και αισιοδοξία την ομορφιά της ζωής και της φύσης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό που με γοήτευσε στο βιβλίο είναι ο
τρόπος που χρησιμοποιεί τη φύση για να εκφράσει περιστάσεις και
συνθήκες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν αρκεί το ότι υπήρχε
σιωπή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο στράτευμα, υπήρχε σιωπή
στα δέντρα, στον ουρανό, στο φεγγάρι, τόση ήταν η σιωπή κ.α. Χρησιμοποιεί
τη φύση, τα δέντρα, τα βουνά, το φεγγάρι, τον ήλιο, τη βροχη για να δώσει
ένταση και συναίσθημα στα γεγονότα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει στη φρίκη του πολέμου; Για τον Τόμας
μακ Νάλτυ χωράει η ομορφιά της φιλίας, του έρωτα και της οικογένειας, η
ομορφιά του δάσους και η σιωπή της νύχτας, ο Θεός πανταχού παρών αλλά και
πανταχού απών, η προδοσία και η μεταμέλεια. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από
λιτότητα, οικειότητα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν θα
μακρηγορήσω λέει. Το χιούμορ σε συνδυασμό με τις μεταφορές και τις
προσωποποιήσεις κάνουν την ανάγνωση ευχάριστη, λες και ο ήρωας αντιμετωπίζει
τα πάντα με αφέλεια, αν είναι σαφής και γνώριμη η σοβαρότητα των
καταστάσεων .<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αφοπλιστική
ειλικρίνεια και ελαφρότητα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αστειεύεται με τα σοβαρά θέματα διότι δεν αντέχει να τα εκθέσει σε
όλη τους τη σοβαρότητα.. Δε γίνεται δραματικός και δεν δημιουργεί
συναισθηματική φόρτιση, επομένως δεν υπάρχει ταύτιση με ήρωες</li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Εξομολογείται στον αναγνώστη τα μυστικά της ψυχής
του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ανακαλύπτει τον εαυτό του και
τον αποκαλύπτει σταδιακά., αισθάνεται γυναίκα εγκλωβισμένη σε αντρικό
σώμα, το αποδέχεται με απλότητα και έτσι το αποδέχονται και οι άλλοι. Ενώ
ο Τόμας μακ Νάλτυ επιχειρεί την αυτή την αυτοβιογραφική του απόπειρα, όπως
την ονομάζει στη σελίδα 16 ξεχειλίζει από χιούμορ, κάποιες φορές και
ειρωνεία. Δεν διστάζει να εκθέσει από την πρώτη στιγμή τον εαυτό του σαν
Ιρλανδό σελ. 36.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι προτάσεις είναι
κοφτές, γεμάτες ένταση και συναίσθημα. Ο συγγραφέας με<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απλότητα στη γλωσσική του έκφραση και
καθαρή σκέψη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρατηρεί, φιλοσοφεί,
αισθάνεται, μοιράζεται.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αφήγηση
εκτυλίσσεται σε μια περίοδο της ιστορίας που η ανθρώπινη ζωή δεν είχε
καμιά αξία, εικόνες γουέστερν ξεπηδούν στο μυαλό του αναγνώστη. Ο Λίνκολν
αναφέρεται σαν ένας δικός του άνθρωπος, που νοιάζεται ή δεν νοιάζεται για
τον ίδιον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανάλογα με την
περίπτωση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ιρλανδοί και άλλοι μετανάστες πολεμούν
για τους άποικους σε βάρος των Ινδιάνων</li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Πρωταγωνιστές της ιστορίας οι απλοί στρατιώτες που
πολέμησαν για ένα σκοπό που δεν ήταν δικός τους, αλλά το έκαναν από
καθήκον και υπακοή. Ειδικά το ζευγάρι των πρωταγωνιστών είναι ο ένας
Ιρλανδός και ο άλλος με ινδιάνικο αίμα, στην ουσία οι περιθωριακοί αυτής
της χώρας.. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η εμπειρία μεταφέρεται
με τρόπο που ενσωματώνεται από τον αναγνώστη, ο οποίος καθηλωμένος βλέπει
τους μαύρους κρεμασμένους μετά το τέλος του εμφύλιου, ακούει τους
καβαλάρηδες να φτάνουν πριν τους δει.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ο ήρωας αναρωτιέται για την ευθύνη του στρατιώτη μπροστά στην
εκδίκηση , για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το δικαίωμα στον
πόλεμο , για το συναίσθημα της άγριας χαράς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όταν σκοτώνεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναρωτιέται αν οι στρατιώτες είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στρατός εγκληματίες (σελ. 176).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Παρακολουθούμε τις εκτελέσεις των
μαύρων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τους Νότιους με φρίκη
όπως διαβάσαμε την εκτέλεση των Εβραίων στο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπάμπι Γιαρ</li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Ο Θεός κυριαρχεί στο βιβλίο, τον επικαλείται ο Τόμας
άλλοτε θυμώνει μαζί του άλλοτε αναδεικνύει το μεγαλείο του. </li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Σκοτώνει τον αγαπημένο του φίλο χωρίς να διστάσει για να
προστατέψει το ιδανικό της ζωής που έχει πλάσει, μια ζωή με τον Τζών Κόουλ
και την Γουινόνα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι καθορίζει τις
σχέσεις των ανθρώπων;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φιλία, η οικογένεια, ο στρατός, η
πατρίδα, ή οι περιστάσεις και οι συνθήκες που δημιουργούνται; </li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Γουινόνα είναι
ένα κορίτσι που προσαρμόζεται σε όλες τις καταστάσεις αποδεχόμενη την
εξέλιξη της ζωής, με σοφία και προθυμία.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Εκτιμά την καλοσύνη και την ανταποδίδει. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Γουινόνα που συνδέει τους δύο κόσμους. Η
βασίλισσα αυτής της χώρας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Είναι ένα βιβλίο που δεν προϋποθέτει γνώση της ιστορίας
ούτε και είναι απαραίτητη για να<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>απολαύσει ο αναγνώστης την αφήγηση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί όμως να τον οδηγήσει στα ιστορικά
μονοπάτια που περιγράφονται επιτρέποντας του να τα ξεπεράσει .<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Συμπάθησα τον Τομ μακ Νάλτυ, ήρθε παιδί στην Αμερική για
καλύτερη ζωή εχοντας χάσει τα πάντα και στην Αμερική βρίσκει τον έρωτα της
ζωής του, αλλά και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια ζωή
σκληρότερη από ό,τι φανταζόταν. Κι όμως διατηρεί υψηλό ηθικό και σθένος
και ελπίζει ότι οι δύσκολες μέρες θα τελειώσουν και θα έρθουν καλύτερες.
΄Εχει χιούμορ, περιέργεια, αγαπάει, λυπάται, σέβεται, προδίνει, ένα αγόρι
σε δύσκολους καιρούς που κατάφερε να δημιουργήσει αυτό που έχασε μικρός,
οικογένεια. Ο συγγραφέας τον αποκαθηλώνει και τον εξυψώνει, μας
παρουσιάζει έναν άνθρωπο που έζησε σε εποχές που η ζωή δεν είχε αξία κι
αυτός μέσα στη δική του προσωπική<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μικρή ιστορία της έδωσε. Κι αυτό είναι το ζητούμενο, να δίνουμε
αξία στις μέρες μας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></li><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1;">Η Αμερική του 2<sup>ου</sup> μισού του 19<sup>ου</sup>
αιώνα διαγράφεται από το Χόλυγουντ σε πολλές ταινίες, μερικές από τις
οποίες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κλασικές στην ιστορία του
κινηματογράφου. Κάποιες από αυτές είναι «Η Αιχμάλωτη της Ερήμου» (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Searchers</span>) , Τα Νέα του
Κόσμου, Λίνκολν,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Cold</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Mountain</span>, ακόμη και η
πολυσυζητημένη πρόσφατα «΄Οσα παίρνει ο ΄Ανεμος», αλλά και «Ο καλός, ο
κακός και ο άσχημος». </li></ol>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">Πρόκειται για ένα βιβλίο μεστό
περιεκτικό, μέσα σε 300 σελίδες διατρέχει με ροή και άνεση την ιστορία της
Αμερικής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του 2<sup>ου</sup><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μισού του 19<sup>ου</sup> αιώνα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Τόμας μακ Νάλτυ ή ο Σεβάστιαν Μπάρρυ είναι
ένας μεγάλος αφηγητής. </p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">( Sebastian Barry: Μέρες δίχως Τέλος, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ 2018, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου) <br /></p><table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0"><tbody><tr><td><br /></td><td><br /></td></tr><tr><td><br /></td><td><br /></td></tr></tbody></table><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;"><br /></p>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-62315618395115728022021-03-10T12:10:00.002+02:002021-03-10T12:10:38.051+02:00ΠΑΛΟΜΑΡ ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟ <p> <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
</p><p class="MsoNormal">΄Ενας διανοούμενος «κατ΄ εξοχήν», ένας ηδονιστής της σκέψης,
είρωνας, λεπτολόγος, νευρωτικός:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτός
είναι ο Πάλομαρ. </p>
<p class="MsoNormal">Η ομοιότητα του ονόματός του με του μεγάλου αστεροσκοπείου
Παλομάρ δεν είναι καθόλου τυχαία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το
ερευνητικό, όλο περιέργεια βλέμμα του, ίδιο με το τεράστιο τηλεσκόπιο,
ανιχνεύει ακατάπαυστα τον Κόσμο, προσπαθώντας να ανακαλύψει το κρυμμένο του <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">είναι</b>.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ο Πάλομαρ είναι ολόκληρος ένα βλέμμα που ανακαλύπτει και αποκαλύπτει τη
Φύση, την Πόλη και ….. τη Σιωπή.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Βυθίζεται στο αχανές διάστημα, προσπαθώντας να πετύχει ένα βουβό διάλογο
με τα μακρινά άστρα, ύστερα αφήνοντας τον Βοώτη, τον Βέγα, τον Αλτάιρ, τον
Ντενέμπ, προσγειώνεται στη γη, καρφώνεται πάνω στην παράταιρη παντόφλα που
μπορεί να μην είναι κομιστής αταξίας αλλά τάξης και διερευνά με την ίδια
παθιασμένη εμβρίθεια τη δική της συμβολή μέσα στην τάξη ή την αταξία του
κόσμου.</p>
<p class="MsoNormal">Το ακούραστο, αδηφάγο βλέμμα του Πάλομαρ παρατηρεί αέναα: το
γυμνό στήθος μιας κολυμβήτριας και τους έρωτες μιας χελώνας, το κρυμμένο νόημα
των γιαπωνέζικων βραχόκηπων και τα βαθιά μυστικά των προκλητικών τυριών στις
προθήκες κάποιου τυροπωλείου, την αρχαία εικονογραφική γραφή στα ερείπια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της Τούλα στο Μεξικό, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τα ιερογλυφικά της κοιλιάς του
σαμιαμιδιού….</p>
<p class="MsoNormal">Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ
ΠΑΛΟΜΑΡ,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ΠΑΛΟΜΑΡ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ και ΟΙ
ΣΙΩΠΕΣ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΤΟΥ ΠΑΛΟΜΑΡ. </p>
<p class="MsoNormal">Κάθε κεφάλαιο χωρίζεται σε τρία υποκεφάλαια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal">Οι Διακοπές του Πάλομαρ χωρίζονται στα κεφάλαια <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ο Πάλομαρ στην ακτή, Ο Πάλομαρ στον κήπο </b>και
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ο Πάλομαρ κοιτάζει τον ουρανό.</b> </p>
<p class="MsoNormal">Ο Πάλομαρ στην πόλη χωρίζεται στα κεφάλαια: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ο Πάλομαρ στη βεράντα, Ο Πάλομαρ πηγαίνει
για ψώνια </b>και<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> ο Πάλομαρ στο
ζωολογικό κήπο</b>. </p>
<p class="MsoNormal">Οι Σιωπές του Πάλομαρ χωρίζεται επίσης σε τρία κεφάλαια: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Τα ταξίδια του Πάλομαρ, Ο Πάλομαρ και η κοινωνία
</b>και<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> Οι διαλογισμοί του Πάλομαρ</b>. </p>
<p class="MsoNormal">Κάθε υποκεφάλαιο χωρίζεται τέλος σε τρία ακόμη τμήματα –
κείμενα. </p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Οι αριθμοί 1,2,3 που σημειώνονται στους τίτλους των
περιεχομένων, είτε βρίσκονται στην πρώτη είτε στη δεύτερη είτε στην τρίτη θέση,
δεν έχουν μονάχα την πρόθεση αριθμητικής ταξινόμησης του υλικού αλλά
αντιστοιχούν επίσης σε τρεις θεματικούς άξονες, σε τρεις τύπους εμπειρίας και
αναζήτησης που βρίσκονται – με διαφορετική κάθε φορά αναλογία- σε κάθε τμήμα
αυτού του βιβλίου. </p>
<p class="MsoNormal">Τα 1 αντιστοιχούν σε γενικές γραμμές . σε μια οπτική
εμπειρία, που σχετίζεται σχεδόν πάντα με διάφορες μορφές της φύσης , το κείμενο
τείνει να πάρει τη μορφή της περιγραφής. </p>
<p class="MsoNormal">Στο 2 παρουσιάζονται ανθρωπολογικά – και, έμμεσα,
πολιτισμικά – στοιχεία, και η εμπειρία συγκροτείται – εκτός από τα διάφορα
οπτικά θέματα – και από τη γλώσσα, τις έννοιες, τα σύμβολα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το κείμενο τείνει να αναπτυχθεί και να
προσεγγίσει το διήγημα.</p>
<p class="MsoNormal">Τα 3 λαμβάνουν υπόψη τους εμπειρίες περισσότερο θεωρητικού
τύπου, που αφορούν στο σύμπαν, στο χρόνο, το άπειρο, τις σχέσεις ανάμεσα στο
εγώ και στον κόσμο, τις διάφορες διαστάσεις του ανθρώπινου νου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τον κόσμο της περιγραφής και της
αφήγησης, περνάμε στο χώρο του διαλογισμού. </p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Ο Πάλομαρ --- ο Καλβίνο --- κοιτάζει, διαλογίζεται
προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει το παμπάλαιο και πάντα ανεξιχνίαστο αλφάβητο
της ζωής.</p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBtTEHR6Iv7h76M5kwiXjTwfUCjbQFwqo6VSE56pJo5wK6BQ0ec0c6oaE2R3UugNfwbjmwj0IvJrUyb2TSiNeZcWzURvtI9o7aPNcD4u8YKDJ4MAm-ymn5yqVpfLfDCFOwlsx0s5hULeA/s259/%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2592%25CE%2599%25CE%259D%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="195" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBtTEHR6Iv7h76M5kwiXjTwfUCjbQFwqo6VSE56pJo5wK6BQ0ec0c6oaE2R3UugNfwbjmwj0IvJrUyb2TSiNeZcWzURvtI9o7aPNcD4u8YKDJ4MAm-ymn5yqVpfLfDCFOwlsx0s5hULeA/w195-h259/%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F+%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259B%25CE%2592%25CE%2599%25CE%259D%25CE%259F.jpg" width="195" /></a></div>Κάποια από τα ερωτήματά του, όπως τα παραθέτει μέσα στο
πρωτότυπο και εξερευνητικό αυτό βιβλίο του: <p></p>
<p class="MsoNormal">Γιατί το ταμπού της γύμνιας επιβεβαιώνεται καθαρά ακόμα μια
φορά. Γιατί οι συμβατικότητες που γίνονται σεβαστές κατά το ήμισυ αναπαράγουν
αβεβαιότητα και ασυνέπεια στην ανθρώπινη συμπεριφορά αντί ελευθερία και ειλικρίνεια;</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Ποια είναι η φύση; Κι όμως τίποτε από όσα βλέπει, δεν
υπάρχει στη φύση: ο ήλιος δε δύει, η θάλασσα δεν έχει αυτό το χρώμα, τα σχήματα
είναι αυτά που το φως προβάλλει στον αμφιβληστροειδή…. Μέσα του υπάρχει η
αίσθηση ότι είσαι εδώ αλλά θα μπορούσες και να μην είσαι, σ΄ έναν κόσμο που θα
μπορούσε να μην υπάρχει αλλά υπάρχει. </p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>… Η ζωή του του
φαντάζει σαν μια ακολουθία χαμένων ευκαιριών… Αν οι κότσυφες μιλάνε με τη σιωπή
τους; … Μήπως οι ανθρώπινοι διάλογοι είναι διαφορετικοί;</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Το λιβάδι είναι ένα σύνολο χόρτων – κάπως έτσι πρέπει να
τεθεί το πρόβλημα – που περιλαμβάνει ένα υποσύνολο καλλιεργήσιμων φυτών και ένα
υποσύνολο αυθόρμητων φυτών, των λεγόμενων αγριόχορτων.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μια τομή των δύο υποσυνόλων αποτελείται από τα
χόρτα που φύτρωσαν αυθόρμητα αλλά ανήκουν στα καλλιεργήσιμα είδη και επομένως
δεν μπορούν να ταξινομηθούν ξεχωριστά από αυτά. … Ο Πάλομαρ έχει αφαιρεθεί, δεν
ξεριζώνει πια τα αγριόχορτα, δε σκέπτεται άλλο το λιβάδι, τώρα σκέφτεται το
σύμπαν.</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Το φεγγάρι είναι το πιο άστατο από τα σώματα του ορατού σύμπαντος
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά και το πιο τακτικό όσο αφορά στις πολύπλοκες
συνήθειες του: δε λείπει ποτέ από κανένα ραντεβού του.</p>
<p class="MsoNormal">Αν ανάγκαζε τον εαυτό του να παρατηρεί τους αστερισμούς τη μια
νύχτα μετά την άλλη, χρόνο με το χρόνο, να παρακολουθεί την εμφάνιση και την
επανεμφάνισή τους με τις κυκλικές τροχιές τους στον ουράνιο θόλο, ίσως στο τέλος
να αποκτούσε κι αυτός την έννοια ενός χρόνου συνεχούς και αμετάβλητου,
διαφορετικού από τον εφήμερο και αποσπασματικό χρόνο των γήινων συμβάντων</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Μονάχα αφού γνωρίσει κανείς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την επιφάνεια των πραγμάτων μπορεί να ψάξει να
βρει τι υπάρχει αποκάτω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η επιφάνεια των
πραγμάτων είναι όμως ανεξάντλητη.</p>
<p class="MsoNormal">Η τηλεόραση κινείται στις ηπείρους φωτίζοντας τις λεπτομέρειες
που περιγράφουν την ορατή πλευρά των πραγμάτων, αντίθετα το σαμιαμίδι εκφράζει
την ακίνητη συσσώρευση και την κρυφή πλευρά των πραγμάτων, ό,τι δε φαίνεται με
την πρώτη ματιά. … Αν η κάθε ύλη ήταν διαφανή, το έδαφος που μας στηρίζει , τα περίβλημα
που τυλίγει τα σώματα μας, όλα θα θύμιζαν όχι ένα φτερούγισμα αιθέριων πέπλων,
αλλά μια κόλαση αποσυνθέσων και καταβροχθισμών.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></p>
<p class="MsoNormal">Δεν έχουμε να διδάξουμε σε κανέναν τίποτε: σε ό,τι μοιάζει
περισσότερο με τη δική μας εμπειρία, δεν μπορούμε να ασκήσουμε καμιά
επιρροή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε ό,τι φέρει τη δική μας σφραγίδα,
δεν ξέρουμε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας.</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Για τον Πάλομαρ το να είσαι νεκρός σημαίνει ότι συνηθίζεις
στην απογοήτευση να ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου σε μια οριστική κατάσταση που
δεν έχει πια ελπίδες να αλλάξει… η ζωή ενός ατόμου συγκροτείται από ένα σύνολο
γεγονότων που εισβάλλουν σε μια ζωή σύμφωνα με μια σειρά που δεν είναι
χρονολογική αλλά ικανοποιεί τις απαιτήσεις μια<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εσωτερικής αρχιτεκτονικής.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κάποιος γα παράδειγμα διαβάζει σε ώριμη ηλικία ένα σημαντικό γι΄ αυτόν
βιβλίο που τον κάνει να αναφωνήσει: Πώς μπορούσα και ζούσα χωρίς να το έχω
διαβάσει;, όπως επίσης Τι κρίμα που δεν το διάβασα νέος!! Αυτές οι δηλώσεις όμως
δεν έχουν νόημα, ιδιαίτερα η δεύτερη, αφού από τη στιγμή που το ίδιο αυτό άτομο
διάβασε εκείνο το βιβλίο, η ζωή του γίνεται η ζωή κάποιου που διάβασε εκείνο το
βιβλίο, και δεν έχει καμιά σημασία αν το διάβασε νωρίς ή αργά, γιατί και η ζωή
που προηγείται της ανάγνωσης τώρα αποκτά μια μορφή που σφραγίζεται από αυτή την
ανάγνωση (σελ. 139 Πώς μαθαίνει κανείς να είναι νεκρός)</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Βλέπει το ανθρώπινο είδος στη εποχή των μεγάλων αριθμών, ένα
ισοπεδωμένο πλήθος που αποτελείται από διαφορετικές μονάδες, όπως τούτη η
θάλασσα της άμμου που πλημμυρίζει την επιφάνεια της γης… Βλέπει επίσης τον
κόσμο να συνεχίζει παρόλ΄ αυτά να δείχνει την αδιάφορη φύση του και να γυρίζει
τη βράχινη πλάτη του στο πεπρωμένο της ανθρωπότητας, και τη σκληρή ουσία του να
παραμένει ανεπίδεκτη σε κάθε ανθρώπινη αφομοίωση… Βλέπει τις μορφές με τις οποίες
η ανθρώπινη άμμος τείνει να ακολουθήσει κάποιους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άξονες κίνησης, σχέδια που συνδυάζουν την
κανονικότητα με τη ρευστότητα, όπως τα ευθύγραμμα ή κυκλικά ίχνη που αφήνει
πίσω της μια τσουγκράνα…. Και ανάμεσα στην ανθρωπότητα –άμμο και τον κόσμο –
βράχο διαισθάνεται κανείς την ύπαρξη μιας αρμονίας, μιας πιθανής αρμονίας που
λες και γεννιέται από δύο ανομοιογενείς αρμονίες : εκείνη του μη-ανθρώπινου σε
μια ισορροπία δυνάμεων που μοιάζουν να μην ακολουθούν κανένα συγκεκριμένο
σχέδιο, κι εκείνη των ανθρώπινων δομών που τείνει προς μια ορθολογικότητα
γεωμετρικής ή μουσικής <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σύνθεσης, που δεν
είναι ποτέ οριστική (σελ. 108. Η αλέα της άμμου)</p><p class="MsoNormal"> </p><p class="MsoNormal"> ΕΚΔ. ΑΣΤΑΡΤΗ 1985 ΜΤΦΡ. ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ<br /></p>
<p class="MsoNormal"> </p>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-8450236447484652702021-01-05T10:06:00.004+02:002021-01-05T10:06:44.733+02:00ΕΛΕΝΗ Ή Ο ΚΑΝΕΝΑΣ: ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ<p> <!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
</p><p class="MsoNormal">Το μυθιστόρημα Ελένη ή ο Κανένας στηρίζεται σε μια
πραγματική ιστορία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το νήμα έδωσε η ζωή
της Σπετσιώτισσας και πρώτης σπουδασμένης Ελληνίδας ζωγράφου Ελένης Αλταμούρα
Μπούκουρα, που μεγάλωσε στην μετεπαναστατική Ελλάδα του 19<sup>ου</sup> αιώνα,
κόρη καπετάνιου που υπήρξε ο πρώτος θεατρώνης της Αθήνας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ζωή δραματική, άγνωστη εν πολλοίς, έλκει
πρόσφατα το ενδιαφέρον κομίζοντας νέα στοιχεία στα ήδη δεδομένα, ότι δηλαδή
εκείνη η Ελένη ντύθηκε στην Ιταλία σαν άντρας προκειμένου να σπουδάσει, ότι ο
έρωτας και ο γάμος της με τον ζωγράφο και επαναστάτη Σαβέριο Αλταμούρα γρήγορα
διαλύθηκε, ότι επέστρεψε στην Αθήνα και εργάστηκε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι πέθαναν τα δυο παιδιά που ανέθρεψε πάνω
στη νιότη τους – μια κόρη κι ο περίφημος ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας – ότι
κατόπιν έζησε έγκλειστη στις Σπέτσες έναν μακρόχρονο, μονήρη σχεδόν μυστηριώδη
βίο.</p>
<p class="MsoNormal">Στο μυθιστόρημα συναιρούνται και διαλέγονται αδιάκοπα τα
φώτα της γνώσης και η μαγεία, η λογική και η τρέλα, η αθωότητα και η ενοχή, ο
χωρισμός και η συμφιλίωση, ο ανοικτός ορίζοντας και ο εγκλεισμός, η
καλλιτεχνική δημιουργία και η καταστροφή της, η ταυτότητα και η ματαιότητα της
αναζήτησής της, η διαμόρφωση και η ασάφεια του εθνικού, η ύπαρξη και η
κατάργηση τοη του χρόνου, οι ζωντανοί και οι νεκροί. </p>
<p class="MsoNormal">Αυτό είναι κομμάτι του οπισθόφυλλου του βιβλίου της Ρέας
Γαλανάκη .</p>
<p class="MsoNormal"> </p>
<p class="MsoNormal">Το βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη είναι η βιογραφία της Ελένης
Αλταμούρα , αλλά όχι μόνο, είναι η γυναίκα που θέλει να επαναστατήσει ενάντια
στη προδιαγεγραμμένη μοίρα της και αποφασίζει να εναντιωθεί στην κοινωνία και
την ηθική της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ξεκινάει μια
αναμέτρηση με την εποχή της. Προδίδεται από τον αγαπημένο της, προδίδεται από
τη ζωή και σβήνει μόνη με παρέα τα φαντάσματα της στο σπίτι της στις Σπέτσες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο τρόπος που αναδεικνύεται η ζωή της ξεχωριστής
αυτής Ελληνίδας είναι μαγευτικός, άλλοτε στομφώδης, άλλοτε λιτός, άλλοτε
περιγραφικός, άλλοτε λυρικός. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το
ιδιαίτερο αυτό βιβλίο είναι μια αναγνωστική απόλαυση. </p>
<p class="MsoNormal"> Η Ελένη, πρωτοκόρη κι αγαπημένη του πατέρα της, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατάγεται από <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα νησί όπου όλοι οι άντρες ασχολούνταν με τη
ναυτική.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>
</p><p class="MsoNormal">Από τις πρώτες σελίδες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η Γαλανάκη μας εισάγει στο γλαφυρό της ύφος,
καθώς εμπλουτίζει την αφήγησή της με πλούσια επίθετα, μεταφορές και εικόνες, όπως
το βαθυκύανο πένθος. Μας προετοιμάζει για τους κυματισμούς της ζωής της «Δροσιά
και Πένθος αφορούσαν την ίδια γυναίκα». Μας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συστήνει τον <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χάροντα της θάλασσας : « ο καπετάν Γιάννης τον
είχε ξαναδεί κι άλλες φορές παλιότερα να ορμά καβάλα σε μαύρα κύματα πανύψηλα,
με το ουρλιαχτό του λύκου και με τον κεραυνό μιας τρίαινας σ το ένα του χέρι». Αργότερα
μοιράζεται με τον αναγνώστη την εικόνα του θεάτρου, όπως το είδε ο Γιάννης Μπούκουρας,
σαν ένα τεράστιο καράβι να αρμενίζει με τα πανιά ορθάνοιχτα πανω σε χλοϊσμένη
θάλασσα. </p>
<p class="MsoNormal">Η Γαλανάκη χρησιμοποιεί κάπου κάπου <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ύφος προφητικό κάνοντας την αφήγησή της ποιητική:
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάθε φορά που η μελαγχολία θα παράσερνε
τη ζωγράφο… , χρόνια αργότερα η Ελένη δεν θα θυμόταν…, κάθε φορά που θα
υπέγραφε…., δεν θα περνούσαν πολλά χρόνια…, ότι κάποτε θα πλήρωνε την έξοδο της
από τον κανόνα…</p>
<p class="MsoNormal">Παρατηρούμε ότι η Γαλανάκη ταξιδεύει στο χρόνο μέσα σ την
αφήγησή της ολοκληρώνοντας εικόνες και γεγονότα της ζωής της οικογένειας, όπως όταν
αντιπαραβάλλει στην αγορά του θεάτρου (σελ. 56) τα συναισθήματα της όταν
κατεδαφίστηκε: λυγμός, ένα σπουργίτι, η ψυχή του φτερουγίζοντας να φύγει…</p>
<p class="MsoNormal">Το πρώτο και το τρίτο κεφάλαιο είναι σε τρίτο πρόσωπο
περιγράφοντας τη νεανική ηλικία και το θάνατο της Ελένης Αλταμούρα. Η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ζωγραφική διαγράφεται ως η μεγάλη της αγάπη με
μεγάλες αντιδράσεις από το σχολείο της.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Τότε εμφανίζεται στη ζωή της οικογένειας ο Ραφαέλο Τσεκόλι, ο οποίος κυνηγημένος
από το Βασίλειο των δύο Σικελιών έρχεται στην Αθήνα μαζί με την κόρη του. Ο
πατέρας της Ελένης, νιώθοντας ότι η αγάπη της για τη ζωγραφική μοιάζει με το
δικό του πάθος για τα θαλασσινά ταξίδια, αποφασίζει να ενθαρρύνει την Ελένη να
αρχίζει μαθήματα ζωγραφικής με τον ναπολιτάνο δάσκαλο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal">Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου η Ελένη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περιγράφει σαν σε ημερολόγιο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την αναχώρησή της από το λιμάνι του Περαιά
μαζί με τον πατέρα της για την γειτονική Ιταλία, την γνωριμία της με τον
Σαβέριο, το γάμο της στη Φλωρεντία, την εγκατάλειψη της από αυτόν, την επιστροφή
της στην Αθήνα και στη συνέχεια στις Σπέτσες μέχρι την συνάντησή της με την
Καλλιόπη Παρρέν. </p>
<p class="MsoNormal">Οι εσωτερικοί μονόλογοι της γερασμένης Ελένης που
περιέχονται στο βιβλίο με γράμματα σε κλίση είναι από τα πιο συναρπαστικά
κεφάλαια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του βιβλίου, διότι αποτελούν το
κομμάτι της μυθοπλασίας που κάνει το βιβλίο αυτό να διαφέρει από μια απλή βιογραφία.
Εδώ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η Ελένη κοιτάζοντας το παρελθόν,
πιθανώς άρρωστη, πιθανώς με <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάποια
απώλεια του νου, εξιστορεί τη ζωή της από απόσταση με την εκ των υστέρων γνώση,
εκμυστηρεύεται τα πιο βαθιά και καλά κρυμμένα συναισθήματα και εντυπώσεις, ο
χρόνος έχει χάσει τη σημασία του και όλα γίνονται ταυτόχρονα. Μιλάει με τους
γιους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της, μιλάει με τον εαυτό της, με
την κόρη της Σοφία, μιλάει με τον Σαβέριο σε μια ατελείωτη επισκόπηση της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ζωής της, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καθώς κάθε μέρα ξημερώνει ένα άλλο χθες (σελ.
103) .<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χρησιμοποιεί προσωποποιήσεις όπως
για τον Σαβέριο : «΄Ανεμος ήσουν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τυλιγόσουν και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξετυλιγόσουνα γοργά γύρω από το κάθε τι στο διάβα
σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κλωστή γύρω από την ανέμη του
παραμυθιού σου… ΄Ανεμε, σε ρωτώ πού με οδήγησες; Πού διασκόρπισες τη στάχτη της
γυναίκας που υπήρξα;» για τον Ιωάννη «Παράξενο θαλασσινό πουλί, πώς λοιπόν μου
είχες λαβωθεί και αρρώστησες;…</p>
<p class="MsoNormal">Το συναίσθημα της αγάπης την διακατέχει και την συγκλονίζει
μέχρι το τέλος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναλογίζεται αν συνάντησε
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ύβρη, όχι επειδή φόρεσε αντρίκεια
ρούχα, μα επειδή φιλοδοξώντας τα προνόμια του Κανένα, τα έχασε αγαπώντας με τον
τρόπο μιας οποιασδήποτε Ελένης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όταν
χάνεται ο Ιωάννης, η Ελένη ξεκινά για τη μετά τη ζωή ζωή των γυναικών (σελ.
173). «Χρέος μου ήταν να ανάψω αυτή τη φωτιά.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>΄Επρεπε να έχεις φάρο την πυρά των έργων μου, για να αποφύγεις τους κινδύνους
στο ταξίδι σου. Μα πιο πολύ, για να θυμάσαι πού ήταν το φως και να μπορείς να
επιστρέφεις στο σπίτι του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιάννη και της
Μαρίας Χρυσίνη Μπούκουρα, εσύ ο Ιωάννης Μαρία Χρυσίνης Αλταμούρας».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal">Η ζωή της υπήρξε ένα αίνιγμα, όπως την περιγράφει σε άρθρο της
η Καλλιόπη Παρρέν, μάρτυρας της τέχνης, ονειροπόλος, πνευματίστρια, έξοχη της νέας
Ελλάδας καλλιτέχνης, λάτρης του ιδεώδους, νεκρή ανάμεσα στους ζωντανούς,
ζωντανή ανάμεσα στους πεθαμένους, αυτή που προκαλεί τον οίκτο ή τα μειδιάματα
των πρακτικών και των πεζών, η λησμονημένη, η παραγνωρισμένη, το ηφαίστειο που
άναψε και θάφτηκε κάτω από τις δικές του φλόγες, η ζωή που πέρασε μέσα από τις
αστραπές μιας ασταμάτητης καταιγίδας.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κυρίως όμως ένα αίνιγμα. </p>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-7933318752782293042020-12-01T09:53:00.000+02:002020-12-01T09:53:17.591+02:00MAX FRISCH: HOMO FABER<p><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVH3VaZvpZ9k37HskWNcxGmEPPvzSghdikNNUbogSxUbaTJrh70fPAgw8a-tKQharrE08ku_HhQC1bBF4mYDxnkAo0Gwlgcguo1TJkQwGl_GSYUg95v2icUxSoUFdKs_8eQdUssJvxCEs/s945/03420.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="625" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVH3VaZvpZ9k37HskWNcxGmEPPvzSghdikNNUbogSxUbaTJrh70fPAgw8a-tKQharrE08ku_HhQC1bBF4mYDxnkAo0Gwlgcguo1TJkQwGl_GSYUg95v2icUxSoUFdKs_8eQdUssJvxCEs/s320/03420.jpg" /></a></div><br />Γράφει ο Μάξ
Φρις στον Στίλερ: "Η συγγραφή δεν είναι επικοινωνία με του αναγνώστες ούτε
επικοινωνία με τον εαυτό σου, είναι επικοινωνία με τα ανείπωτα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Οσο πιο συγκεκριμένα προσπαθεί κανείς να
εκφραστεί τόσο πιο ξεκάθαρα εμφανίζονται τα ανείπωτα, δηλαδή η πραγματικότητα
που ωθεί και πιέζει τον γράφοντα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>΄Εχουμε τη γλώσσα για να γίνουμε μουγκοί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτός που σωπαίνει δεν είναι μουγκός.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτός που σωπαίνει δεν έχει καν ιδέα ποιος είναι".<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Παίρνοντας τη
σκυτάλη από τον Στίλερ ερχόμαστε στο μεταγενέστερο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">HOMO</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">FABER</span> , που σημαίνει άνθρωπος
τεχνίτης, άνθρωπος δημιουργός, άνθρωπος χειροτέχνης, ο άνθρωπος που ελέγχει τη
μοίρα του αλλά και το περιβάλλον του μέσα από τα εργαλεία που κατασκευάζει, ένας
όρος που καθιερώθηκε στην Αναγέννηση και τιμά την απεριόριστη δημιουργικότητα
του ανθρώπου.</p><p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Το βιβλίο αυτό
είναι ένα παιχνίδι της τύχης, μια δοκιμασία του αφηγητή να ελέγξει τη ζωή και
τη μοίρα του, όταν το απρόβλεπτο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνει
την εμφάνισή του και όλη η τακτοποιημένη ζωή του ανατρέπεται συμπαρασύροντας
και τις ζωές κοντινών του προσώπων, προσώπων από το παρελθόν, προσώπων από το
μέλλον που σβήνει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέσα στο
παρελθόν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Βάλτερ, η Χάννα, η Ζάμπετ, ο
Γιοακίμ, ο αδελφός του στήνουν μια παράσταση όπου τα πάντα μπορεί να είναι
αλήθεια κι όπου τίποτε δεν είναι αληθινό, γιατί το να βρίσκεσαι στον κόσμο
σημαίνει πως βρίσκεσαι στο φως (σελ. 235) και ο Βάλτερ δεν είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο φως, ζει σε ένα σκοτάδι, δεν βλέπει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάνει συνέχεια αναφορές στην τυφλότητα του,
είμασταν τυφλοί (12), δεν είμαι τυφλός (32), δεν καταλάβαινα ούτε εμένα, καθώς
έρχεται σε επαφή με την ιστορία και την τέχνη των Μάγια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(55), σαν τυφλός (218).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Ζάμπετ του θυμίζει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τη Χάννα, το σούφρωμα στο μέτωπο, καθόλου τον
Γιοακίμ, κι όμως αγνοεί τα σημάδια και προχωρεί σε πράξεις που τον οδηγούν στην
απελπισία: μακάρι να μην είχα γεννηθεί, πρόταση που επαναλαμβάνεται με
διάφορους τρόπους σελ. 163 (ήμουν σ΄ ένα παραλήρημα ακινησίας και
αναποφασιστικότητας – ευχόμουν να μην είχα γεννηθεί), 205 (Αποφασίζω να αλλάξω
ζωή), 207 (η απόφασή μου να ζήσω διαφορετικά) , 209 (να μπορούσε κανείς να
ξαναζήσει από την αρχή) , 212 ( η ζωή μου ακόμα και σε μένα τον ίδιο φαίνεται
ασήμαντη) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και 227 ( θα ήθελα μονάχα να
μην είχα υπάρξει ποτέ).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Από την αρχή
έρχεται αντιμέτωπος με τη μοίρα και την τύχη, την πραγματικότητα και την
μαθηματική επαφή με τον κόσμο, την εμπειρία και την σύμπτωση: «Δεν πιστεύω στο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πεπρωμένο και στη μοίρα, ως τεχνικός συνηθίζω
να υπολογίζω τα πράγματα με βάση τους νόμους των πιθανοτήτων» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(σελ. 29) η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στατιστική, οι πιθανότητες (σελ. 29-30), ο
ορισμός του απίθανου ως αληθινού γεγονότος, ως μια ακραία εκδοχή του πιθανού (σελ.
30), η εμπειρία, δεν ακούω τίποτε απολύτως εκτός από το τρίξιμο της άμμου σε
κάθε βήμα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(σελ. 33), μια απλή σύμπτωση
που καθόρισε το μέλλον, βλάβη στην ξυριστική μηχανή (σελ. 79), <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συζήτηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα των
ρομπότ και την κυβερνητική (σελ. 93) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>, ο
ορθολογισμός του υπερπληθυσμού <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και της διακοπής
της κύησης <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με το τραγικό συμπέρασμα «Ζούμε
μέσω της τεχνικής, ο άνθρωπος κυριαρχεί στη φύση, ο άνθρωπος ως τεχνικός , κι
όποιος έχει αντίρρηση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί ούτε τις γέφυρες αφού δεν τις έχτισε
η φύση ( σελ. 128), το ερώτημα γιατί παντρευόμαστε «Δεν μπορεί να πει κανείς καληνύχτα
στον εαυτό του» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την ίδια στιγμή που
κάνει πρόταση γάμου σε ένα κορίτσι τριάντα χρόνια μικρότερο ( 112 και 116), η
προκατάληψη «΄Ολες οι γυναίκες έχουν κλίση στις προλήψεις, αλλά η Χάννα είναι
πολύ μορφωμένη (σελ. 169). </p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Μια ακόμη
παράμετρος ο χρόνος, επανέρχεται συνέχεια στη διήγηση, συνέχεια ο Βάλτερ μας υπενθυμίζει
το χρόνο, ήταν 1936, ήμουν περίπου πενήντα, είχαν περάσει είκοσι, για την
ακρίβεια είκοσι ένα χρόνια, η Χάννα με άσπρα μαλλιά, μονάχα που γερνάει κανείς –
μονάχα ο ήλιος φαινόταν να αλλάζει θέση (σελ. 94) , το 1927 ήμουν είκοσι ετών
(σελ. 102) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γενέθλια (109) , το γερασμένο
σώμα μου (163(</p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Και βέβαια
παρόλο που <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο ήρωάς του Μαξ Φρις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>υποστηρίζει την παρέμβαση του ανθρώπου στη
μοίρα του στέκεται αμήχανος μπροστά στα ερωτήματα: <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε τι έφταιξα λοιπόν, μια αθώα γνωριμία πάνω
στο πλοίο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(σελ. 149) , οι ενοχές απειλητικές ερινύες
(σελ. 153) εσύ έχεις αλλάξει (160),<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι έφταιγα
εγώ που είχαν έρθει έτσι τα πράγματα! επιτρέποντας στη διαρκή τάση του ανθρώπου
να αποποιείται τις ευθύνες του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και να τις
μεταθέτει σε κάποιον άλλο να εμφανισθεί κι εδώ πιεστικά και ανεύθυνα, όπως και
στον Στίλερ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τίποτε πιο δύσκολο για τον
Βάλτερ από το να αποδεχτεί τον εαυτό του και να αναλάβει τις ευθύνες του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Ο δεύτερος
σταθμός είναι καθηλωτικός καθώς ο Βάλτερ ανυπεράσπιστος απέναντι στον ίδιο του
εαυτό μονολογεί σε μια γλώσσα διαφορετικά από αυτή στο πρώτο σταθμό, μια γλώσσα
που αναδεικνύεται ποιητική γιατί μιλάει για την ουσία της ζωής, για τα
συναισθήματά του, που μπορεί να τα δει και να τα αισθανθεί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ολες οι αισθήσεις του και οι αισθήσεις μας σε
εγρήγορση: η γεύση του κρασιού, της μπύρας, των χειλιών της, το άγγιγμα των
μαλλιών της, το σώμα της όλα αυτά που υπήρξαν και δεν υπάρχουν πια, ο θάνατος μας
ξεπερνάει, μας ακινητοποιεί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Ο ποιητικός λόγος
μπαίνει επίμονος με τα αναπάντητα ερωτήματα γιατί δεν κάθεται ποτέ , μπορεί να
με συγχωρέσει, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μπορώ να επανορθώσω,
γιατί δε μιλάει, γιατί έρχεται, ενώ η χρονική γραμμή κινείται κυκλικά ανάλογα
με τις σκέψεις του ήρωα όπως υπεισέρχονται στη διήγησή του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Η Ζάμπετ
ανατρέπει όλα όσα θεωρούσε δεδομένα και ξάφνου, χωρίς να το καταλάβει ο Βάλτερ
αισθάνεται, έχει εμπειρίες, Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς καθόταν πάνω σ΄ εκείνους τους
βράχους, με τα μάτια κλειστά, πώς σώπαινε και πώς τη φώτιζε ο ήλιος (σελ.
181).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο αναγνώστης χάνεται μέσα στην
ευτυχία της Ζάμπετ, τη βλέπει μπροστά του νέα, φωτεινή, χαρούμενη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ανάγκη για βιώματα, για την αίσθηση της ζωής
έρχεται απροειδοποίητα όταν δεν έχει κανένα λόγο να είναι ευτυχισμένος, αλλά
είναι, όταν τραγουδάει τη ζωή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ένα τραγούδι
γεμάτο συναίσθημα , μυρωδιές και ακούσματα, η ταμπέλα που κουδουνίζει, το άλογο
που χλιμιντρίζει, αλάτι στα χείλη, ένα από τα πιο ταξιδιάρικα κομμάτια που
φθάνει στα αυτιά και τα μάτια μας από την Αβάνα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>(σελ. 214-215)</p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Και
αφοπλιστική η διαπίστωση: Κυριολεκτικά παιχνίδι της τύχης, η μπομπίνα με την
Ζάμπετ, το πρόσωπό της που δεν θα ξαναδώ ποτέ, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το σώμα της που δεν υπάρχει πια, τα μάτια της που
δεν υπάρχουν πια, τα χείλη της …. Τα χέρια της που δεν υπάρχουν πια…., το γέλιο
της, που δεν θα ξανακούσω ποτέ, το βάδισμά της …. , το ζωηρό της βήμα …, το
σώμα της που αναπνέει…, η Ζάμπετ μαζεύει λουλούδια…, μια ερωτική εξομολόγηση
και μια απέραντη θλίψη, που ο συγγραφές μοιράζεται μαζί μας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με ένταση καθώς νιώθουμε την απελπισία του
ήρωα, την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ενοχή και την αυτομαστίγωση του
, το αδιέξοδο και την φυλακή του. ΄Εχει χάσει την αγαπημένη του, έχει χάσει την
κόρη του. Εγκλωβισμένος μέσα στη θλίψη ψάχνει για κάθαρση που δεν έρχεται. ΄Εχει
την αίσθηση ότι η Χάννα τον καταριέται, ίσως το αποζητάει για να λυτρωθεί!!! Το πρόβλημα της
υγείας του υπάρχει από την αρχή στο βιβλίο, μια ενόχληση στο στομάχι, ένα αρρωστημένο
συναίσθημα (σελ. 15, 45, 54, 109, 133) και δεν δίνει την αίσθηση της νέμεσης. </p><p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Είναι άραγε το βιβλίο το χρονικό μιας ύβρεως; Αν είναι έτσι, τότε η ύβρις είναι η αλαζονεια του ανθρώπου, η πεποίθηση ότι κυβερνά τα πάντα, ότι μπορεί να κυριαρχεί στη ζωή του. Δεν είναι δυνατό να έχουμε τέλεια γνώση του παρόντος και επομένως υπάρχουν όρια στη δυνατότητά μας να προβλέψουμε το μέλλον. Λέγεται ότι κι ένα μόνο φτερούγισμα πεταλούδας στην Κίνα θα μπορούσε
ίσως οδηγήσει σε βροχή στη Γαλλία, ύστερα από βδομάδες . .Αν πάλι
ήταν δυνατόν να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο, αν γύριζα πίσω το χρόνο, όπως λέει ο Βάλτερ, αν ήταν ακόμη Απρίλιος, άραγε τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά; θα ήταν διαφορετικές οι επιλογές; Αν...αν...αν...."Δεν μπορούμε να κρατάμε τη ζωή μας στα χέρια μας, Βάλτερ, δηλώνει στωικά η Χάννα,. Ούτε κι εσύ μπορείς...".</p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: 3.0pt; text-align: justify;">Μπορεί ο Βάλτερ να
συγχωρέσει; μπορεί να συγχωρεθεί; Η απάντηση κρύβεται ίσως μέσα στις τελευταίες
σελίδες καθώς κανείς από τους δύο ήρωες δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει την
Αθήνα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάπου εδώ βρισκόμαστε κι εμείς
στο έλεος του ερωτήματός: Θα μπορούσαμε να συγχωρέσουμε;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-23668120842556019712020-09-17T10:41:00.003+03:002020-09-17T10:41:54.385+03:00Γιώτα Κούγιαλη: Απόψε τί βλέπεις γύρω σου; εκδ. Καστανιώτη<p>
</p><p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">“<span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Απόψε
τί βλέπεις γύρω σου;” Είχε πιει αρκετά
ο φίλος, ο αδελφός, και ο καημός του
έβρισκε κερκόπορτες. Κοιτούσε τον κόσμο
με θολό μάτι και πικρή θυμοσοφία. Αν
τον είχα τώρα μπροστά μου, θα του έδινα
αβίαστα την απάντηση: “Μια αγκαλιά
πληρωμένα πουλιά βλέπω.”. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
Λάμπης ερωτεύεται άλλη, μια νταρντάνα,
την Πετρούλα, και παρατά τις “τρεις
ομορφάδες”, όπως αποκαλούσε την
οικογένειά του τον καιρό της αγάπης. Η
μοίρα όλων κρίνεται όταν η γυναίκα του
βρίσκεται τσακισμένη στα βράχυα.
“Αυτοκτόνησε”, συμπεραίνουν στο χωριό,
ενώ η αλήθεια αποδεικνύεται διαφορετική.
“Το μυαλό της ξεμάκρυνε, άρχισε να
ονειρεύεται ένα καλύτερο κόσμο, αγνοώντας
ότι η ύπαρξή της ακροβατούσε στον Τόπο
και το Χρόνο” (σελ. 36). Αργότερα στις
σελίδες 108, 143, 181, 218, 300 και 318 σταδιακά
αποκαλύπτεται το μυστικό του θανάτου
της: “από την έκπληξή της – ο Χάρος
ανάσαινε ήδη παγωμένα στις παρειές της,
τον ένιωθε-δεν πρόλαβε να βγάλει άχνα,
το κεφάλι της χτύπησε στις σαπιόπετρες
και έμεινε εκεί”. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Η
Αθηνά, η μικρή κόρη, κλείνεται τότε στην
Παιδόπολη της Λάρισας, όπου ανάμεσα σε
εκατοντάδες παιδιά μεγαλώνει ψάχνοντας
τον εαυτό της. Η Ειρήνη, η Ζήνα, η Αναστασία,
η Στέλλα η Λιάνα, κάποια από τα 250 κορίτσια
που φιλοξενούνταν εκείνο το διάστημα
στην Παιδόπολη βιώνουν τη φιλία, τα
ερωτικά σκιρτήματα, την πειθαρχία, την
κοινωνική αδικία. Η φαντασία απελευθερώνει:
“Μπροστά στην Αθηνά μια ρυτιδιασμένη
θάλασσα. Ο αέρας, άστατος, αλλάζει
απροειδοποίητα τη φορά του μικρού
πράσινου κυματισμού. Πότε πότε, οι
γλάροι κάνουν βαθιές βουτιές μέσα σ το
νερό και ευχαριστημένοι για τη λεία
τους πετούν πάλι μακριά κρώζοντας
θριαμβευτικά. Είναι προσηλωμένη να
κοιτάζει στο βάθος του ορίζοντα. ΄Οπου
να ΄ναι, θα φανεί η βάρκα του παππού
Στάθη, ίσως να είναι και ο πατέρας μέσα.
Αργούν να φανούν και ο άνεμος δυναμώνει.
Τα δάκτυλα της, γαντζωμένα πάνω στα
σιδερένια ελάσματα, έχουν αρχίσει να
μελανιάζουν, η μύτη τρέχει. Δεν πάει
και να φύγει, αν δεν δει τη βάρκα να
ξεμυτίζει, δεν έχει σκοπό να τοκουνήσει
ρούπι από τη θέση της” (σελ. 187) Κι όμως
μπροστά της έχει τον κάμπο με τα
φρεσκοφυτρωμένα σπαρτά και οι γλάροι
έγιναν κουρούνες. Η Αθηνά που όταν
μεγαλώσει, θέλει να γίνει Μαρία Κιουρί,
Ιούλιος Βέρν, Σιμόν νε Μπωβουάρ. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Η
μεγαλύτερη κόρη , η Ευθαλιά, το Φταλιώ,
η Θάλεια, με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης
του σώματός της, παντρεύεται τον εύπορο
Νίκο, έναν σύζυγο-δυνάστη. “Γύρω της
συνωστίστηκαν σκιές προγόνων (σελ. 94).
Για να βρει την ελευθερία της σκέφτεται
να τον δηλητηριάσει. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Οι
ζωές των ηρώων περιπλέκονται με σφικτό
υφάδι. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"> <span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Η
Γιώτα Κούγιαλη σκιαγραφεί τη ζωή στις
Παιδοπόλεις, τη δεκαετία του ΄60 και τις
πολιτικές αναταράξεις της, τις σχέσεις
των δύο φύλων, τους πόθους και τα πάθη.
Στηρίζει τη μυθοπλασία της σε γεγονότα
πραγματικά, σε βιώματά της αλλά και σε
μαρτυρίες άλλων παιδιών που έζησαν σε
ιδρύματα. Ο γάμος της πριγκίπισσας
Σοφίας, ο βασιλικός γάμος του Κωνσταντίνου,
η παραίτηση του Καραμανλή από την
προεδρία της ΕΡΕ και η αναχώρηση του
για Παρίσι, η δικτατορία, το Δημοψήφισμα,
το πραξικόπημα του βασιλιά, το δυστύχημα
με το καράβι από το Ηράκλειο με τους 273
πνιγμένους, ο Οδηγισμός, αλλά και γεγονότα
σε διεθνές επίπεδο, όπως η δολοφονία
του Κένεντυ, ο Τσε Γκεβάρα, η Βίκυ
Λέανδρος, το Τείχος, η κατάκτηση της
σελήνης, η τηλεόραση. Η παιδική μας
ηλικία συνομιλεί με τα χρόνια εκείνα
της δεκαετίας του 1960 αρχές δεκαετίας
1970 με τραγούδια, όπως Νιάου βρε γατούλα,
Μαντουβάλα αγάπη γλυκιά μου, χάρτινο
το φεγγαράκι, ο ΄Ολυμπος κι ο Κίσσαβος,
Η Χριστινιώ, Στρώσε το στρώμα σου για
δυο, ΄Ελα βρε Χαραλάμπη, Η Ελαφίνα, με
χορούς όπως το χάλι γκάλι και η γιάγκα,
με ταινίες όπως Η Γκόλφω, Η Μελωδία της
Ευτυχίας, Η θεία μου η χίπισσα, τα τέκνα
του πλοιάχου Γκραντ και με βιβλία
Πολυάννα: το παιχνίδι της χαράς, Ταξίδι
στο Κέντρο της Γης, Οι μικρές κυρίες,
Χωρίς Οικογένεια, οι Μύθοι του Αισώπου.
Τα γεγονότα ιστορικά, πολιτιστικά,
κοινωνικά επηρεάζουν τα παιδιά σε
συνδυασμό με τις σχέσεις τους με τους
δασκάλους και τις υπάρχουσες οικογένειες
και διαμορφώνουν ταυτότητες και
συναισθήματα. Το βιβλίο της είναι ένα
δραματικό μυθιστόρημα απαλλαγμένο από
μελοδραματισμό, με αισιόδοξη ματιά και
υφέρπον χιούμορ που απαλύνει την αγωνία
στις συγκλονιστικές ανατροπές. </span></span>
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-80863395017345935232020-09-17T09:07:00.001+03:002020-09-17T09:07:32.314+03:00Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, μτφρ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, εκδόσεις Μίνωας<p>
</p><p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">“<span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;">Η
Μαργαρίτα κρατούσε κάτι σιχαμένα,
εκνευριστικά κίτρινα λουλούδια. Ο
διάολος ξέρει πώς τα λένε, αλλά για
κάποιο λόγο φωτρώνουν κυρίως στη Μόσχα.
Και αυτά τα λουλούδια ξεχώριζαν πολύ
έντονα πάνω στο μαύρο της παλτό. Κρατούσε
κίτρινα λουλούδια! ΄Ασχημο χρώμα.....Με
εντυπωσίασε όχι μόνο η ομορφιά της, όσο
εκείνη η ασυνήθιστη, η αδιανόητη μοναξιά
στο βλέμμα της! Σαν να υποτάχτηκα κι εγώ
σ΄ εκείνο το κίτρινο νεύμα, και έστριψα
πίσω της στο στενάκι, ακολουθώντας
την... Ο έρωτα πετάχτηκε μπροστά μας,
όπως ξεπηδάει απ΄ το λαγούμι του ο
δολοφόνος στο στενάκι, και μας έσφαξε
και τους δύο με τη μία:: ΄Ετσι χτυπάει
μόνο κεραυνός, μόνο φινλανδικό μαχαίρι
χτυπάει έτσι!!... Ναι, ο έρωτας μας παρέσυρε
στιγμιαία...”</span></span></span></p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;">Για
να ξανασυναντήσει τον άνθρωπο που αγαπά,
έναν καταραμένο συγγραφέα κλεισμένο
σε άσυλο, η Μαργαρίτα συμφωνεί να
παραδώσει την ψυχή της στο Διάβολο. Το
μυθιστόρημα </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>ο
Μαιτρ και η Μαργαρίτα </i></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;">αποτελεί
μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου του Φάουστ
τοποθετημένη στη Μόσχα της δεκαετίας
του 1930 και μια από τις πιο συγκινητικές
και δυνατές ιστορίες αγάπης που γράφτηκαν
ποτέ. </span></span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Τη
στιγμή που τα επίσημα λογοτεχνικά
πράγματα της χώρας μέσα από την επιβολή
και παντοδυναμία του άχαρου “σοσιαλιστικού
ρεαλισμού” υιοθετούσαν και αναπαρήγαν
το σταλινικό καθεστώς τρόμου και
λογοκρισίας ο Μπουλγκάκοφ συνέγραψε
ένα μυθιστόρημα ανατρεπτικό και εξόχως
μοντέρνο που συνδύαζε τα ρεαλιστικά
στοιχεία με το γκροτέσκο, το χιούμορ με
το δράμα, καθώς και διαφορετικές
υφολογικές τεχνικές σε τρεις διαφορετικές
ιστορίες σε ξεχωριστά και πολλαπλά
αφηγηματικά επίπεδο, με ανάλογες
αντιδράσεις από την μεριά του αναγνώστη.
Γέλιο και κριτική στάση απέναντι στην
εξουσία και στους υποτακτικούς της στην
πρώτη ιστορία της επίσκεψης του Βόλαντ
στη Μόσχα, συγκίνηση και τρυφερή συμπόνοια
στην ερωτική ιστορία του Μαιτρ με την
Μαργαρίτα, αγωνία και αναστοχασμός για
τις συνέπειες της δειλίας και της
αναποφασιστικότητας, καθώς και για την
τύχη της αρετής και της ειλικρινείας
στο μυθιστόρημα του Μαιτρ, που αφορά
στον Πόνιο Πιλάτο. </span></span></p><p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Με ποιητικές
περιγραφές, όπως “Η νύχτα με το φεγγάρι
σήμερα είναι ανήσυχη”, “ Η νύχτα είχε
χαθεί ανεπιστρεπτί”, “Η μέρα έπεφτε
ασυγκράτητη πάνω στον ποιητή”, “ο
ποιητής δεν έχει κερδίσει το φως, έχει
κερδίσει τη γαλήνη” και παραπομπή σε
άλλες διαστάσεις: “ Οι γνωρίζοντες καλά
την πέμπτη διάσταση δεν το έχουν σε
τίποτε α διαστείλουν τον χώρο στα
επιθυμητά όρια” (σελ. 380) </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><b>Οι
επισκέπτες: </b>Αν πράγματι υπήρξαν αυτές
οι σιλουέτες ή απλώς τις είχαν ονειρευτεί
οι τρελαμένοι από τον τρόμο τους ένοικοι
της κακότυχης πολυκατοικίας στη
Σαντόβαγια, είναι φυσικά αδύνατον να
το πει κανείς με ακρίβεια. Αν υπήρξαν,
το πού ακριβώς κατευθύνθηκαν είναι
επίσης αδύνατον να το γνωρίζει κανείς
(σελ. 525)</span></span></p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><b>Ο
Ιούδας: </b></span>“ Την ίδια ώρα από ένα
άλλο στενό στην Κάτω Πόλη, από ένα στενό
μπερδεμένο που κατέβαινε με σκαλοπάτια
σε μια από τις λιμνούλες της πόλης, από
την εξώπορτα ενός ασήμαντου σπιτιού
που ο πίσω τοίχος του ήταν στραμμένος
στο στενάκι και τα παράθυρα σε μια αυλκή
βγήκε ένας νέος άνθρωπος με περιποιημένο
γένι, με καθαρή κεφίγια που έπεφτε στους
ώμους του, ένα νέο γαλάζιο ταλίτ για τη
γιορτή με κόμπους στην άκρη, καθώς και
καινούρια τριζάτα σανδάλια. Ο ομορφονιός
με την καμπουρωτή μύτη που είχε στολιστεί
για τη μεγάλη γιορτή, περπατούσε
αποφασιστικά, παραμερίζοντας τους
περαστικούς που βιάζονταν να επιστρέψουν
στα σπίτια τους για το εορταστικό
τραπέζι, ενώ κοιτούσε πώς φωτιζόταν το
ένα παράθυρο πίσω απ΄ τ΄ άλλο. Ο νεαρός
περπατούσε στον δρόμο που περνούσε
δίπλα από το παζάρι προς το παλάτι του
αρχιερέα Καϊάφα, το οποίο βρισκόταν
στους πρόποδες του λόφου του Ναού (σελ.
474)</span></span></p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><b>Ο
Λεβί Ματθαίος: </b> Ο νεοφερμένος, κάτω
από σαράντα χρονών, ήταν πολύ μαυριδερός,
κουρελιάρης, σκεπασμένος με ξεραμένες
λάσπες, κοιτούσε με βλοσυρό βλέμμα
λύκου. Κοντολογής, ήταν πολύ ατημέλητος,
και μάλλον έμοιαζε με ζητιάνο της πόλης,
από αυτούς που συνωστίζονται στα
μπαλκόνια του Ναού ή στα παζάρια της
θορυβώδους και βρόμικης Κάτω Πόλης
(σελ. 496). </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><b>Η
Συγχώρεση: </b>Θεοί, θεοί μου! Πόσο θλιβερή
είναι η γη το βράδυ! Πόσο μυσρτηριώδεις
είναι οι ομίχλες πάνω από τα έλη. ΄Οποιος
έχει περιπλανηθεί σ΄ αυτές τις ομίχλες,
όποιος έχει πολύ υποφέρει πριν από τον
θάνατό του, όποιος έχει πετάξει πάνω
απ΄ αυτή τη γη, κουβαλώντας πάνω του
αβάσταχτο φορτίο, αυτός ξέρει. Ο
κουρασμένος ξέρει. Αυτός που χωρίς να
λυπηθεί θα εγκαταλείψει τις ομίχλες
της γης, τα έλη και τα ποτάμια της και
θα παραδοθεί με ανάλαφρη ματιά στα χέρια
του θανάτου, γνωρίζοντας πως αυτός και
μόνον αυτός θα τον παρηγορήσει (σελ.
572) </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Και
δύο βασικές διαπιστώσεις : <b>Τα χειρόγραφα
δεν καίγοντα</b>ι (σελ. 435) Μία φράση που
χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για
να εκφράσει την παντοδυναμία και τη
διαχρονικότητα του γραπτού λόγου και
εκστομείται από τον Βόλαντ, τη μορφή
του Σατανά στη Μόσχα. </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Ελεύθερος
χρόνος υπήρχε τόσος όσος χρειαζόταν,
ενώ η καταιγίδα θα ερχόταν προς το
βραδάκι, και <b>η δειλία</b> ήταν αναμφίβολα
μια από τις χειρότερες αμαρτίες. Αυτά
είχε πει ο Χα-Νότσρι. ΄Οχι, φιλόσοφε, σε
αυτό έχω αντίρρηση: είναι η χειρότερη
αμαρτία από όλες (σελ. 483) </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
συγγραφέας δούλευε το μυθιστόρημα
δώδεκα χρόνια εν μέσω απόλυτης κυριαρχίας
της σταλινικής γραφειοκρατίας, έχοντας
επίγνωση ότι δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα
να δει εν ζωή την έκδοση του βιβλίου
του. Υμνώντας την ελευθερία των
καλλιτεχνών εναντίον κάθε μορφής
λογοκρισίας, αυτό το αριστούργημα της
παγκόσμιας λογοτεχνίας δημοσιεύθηκε
για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970,
καθιστώντας τον Μπουλγκάκοφ ισάξιο των
μεγάλων κλαστικών: Ντοστογιέφσκι,
Γκογκόλ, Τολστόικαι Τσέχωφ.</span></span>
</p><p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Σήμερα
ογδόντα χρόνια μετά τον θάνατο του
συγγραφέα, το μυθιστόρημα <i>Ο Μαιτρ και
η Μαργαρίτα</i> φαντάζει πάντα επίκαιρο
– όσο επίκαιρα μπορούν και παραμένουν
πάντα το γέλιο, ο έρωτας και ο αντίκτυπος
της εξουσίας στη ζωή των ανθρώπων (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)</span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-67569111360878652982020-09-14T11:39:00.001+03:002020-09-14T11:39:17.466+03:00Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Τί είδε η γυναίκα του Λωτ; εκδ. Καστανιώτη<p>
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Σαράντα
αιώνες μετά τη βιβλική καταστροφή στα
Σόδομα και τα Γόμορα, η ίδια εκείνη γη
στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας ανοίγει
και ένα μυστηριώδες βιολετί αλάτι
αναβλύζει. Η εμφάνιση του αλλάζει τη
γεωγραφία τριών ηπείρων και μονοπωλεί
το ενδιαφέρον της αγοράς. “Οι Παριζιάνοι
που κάποτε αποτελούσαν τον ομφαλό της
ηπείρου, ήταν τώρα υποχρεωμένοι να
αντικαταστήσουν τα ευέλικτα ποταμόπλοιά
τους με υπερπόντια βαπόρια, το γνώριμο
μονοπάτι του ποταμού τους με τον αχανή
μεσογειακό ορίζοντα που έδειχνε να μην
έχει τέλος” (σελ. 7). Η νέα ουσία δεν
υπηρετεί, αλλά υπηρετείται. Καταδυναστεύει
με τις ιδιοτροπίες της. Εθίζει με τη
γεύση της. Υποδουλώνει με την αθόρυβη
επιρροή της. “Καημένε Ρίτσμοντ, άμα σ΄
αγγίξει μια φορά το βιολετί, θα το
κουβαλάς για πάντα μέσα σου κι ας τρίβεσαι
με σύρμα μέχρι να γεράσεις” (σελ. 27) Τα
σύγχρονα Σόδομα, η “Αποικία”,
αποδεικνύονται πιο πανούργα και από τη
βιβλική ακόμη εκδοχή τους. “Η Κοινοπραξία
κατά βάθος αδιαφορεί για το δόγμα, αφού
το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η
ιστορία της καταστροφής των Δίδυμων
Πόλεων, η οποία εμφανίζεται σε όλα τα
ιερά βιβλία, τη Βίβλο, την Τορά, το Κοράνι”
(σελ. 341). Μια αποπνικτική ατμόσφαιρα
περιβάλλει τα καλά κρυμμένα μυστικά
τους, και μόνο ένας άνθρωπος είναι σε
θέση να τα ανακαλύψει, ο ανυποψίαστος
Φιλέας Μπουκ, που μια νύχτα αλλιώτικη
από τις άλλες θα κληθεί να λύσει το πιο
σημαντικό σταυρόλεξο που επινοήθηκε
ποτέ. “Χάσατε συγγενείς στην Υπερχείληση,
κύριε Μπουκ; ΄Εχασε κάτι πολυτιμότερο,
την πίστη του” (σελ. 90), όταν “Σχηματίσθηκε
μια τεράστια λίμνη μεταξύ των τριών
ηπείρων, απο το Γιβραλτάρ μέχρι την
Ερυθρά και τη Μαύρη Θάλασσα, στον βυθό
της οποίας κοιμούνταν νικημένα τα
μνημεία ρομαντικών πολιτισμών, που
Ανατολή και Δύση συντηρούσαν μέχρι τότε
ζηλόφθονα... Το νερό δεν πήρε μόνο ψυχές
και κτίρια, αλλά και την πεποίθηση ότι
το σύμπαν λειτουργεί με κανόνες που
κατανοούμε, ότι η ύπαρξή μας δεν αποτελεί
σύντομο και γελοίο διαλείμμα μέσα στην
απεραντοσύνη της ανυπαρξίας” (σελ. 98).
Στην αναζήτησή του για τυς αγαπημένους
του ανασύρει τις επτά επιστολές από
τους αγνοούμενους αγαπημένους του “Οι
επιστολές εν αγνοία των συντακτών,
απορρόφησαν ολόκληρο τον κόσμο που
χάθηκε, μέχρι την τελευταία του
λεπτομέρεια. Αυτές οι κάψουλες
συσσωρευμένης μνήμης θα χρησίμευσαν
ως φάρμακο για τους επτά αμνήμονες...
Νόμιζε ότι άκουγε επτά όργανα ορχήστρας,
που το καθένα έπαιζε άλλες συγχορδίες,
αλλά όλα μαζί παρήγαγαν αρμονικότατο
μουσικό αποτέλεσμα. Στο βάθος παίζανε
την ίδια μελωδία, παρά τα εκκεντρικά
σολάκια τους, που δεν ήταν άλλη από την
αγάπη τους γι΄ αυτόν – ή μήπως την δική
του αγάπη για κείνους; (σελ. 162). </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Τέλη
Αυγούστου έξι αξιωματούχοι της Αποικίας
ο Χαβιέ Τουρία Χερμενεγκίλιτο με ιδιότητα
Πρόεδρος Δικαστηρίου και δηλωθέν όνομα
Μπερνάρ Μπαντώ, ο Σελίμ Ντουντέν Μπερκάντ
με ιδιότητα Διοικητής Φρουράς και
δηλωθέν όνομα ΄Αντριου Ντρέικ, ο Ντουσάν
Ζέτα Ντανίλοβιτς με ιδιότητα Ορθόδοξος
Ιερέας και δηλωθέν όνομα Μόντεγκιου
Μοντενέγκρο, ο Νικονιέμ Λε Ρου με ιδιότητα
Ιδιαίτερος Γραμματέας Κυβερνείου και
δηλωθέν όνομα Σαρλ Σικουάν, ο Αρντουίνο
Τιβέριο Φλαγκράντε με ιδιότητα Διευθυντής
Υγειονομείου και δηλωθέν όνομα Νικολό
Φαμπρίτσιο, η Τζούντιθ Σουόρνλέικ με
ιδιότητα σύζυγος του Κυβερνήτη,
Προϊσταμένη Προσωπικού και Υπεύθυνη
Εξοπλισμού Κυβερνητικού Μεγάτου και
δηλωθέν όνομα Ρεγγίνα Βερά, με τις
επιστολές τους συντάσσουν το Επιστολόλεξο
που καλείται να λύσει ο Μπουκ. “΄Εδινε
την εντύπωση πως τον ενδιέφεραν τα πάντα
εκτός από το κείμενο, το οποίο διάβασε
αστραπιαία, σχεδόν διαγώνια, μέσα σε
λίγη ώρα. Θα τον έλεγες μάλλον “ακροατή”
παρά “αναγνώστη”, αφού περισσότερο
αφουγκραζόταν τις επιστολές παρά τις
διάβαζε, ενώ οι μορφασμοί στο πρόσωπό
του πρόδιδαν πως οι πνιχτοί υπέρηχοι,
που δραπέτευαν σαν δακτυλίδια αόρατου
καπνού από τους έξι γραφικούς χαρακτήρες,
τον ταλαιπωρούσαν αφάνταστα (σελ. 253).
΄Οταν ο Μπουκ καλείται από την Ανώτατη
Διοίκηση να ολοκληρώσει το μαίανδρο
του Επιστολόλεξου αρνείται την ύπαρξη
υπόγειου ποταμού ανάμεσα στις έξι
επιστολές : Ούτε σταγόνα δεν διατρέχει
υπογείως τις επιστολές. Είναι ακριβώς
ό,τι δείχνουν: εκατό τα εκατό ορατές,
εκατό τα εκατό στεγνές” (σελ. 259), ενώ
“ποτέ στην έως σήμερα καριέρα του, δεν
συνάντησε έξι επιστολές που να δένουν
τόσο συγκλονιστικά μεταξύ τους, σαν
πίδακες που εκτοξεύονται από φράγμα
και βουτάνε στον ίδιο γκρεμό, με γνησιότητα
τόσο ζωώδη κι ασυγκράτητη που κόντευε
να τον πνίξει” (σελ. 263). ΄Ομως παρόλο
που το σώμα του επιστολόλεξου ήταν
έτοιμο, έλειπε η αιτία της ύπαρξής του,
η διαγώνια επιστολή, που θα έδινε στο
σχήμα την τρίτη του διάσταση και θα
χρωμάτιζε με νοήματα τις λέξεις. Αυτό
σήμαινε ότι ο μαίανδρος δεν είχε λύση,
έλειπε δηλαδή το “γιατί” (σελ. 265).
Ανακαλύπτει ότι η έβδομη επιστολή είναι
η επιστολή της Λευκής Μπατώ “ελευθέρωσέ
με” (σελ. 475). Αναρωτιέται : Πού βρήκαν
το σθένος αυτοί οι νοσηροί ανταγωνιστές,
οι μολυσμένοι από τα διαλυτικά ελιξήρια
των Εβδομήνταπέντε, να σφυρηλατήσουν
τέτοια συμπαγή ενότητα; Πώς κατόρθωσαν
έξι σακατεμένες ψυχές , έξι ναυάγια, που
υφίστανται την πολύπλοκη υποδούλωση
της Αποικίας, να πιστέψουν στη δύναμή
τους; Ο Μπουκ συνειδητοποίησε ξαφνιασμένος
ότι ανακτά την εμπιστοσύνη του στους
ανθρώπους και το ενδιαφέρον του γι΄
αυτούς (σελ. 480). </span></span>
</p>
<p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><i>Τί
είδε η γυναίκα του Λωτ; </i><span style="font-style: normal;"> </span></span></span></p><p align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;">΄Ενα
τέτοιο έγκλημα τιμής απέναντι στους
Εβδομήντα πέντε χρειάζεται τουλάχιστον
έναν αυτόπτη μάρτυρα για να νομιμοποιηθεί,
να μην αφήνει αμφιβολίες ότι
πραγματοποιήθηκε. </span><i> </i><span style="font-style: normal;">Χρειάζεται
μια γυναίκα του Λωτ, που θα στρέψει την
κρίσιμη στιγμή το κεφάλι για να βεβαιωθεί
ότι τα Σόδομα καταστράφηκαν χωρίς να
φοβάται αν η ίδια θα μετατραπεί σε στήλη
άλατος. Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο
διάλεξαν τον Φιλέα Μπουκ, ο οποίος είδε
το τέλος της Κοινοπραξίας πριν οι άλλοι
προλάβουν να δουν την ακμή της (σελ.
478). ΄Ενα φαντασμαγορικό μυθιστόρημα,
ένα συνεχές διανοητικό παιχνίδι, μια
ανεπανάληπτη αλληγορία για το φόβο, την
αμαρτία και την ενοχή, που ενεδρεύουν
άλλοτε στους υγρούς δρόμους του
“παραθαλάσσιου” Παρισιού κι άλλοτε
στους σκοτεινούς διαδρόμους της
ανθρώπινης συνείδησης.(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)</span></span></span>
</p>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-76657010565915293632020-08-24T11:12:00.000+03:002020-08-24T11:12:36.316+03:00Οι κόρες της Σελήνης, Τζόχα Αλχάρθι, μτφρ. Ελένη Καπετανάκη, εκδ. Gutenberg<p>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Η ιστορία αυτού
του βιβλίου ξετυλίγεται στο αλ Αουάφι,
ένα χωριό του Ομάν κοντά στην πρωτεύουσα
Μουσκάτ. Η οικογένεια του Ααζάν και της
Σάλιμα με τις τρεις κόρες τους, τη Μάγια,
την Ασμά και τη Χάουλα, είναι οι κύριοι
πρωταγωνιστές, μαζί βέβαια με τον
Αμπντάλα, τον σύζυγο της Μάγια, καθώς
και μερικά ακόμα πρόσωπα, όπως τη Ζαρίφα,
αγορασμένη σκλάβα μα στην ουσία μέλος
της οικογένειας. Δεν είναι όμως μόνο
αυτοί: τρεις ολόκληρες γενιές από πολίτες
της χώρας, παλαιότερους ιδικτήτες
σκλάβων και σκλάβους, περνάνε μέσα από
τις γραμμές του βιβλίου. Οι τρεις κόρες
έχουν τις δικές τους ζωές, διαφορετικούς
στόχους και τα προσωπικά τους όνειρα:
η Μάγια ερωτεύεται πλατωνικά, αλλά
παντρεύεται τον Αμπντάλα, γιο ενός
πλούσιου εμπόρου.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Η Ασμά αγαπάει
το διάβασμα και τις σπουδές, παντρεύεται
ένα καλλιτέχνη και οργανώνει ένα δικό
της κόσμο αλλά παράλληλο με τη ζωή του
συζύγου της.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Η μικρότερη, η
Χάουλα, επαναστατεί και αρνείται το
γάμο που της ετοιμάζουν, περιμένοντας
την επιστροφή του αγαπημένου της από
τον Καναδά.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Μέσα από μια
ιστορία που ακούγεται συνηθισμένη,
διαφαίνονται η ιστορία, ο πολιτισμός
και οι κοινωνικές αξίες του Ομάν, καθώς
και η πρόοδος που έρχεται με τα χρόνια,
το παλιό και το νέο, η Δύση και η Ανατολή,
η συμμόρφωση και η υποταγή, αλλά και η
επανάσταση και η αντιπαράθεση. Διαβάζουμε
για καθημερινούς ανθρώπους που έχουν
παραδοσιακές αξίες, συνυφασμένες όμως
με μια σύγχρονη καθημερινότητα, για τα
ήθη και έθιμα του τόπου, από τα οποία οι
νέοι άνθρωποι, ίσως όζι όλοι, προσπαθούν
να ξεφύγουν,,,,,Παράλληλα κεντρικός
άξονας της εφήγησης είναι η δουλεία.
Το Ομάν ήταν μια χώρα που συντηρούνταν
από το εμπόριο όπλων και σκλάβων μέχρι
τον 19ο αιώνα. Η δουλεία καταργήθηκε με
νόμο το 1970. Θα ήταν ωστόσο ανακρίβεια
να πούμε ότι εξαλείφθηκε πλήρως, αφού
φαίνεται ότι μερικοί δούλοι ζουν ακόμη
με τις οικογένειες που τους αγόρασαν.
....</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Η Τζόνα Αλχάρθι
γνωρίζει πολύ καλά την κοινωνία και την
παράδοση της χώρας της και προσκαλεί
τον αναγνώστη να περπατήσει στα χωριά
και τις πόλεις, τους αμμόλοφους και τις
οάσεις της ερήμου, μέσα στα σουκ και τις
σκεπαστές αγορές, να μυηρίσει μπαχάρια,
λιβάνια και αρώματα, ευωδιαστά φυτά και
βότανα, να μπει σε σπίτια – οχυρά των
πλουσίων και καλύβια των φτωχών, να
ακούσει παμπάλαιες αφηγήσεις για
σκλάβους και δουλεμπόρους, να αφουγκραστεί
τη διαφορετική, άγνωστη σχετικά,
κουυλτούρα του Ομάν. Κι επιθυμεί ακόμη
α απλωθεί η χώρα της μπροστά στα μάτια
όλου του κόσμου μιας και μας ξεναγεί
τόσο όμορφα παραστατικά, τόσο λυρικά
και ποιητικά, σε έναν τόπο που ελάχιστα
γνωρίζουμε. “Επιθυμεί να ανοίξει ένα
παράθυρο στην πλούσια αραβική λογοτεχνία
γενικά και στη λογοτεχνία του Ομάν
ειδικότερα”, όπως λέει η ίδια. Η
συγγραφέας και η μεταφράστρια εύχονται
να υπάρχουν πρόθυμοι αναγνώστες!” (από
το εισαγωγικό σημείωμα της μεταφράστριας
Ελένης Καπετανάκη)
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Πρόθυμη αναγνώστρια
μοιράστηκα τις ζωές των ηρώων του
βιβλίου, άλλοτε με προσμονή και ελπίδα,
άλλοτε με θλίψη και απογοήτευση κι
άλλοτε με την αίσθηση του αδιέξοδου και
ανεπίστρεπτου, θαύμασα το θάρρος κάποιων
γυναικών αλλά και την υποταγή κάποιων
άλλων στη μοίρα τους, γιατί για κάθε
επιλογή και απόφαση χρειάζεται θάρρος
και δυναμισμός, χωρίς παράλληλα να με
αφήνει αδιάφορη η ζωή των ανδρών ηρώων,
που κι αυτοί από την μεριά τους προσπαθούν
να ανακαλύψουν καινούρια βήματα, να τα
συγχρονίσουν με τα παλιά και να
αναγνωρίσουν την νέα τους ταυτότητα
μέσα στην οικογένεια και την πολιτιστική
τους κληρονομιά. ΄Ενα βιβλίο που
διαβάζεται ευχάριστα και δεύτερη φορά,
καθώς επιτρέπει στον αναγνώστη να
ανακαλύψει με τη δεύτερη και πιο
προσεγμένη ανάγνωση την αραβική σκέψη
και λογοτεχνία, την αραβική προκατάληψη
και μυστήριο, τις εσωστρεφείς ψυχές των
ηρώων που συνομιλούν ακατάπαυστα με τη
συνείδησή τους. Επιτρέπει τη γνωριμία
μιας χώρας, που ίσως κάποιοι, όπως εγώ
ούτε σ το χάρτη δεν ξέρουμε πού βρίσκεται.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-22755005198589552302020-08-21T11:24:00.002+03:002020-08-21T11:24:26.355+03:00Julian Barnes: Ο Αχός της Εποχής, μτφρ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. Μεταίχμιο<p>
</p><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Η
τέχνη είναι ο ψίθυρος της ιστορίας, που
ακούγεται πάνω από τον αχό της εποχής.
Η τέχνη δεν υπάρχει για την τέχνη,
υπάρχει για τον λαό. Ποιον λαό όμως και
ποιος τον καθορίζει; Ο ίδιος θεωρούσε
ανέκαθεν την τέχνη του αντι-αριστοκρατική.
Έγραφε άραγε, για μια κοσμοπολίτικη
ελίτ αστών, όπως ισχυρίζονταν οι επικριτές
του; ΄Οχι, Μήπως έγραφε για τον ανθρακωρύχο
του Ντονπάς, που κατάκοπος μετά τη βάρδια
χρειαζόταν κάτι καταπαϋντικό να τον
τονώσει, όπως του ζητούσαν οι επικριτές
του; ΄Οχι, έγραφε μουσική για όλους και
για κανένα. ΄Εγραφε για εκείνους που
εκτιμούσαν περισσότερο τη μουσική του,
ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης.
Έγραφε μουσική για τα αυτιά που μπορούσαν
ν΄ ακούσουν. ΄Ηξερε επομένως ότι κάθε
αληθινός ορισμός της τέχνης είναι
κυκλικός, ενώ καθε αναληθής της αποδίδει
κάποια συγκεκριμένη λειτουργία (από το
οπισθόφυλλο του βιβλίου). Κάποτε είχε
ρωτήσει εκείνη τη φοιτήτρια που έτρεμε
σε ποιον ανήκει η μουσική και, παρόλο
που η απάντηση ήταν γραμμένη με κεφαλαία
γράμματα στο πανό επάνω από το κεφάλι
του εξεταστή της (σελ. 119), η κοπέλα δεν
μπορούσε να απαντήσει. Το να μην μπορείς
να απαντήσεις είναι η σωστή απάντηση,
γιατί σε τελική ανάλυση η μουσική ανήκει
στη μουσική. Αυτό ήταν το περισσότερο
που μπορoύσε να πει ή να ευχηθεί κανείς
(σελ. 225). </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Το
βιβλίο του Τζούλιαν Μπάρνς πραγματεύεται
τη βιογραφία του Ντμίτρι Σοστακόβιτς
(Dmitri Shostakovich), ενός από τους επιφανέστερους
συνθέτες του 20ου αιώνα. Η ζωή του
σημαδεύτηκε από την αντιφατική του
σχέση με το σοβιετικό καθεστώς, ενώ
παράλληλα τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις
και κρατικά βραβεία.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Στις αρχές της
δεκαετίας του '30 συνθέτει την όπερα «Η
λαίδη Μάκμπεθ του Μτσενσκ». Η πρώτη της
εκτέλεση τον Ιανουάριο του 1934 γνωρίζει
επιτυχία και κομματική αποδοχή. Δύο
χρόνια αργότερα ο Στάλιν παρακολουθεί
την όπερα κάτω από αυστηρά μέτρα
προστασίας και εγκαταλείπει το θέατρο
κατά τη διάρκεια της παράστασης. Τότε
ο Σοστακόβιτς χάνει την εύνοια του
κομμουνιστικού καθεστώτος. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;">“<span style="font-size: medium;">Το
να είσαι Ρώσος σήμαινε να είσαι
απαισιόδοξος, το να είσαι Σοβιετικός
σήμαινε να είσαι αισιόδοξος. Γι΄ αυτό
ακριβώς ο όρος Σοβιετική Ρωσία ήταν
καθαρή αντίφαση. Η εξουσία δεν το
κατάλαβε αυτό ποτέ. Νόμιζε πώς, αν
θανατώσεις αρκετό τμήμα του πληθυσμού
και τρέφεις το υπόλοιπο με προπαγάνδα
και τρόμο, θα έχεις ως αποτέλεσμα την
αισιοδοξία. Είχε κάποια λογική αυτό;
΄Ηταν όπως ακριβώς του έλεγαν εκείνου,
με διάφορους τρόπους και διαφορετικά
λόγια μέσω γραφειοκρατών μουσικολόγων
και άρθρων εφημερίδων, ότι αυτό που
ήθελαν ήταν ένας “αισιόδοξος Σοστάκοβιτς”.
΄Αλλη μια καθαρή αντίφαση (σελ. 93-94). </span>
</p>
<p><span style="font-size: medium;">Το έτος 1960
σηματοδοτεί άλλη μια κρίσιμη καμπή στη
ζωή του Σοστακόβιτς: την προσχώρησή του
στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Το γεγονός
αυτό έχει ερμηνευτεί είτε σαν ένδειξη
συμμόρφωσης και αφοσίωσης, είτε σαν
σημάδι δειλίας, είτε σαν αποτέλεσμα
πολιτικής πίεσης. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;">“<span style="font-size: medium;">Είχε
επίσης μάθει τί σήμαινε το να χάσει
κανείς την ψυχή του. Η ζωή, βλέπετε, δεν
είναι περίπατος σε λιβάδι, όπως λέει
και το ρητό. Η ψυχή μπορεί να χαθεί με
τρεις τρόπους: από αυτό που σου κάνουν
άλλοι, από αυτό που σε βάζουν να κάνεις
στον εαυτό σου και απο αυτό που επιλέγεις
μόνος σου να το κάνεις στον εαυτό σου.
Οποιαδήποτε από αυτές τις μεθόδους
ήταν αρκετή, αν όμως συνυπάρχουν και οι
τρεις, τότε το αποτέλεσμα ήταν ακαταμάχητο
“ (σελ. 210). </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Λίγα
χρόνια αργότερα ο Σοστάκοβιτς μετακομίζει
στη Μόσχα, όπου παρουσίαζει την 8η
Συμφωνία, εκφράζοντας το πένθος για
τις μεγάλες απώλειες του 2ου παγκοσμίου
πολέμου, με αποτέλεσμα την απαγόρευσή
της ως το 1960. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;">“<span style="font-size: medium;">Σε
όλη του ζωή στηριζόταν στην ειρωνεία.
Φανταζόταν ότι το χαρακτηριστικό αυτό
είχε ξεφυτρώσει στο συνηθισμένο μέρος:
στο χάσμα ανάμεσα στο πώς φανταζόμαστε,
υποθέτουμε ή ελπίζουμε να εξελιχθεί η
ζωή και στο πώς εξελίσσεται στην
πραγματικότητα. Έτσι η ειρωνεία γίνεται
η άμυνα του εαυτού και της ψυχής, σου
επιτρέπει να αναπνέεις σε καθημερινή
βάση.... Η ειρωνεία σου επιτρέπει να
παπαγαλίζεις τη φρασεολογία της εξουσίας,
να διαβάζεις ανούσιους λόγους που έχουν
γράψει άλλοι για λογαριασμό σου και να
θλίβεσαι βαθύτατα για την απουσία
πορτρέτου του Στάλιν από ρτο γραφείο
σου, ενώ πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα η
γυναικα σου κρατιέται να μη βάλει τα
γέλια που δεν επιτρέπονται ... Και κάπου
μέσα σου πιστεύεις πως όσο καιρό μπορείς
να στηρίζεσαι στην ειρωνεία τόσο θα
είσαι σε θέση να επιβιώνεις. ... Η ειρωνεία
είχε κι αυτή τα όριά της. Για παράδειγμα
, δε γίνεται να είσαι είρων βασανιστής
ή θύμα βασανισμού...΄Αμα γυρνούσες την
πλάτη σ την ειρωνεία, αυτή ξίνιζε και
γινόταν σαρκασμός. Τί καλό είχε τότε;
Ο σαρκασμός ήταν ειρωνεία που είχε χάσει
την ψυχή της¨. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Ο
λόγος του Τζούλιαν Μπαρνς γνήσιος,
άμεσος και ανθρώπινος εστιάζει με
υπευθυνότητα και προσήλωση στη ζωή του
μεγάλου συνθέτη αναλύοντας τόσο την
πολιτική και κομματική του στάση όσο
και την προσωπική του ζωή δημιουργώντας
ισορροπία ανάμεσα στην απόρριψη και
την αποδοχή, την πραγματικότητα και τη
φαντασία, την μουσική ιδιοφυΐα και την
εξουσία. Ακόμη ένα αριστοτεχνικό βιβλίο
του μεγάλου συγγραφέα που μπορεί να
χαρακτηρισθεί βιογραφία, κυρίως όμως
η εσωτερική πάλη ανάμεσα στο συνθέτη
και τη συνείδησή του στις κρίσιμες ώρες
της δημιουργίας και σταθεροποίησης του
Σοβιετικού Κράτους, </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">Πηγή και :
<span style="color: blue;"><u><a href="https://www.sansimera.gr/biographies/196" target="_blank">https://www.sansimera.gr/biographies/196</a></u></span><br /><br />
</p>
<p><br /><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br /><br /><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><br /><br />
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-84841089481805414042020-08-21T09:22:00.000+03:002020-08-21T09:22:02.550+03:00Luis Sepulveda: ΄Ενας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης, μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. opera<p>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;">Προσπαθείστε τώρα να
φανταστείτε τί έγινε. Η θηλυκιά θα βγήκε
να κυνηγήσει για να γεμίσει την κοιλιά
της και να ΄χει γάλα για τις πρώτες
βδομάδες των βροχών. Τα μικρά θήλαζαν
ακόμη, κι έμεινε το αρσενικό να τα φυλάει.
΄Ετσι γίνεται στα ζώα, κι έτσι πρέπει
να τα αιφνιδίασε ο γκρίνγκο. Τώρα η
θηλυκιά γυροφέρνει, ξετρελαμένη από
την πόνο. Τώρα έχει βγει να κυνηγήσει
άνθρωπο. Δε θα πρέπει να δυσκολεύτηκε
να βρει τα ίχνη του γκρίνγκο. Τον
ακολούθησε απ΄ το γάλα που η μυρουδιά
του είχε κολλήσει στον δυστυχισμένο
σαν κατάρα. ΄Εχει ήδη σκοτώσει άνθρωπο.
Ξέρει πια τί γεύση έχει το ανθρώπινο
αίμα, γιατί το ΄χει δοκιμάσει, και για
το μικρό της μυαλό όλοι οι άνθωποι
σκότωσαν τα παιδιά της, όλοι έχουμε την
ίδια μυρουδιά (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)<br /></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Η πάλη που ακολουθεί
ανάμεσα στον άνθρωπο και τον οσελότο
είναι άνιση, θα νικήσει ο πιο δυνατός,
ο πιο έξυπνος, ο πιο μεθοδικός και το
ένστικτο θα υποκύψει μπροστά στην
πονηριά. Κι όμως μέσα σ΄ αυτή τη μεγαλειώδη
νίκη του, ο άνθρωπος δεν είναι ο νικητής
αυτής της μάχης. “Η γάτα, παρά την
αδυναμία της, ήταν ένα υπέροχο πλάσμα,
ένα πλάσμα πανέμορφο, ένα αριστούργημα
χάρης που είναι αδύνατον να το
αναπαραστήσεις, ακόμα και στη φαντασία
σου.”.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Με συναισθήματα ντροπής
και αναξιότητας, “ο Αντόνιο Χοσέ Μπολιβάρ
έβγαλε την τεχνητή οδοντοστοιχία του,
την τύλιξε στο μαντήλι και, χωρίς να
πάψει να βλαστημάει τον γκρίνγκο που
έφταιγε για όλα, το δήμαρχο, τους
χρυσοθήρες, όλους όσοι σπίλωναν την
παρθενικότητα της Αμαζονίας του, έκοψε
ένα μεγάλο κλαρί με τη ματσέτα, το΄ κανε
μπαστούνι και ξεκίνησε να γυρίσει με
τα πόδια στο Ελ Ιδίλιο, στην καλύβα του
και στα βιβλία του που μλούσαν γι΄ αγάπη
με λέξεις τόσο όμορφες, ώτε κάπου κάπου,
τον έκαναν να λησμονεί τη βαρβαρότητα
των ανθρώπων.”.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">΄Ενα μυθιστόρημα
αφιερωμένο στον μακρινό φίλο του
συγγραφέα Μιγκέλ Τσένγκε, αγωνιστή της
φυλής των Σουάρ του Σούμπι, στον ΄Ανω
Νανγαρίτσα, και μέγα υπέρμαχο της
Αμαζονίας. Μια νύχτα με τις μαγικές του
αφηγήσεις, αποκάλυψε στον συγγραφέα
κάποιες λεπτομέρειες αυτού του άγνωστου
πράσινου κόσμου του – λεπτομέρειες
που, πολύ αργότερα, σε κάποια άλλη γωνιά
της εκουατοριανής Εδέμ, του χρησίμεψαν
στο γράψιμο αυτής της ιστορίας,
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-31002936074472174172020-08-20T11:56:00.000+03:002020-08-20T11:56:01.107+03:00Roberto Vecchioni: Ο Βιβλιοπώλης του Σελινούντα, μτφρ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ <p>
</p><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Ο
Σελινούντας είναι ο κόσμος, είναι μια
τάξη που την ορίζουν κινήσεις γλυκές
και ήρεμες, μια αρχέγονη λιτότητα που
αδυνατεί να αναμετρηθεί με τη γενική
παγκόσμια τρέλα. Ο σελινούντας είναι
μια σκηνή στην έρημο, όπου είσαι ή βοσκός
ή καμήλα – δεν είναι το παλάτι της
Βαβυλώνας ούτε η βιβλιοθήκη της
Αλεξανδρειας. Μόνο από μια τέτοια σκηνή
μπορεί να προέλθει κάτι που να φέρνει
την αλήθεια, γιατί ο Σελινούντας δεν
είναι φιλοσοφική αλληγορία, ούτε
εικονική, πόσο μάλλον ταξική, είναι η
ιστορία καθαυτή. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Το
παράξενο παραμύθι που στήνει ο <span lang="en-US">Robetro
Vecchioni </span>είναι μια σύγχρονη παραβολή
για τη διαφορετικότητα και τη δύναμη
της δίψας για μάθηση ενάντια στην άγνοια.
Ο ίδιος όμως λέει : ¨αν λογαριάζετε να
διαβάσετε τούτη τη διήγηση σαν παραμύθι,
μην την αρχίσετε καν. Παραμύθια δεν
υπάρχουν εδώ, το παραμύθι κρύβεται στο
καθημερινό μας βάσανο, στην αδυναμία
μας να φέρουμε τα λόγια μας σε αντιστοιχία
με αυτό που αισθανόμαστε. Ο Σελινούντας
είναι η λέξη, είναι αυτός ο ιερός μύθος
που μας κρατάει συντροφιά, από τότε που
του αφιερώσαμε τον αχό του κύματος. Το
θρόισμα των φύλλων και το γρύλισμα των
ζώων, ανακαλύπτοντας έντρομοι ότι χωρίς
τον ήχο του, χωρίς έναν οποιονδήποτε
ήχο, ο κόσμος δεν θα είχε γεννηθεί ποτέ,
ο άνθρωπος δεν θα είχε αντρωθεί.... γιατί,
αν το υλικό κόσμο τον έπλασε ο Θεός, οι
λέξεις είναι αυτό που ξαναέπλασε ο
άνθρωπος: αυτό που ονομάζουμε ζωή”
(σελ. 16-17). </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Σ
ένα χωριό της Σικελίας, οι κάτοικοι
έχουν ξεχάσει τις σημασίες των λέξεων.
Μόνο ο Νικολίνο τις θυμάται και διηγείται
τα γεγονότα που οδήγησαν τον τόπο του
σ΄ αυτή την παράδοξη κατάσταση. Σε τί
οφείλει το προνόμιο της μνήμης ο Νικολίνο;
Ως παιδί, γνωρίζεται μ΄ έναν βιβλιοπώλη
που καταφτάνει στο Σελινούντα. ¨Εγώ δεν
ήμουν παρά παιδί, όμως σ΄ αυτό το παιδικό
κεφάλι φώλιασε ο βιβλιοπώλης και δεν
ξαναβγήκε αποκεί ποτέ” (σελ. 47). Ο
μυστηριώδης αυτός άνθρωπος ανοίγει ένα
βιβλιοπωλείο όχι για να πουλάει τα
βιβλία του, αλλά για να τα διαβάζει σε
άλλους.. “Ο βιβλιοπώλης ξανάδινε στις
λέξεις το νόημά τους (σελ. 62). Η φαντασία
του Νικολίνο απλώνεται και τον οδηγεί
σε σκέψεις και συναισθήματα που νιώθει
ότι μπορεί να αγγίξει, σε μια κατάσταση
ευφορίας. “... Γνωρίζεις ένα άνθρωπο
και δεν έχει πια μάτια, χέρια, ώμους,
πόδια, μαλλιά, δεν είναι όλα αυτα ο
άνθρωπος, ακόμη κι αν τα βάλεις όλα μαζί:
ο άνθρωπος είναι κάτι άλλο” (σελ. 71).
Πολλοί ντόπιοι δε βλέπουν με καθόλου
καλό μάτι τον ξένο και τον αποκαλούν
δαίμονα. “Το σπίτι του βιβλιοπώλη
καιγόταν....Κοίταξα και είδα πάνω απ΄ το
κεφάλι μου στον ουρανό σελίδες ολόκληρες
και σκισμένα φύλλα να ΄χουνε στήσει
χορό εδώ κι εκεί, ν΄ ακολουθούν τα
προσταγματα του άερα, να λικνίζονται,
να πέφτουν και να ξαναπαίρνουν τον
ανήφορο....(σελ. 100). Ο Νικολίνο σε μια
απέλπιδα προσπάθεια προσπαθεί να
περισώσει όποια σελίδα μπορεί, φύλλα
και κομμάτια από σελίδες, παραφουσκώνοντας
τις τσέπες του κι ενώ ο κόσμος γύρω του
σχολιάζει γελώντας. “Τέτοια όμως είναι
τα καμώματα της απόγνωσης, μοιάζει με
προσευχή χωρίς παραλήπτη”</span></p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">΄Ετσι
μετά από λίγο καιρό ένας μικρούλης
αυλητής, σαν τον αυλητή του Χάμελιν,
μαγεύει τα βιβλία, που τον ακολουθούν
συντεταγμένα και ακέραια, βουτούν μαζί
του στη θάλασσα και καταποντίζονται
κατά δεκάδες, κατά εκατοντάδες, κατά
χιλιάδες, μια εικόνα παράλογη, μια
απεραντοσύνη από βιβλία που επιπλέουν
σαν από θαύμα πάνω στο νερό. “... Μείναμε
να κοιτάμε και το τελευταίο βιβλίο...
Είχε σηκωθεί ένας γλυκός αέρας, όταν
εγώ, και μόνον εγώ, ένιωσα εντός μου
ήχους από λόγια και λέξεις. Κανείς δεν
θα μπορούσε τότε να φανταστεί πως οι
λέξεις τούτες ίσως να ήταν και οι στερνές,
μια που εκείνη την ημέρα αυτές χάθηκαν
για πάντα” (σελ. 110). </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Τα
βιβλία δεν καίγονται ούτε πνίγονται,
φωλιάζουν μέσα στις καρδιές και
μετουσιώνουν τη ζωή σε ταξίδι, ποίηση,
περιπέτεια. Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα
είναι ένα βιβλίο που συγκινεί, γοητεύει,
συγκλονίζει με το λόγο και τις εικόνες
του. Για να μη χαθεί η παλέτα των
αποχρώσεων...</span></p><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;"> </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><br /><br />
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><br /><br />
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-1663803873194986302020-08-20T10:41:00.001+03:002020-08-20T10:41:46.028+03:00RAY BRADBURY : ΦΑΡΕΝΆΙΤ 451, μτφρ. Βασίλης Δουβίτσας. εκδ. ΑΓΡΑ<p>
</p><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">΄Ενα
παιδί περπατούσε σε μια ακρογιαλιά,
όπου είχαν ξεβραστεί εξαιτίας της
παλίρροιας χιλιάδες αστερίες. ΄Εσκυψε
και πήρε έναν αστερία και τον πέταξε
στη θάλασσα. Οι άνθρωποι γύρω του γέλασαν
μαζί του και του είπαν ότι οι αστερίες
είναι χιλιάδες κι αυτή του η πράξη δεν
δημιούργησε κάποια διαφορά. Το παιδί
απάντησε με σοφία ότι για τον συγεκριμένο
αστερία υπάρχει διαφορά. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Η
ατομική ευθύνη είναι πολύ σημαντική
για την πρόοδο της ανθρωπότητας, για
την απελευθέρωσή της από τον Μεσαίωνα
του πνεύματος και την Καθήλωση μπροστά
στην τηλεόραση και τους υπολογιστές. Η
γραφή θα σώσει τον άνθρωπο και η τέχνη
έχει μεγάλη αποστολή, όπως διαπιστώνουν όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος. <b>Το βιβλίο είναι η καρδιά της
λογοτεχνίας, το συναίσθημα, οι αναμνήσεις,
τα αγγίγματα και η αφοσίωση</b>. Το βιβλίο
του <span lang="en-US">Ray Bradbury, </span>Φάρενάιτ 451,
αναφέρεται στην καύση των βιβλίων, σε
μια εποχή που αυτή είχε ήδη υλοποιηθεί
είτε στη σταλινική Ρωσία είτε στη
Γερμανία του Χίτλερ είτε ενσωματωμένη
στην αντικομμουνιστική υστερία των
ΗΠΑ. Το δυστοπικό μέλλον ήταν ήδη πίσω
του, τρομερό και δυσοίωνο. “΄Ηταν
απόλαυση να καις”, οι πρώτες σειρές του
βιβλίου. “Κάποιος άνθρωπος μπορεί να
χρειάστηκε μια ολόκληρη ζωή για να
καταγράψει τις σκέψεις του, παρατηρώντας
τον κόσμο και τη ζωή, κι έρχομαι εγώ μέσα
σε δύο λεπτά και μπαμ! Πάνε όλα! (σελ.
84)”. Οι πυρονόμοι είναι τα αγόρια της
Ευτυχίας, το Ντουέττο των Μακαρίων, που
εμποδίζουν τους ανθρώπους να ασχολούνται
με περίεργα πράγματα, όπως η φιλοσοφία
ή η κοινωνιολογία. ΄Αλλωστε τί είναι η
φωτιά; “Η πραγματική ομορφιά της είναι
ότι καταστρέφει την ευθύνη και τις
συνέπειες” (σελ. 174). </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Οι
άνθρωποι περιορισμένοι σε πόλεις, χωρίς
ορίζοντα, φαντασία και φιλία, ζουν σ΄
ένα πλασματικό κόσμο, όπου η οικογένεια
αποτελείται από παρουσιαστές της
τηλεόρασης, “Ποιος έχει καταφέρει να
ξεγλιστρήσει από την αρπάγη των
τηλεοράσεων τοίχου άπαξ και τις σπείρει
στο σαλόνι του;”, όπου οι πόλεμοι
αρχίζουν και τελειώνουν σε μια μέρα. “
Τα πάντα εξαρτώνται από το τί εννοεί ο
καθένας κοινωνικότητα... Για μένα
κοινωνικότητα είναι ... να συζηταω για
το πόσο παράξενος είναι ο κόσμος. Είναι
ωραίο να βρίσκεσαι με άλλους ανθρώπους”, εξομολογείται η Κλαρίς. Η επινόηση ενός
εξιλαστηρίου θύματος αποτελεί
καθημερινότητα. ΄Οταν ξαφνικά η διαπίστωση
“Δεν ήταν ευτυχισμένος. Δεν ήταν
ευτυχισμένος¨, αποδίδει την πραγματική
κατάσταση του πρωταγωνιστή του βιβλίου
Μόνταγκ. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Αλλά
ακόμη και σήμερα η διακίνηση ιδεών και
η ελευθερία βούλησης του καθενός μας
καθοδηγούνται ως ένα βαθμό, λιγότερο ή
περισσότερο για τον καθένα μας, από τα
ΜΜΕ και την εξουσία, πολιτική ή θρησκευτική.
Καταναλώνουμε αυτό που μας σερβίρεται
και οι επιλογές μας κατευθύνονται από
τους πυρονόμους της σκέψης. Η γνώση
είναι το γκουγκλάρισμα και κάθε άλλη
μηχανή αναζήτησης. “...΄Οσο αυξάνει ο
πληθυσμός, τόσο πληθαίνουν και οι
μειονότητες.... Η τεχνολογία, οι
χειραγωγούμενες μάζες και η πίεση των
μειονοτήτων ήταν που έγειραν την
πλάστιγγα, δόξα τω Θεώ. Και σήμερα, χάρη
σ΄ αυτά, μπορείς να είσαι ευτυχισμένος
όλη την ώρα και είσαι ελεύθερος να
διαβάζεις κόμικς, τις παλιές καλές
ομολογίες και τα οικονομικά έντυπα”,
ισχυρίζεται ο Μπήτυ. </span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Μόνο
το βιβλίο μπορεί να μας απελευθερώσει,
καθώς επεκτείνει τη γνώση, καλλιεργεί
το συναίσθημα , ζωντανεύει τη φαντασία.
“Πρέπει να έχουν κάτι τα βιβλία, κάτι
που εμείς δεν μπορούμε να το φανταστούμε,
για να κάνουν μια γυναίκα να παραμείνει
μέσα σε ένα σπίτι που καίγεται, πρέπει
να υπάρχει κάτι εκεί μέσα. Δεν μένεις
έτσι για πλάκα” (σελ. 83)</span></p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-size: medium;">Ο
<span lang="en-US">Bradbury </span>έρχεται από τη
δεκαετία του ΄50 στην εποχή μας, επίκαιρος
και με εξαιρετική διορατικότητα και
μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικό δοκίμιο
για τον ρόλο του βιβλίου στην εξέλιξη
της ανθρωπότητας και έναν ύμνο στην
προσωπική ευθύνη. “Ο καθένας μας πρέπει
να αφήνει κάτι πίσω του όταν πεθαίνει...
Κάτι που να το έπιασες με το χέρι σου,
με όποιον τρόπο, έτσι ώστε η ψυχή σου να
έχει κάπου να πάει όταν πεθάνεις και
όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν εκείνο το
δέντρο ή το λουλούδι που φύτεψες, να
είσαι εκεί.... Η διαφορά ανάμεσα στον
άνθρωπο που απλώς κουρεύει το γκαζόν
και στον πραγματικό κηπουρό είναι το
άγγιγμα. Ο πρώτος θα μπορούσε να μην
ήταν εκεί καθόλου, ο κηπουρός θα είναι
εκεί για πάντα” (σελ. 229). Ας μολυνθούμε
όλοι από το μικρόβιο της αγάπης για τα
βιβλία.... Ας αναπνέουμε, όπως ο συγγραφέας,
την πιο εξαίσια γύρη στον κόσμο, τη γύρη
των βιβλίων, με την οποία απέκτησε τις
λογοτεχνικές του αλλεργίες (σελ. 264). </span>
</p>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-6617366489307725162020-08-19T09:46:00.001+03:002020-08-19T09:46:19.491+03:00ΤΕΥΚΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ : ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΚΔ. ΠΟΛΙΣ<p>
</p><p style="margin-top: 0.42cm;"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;">
<span lang="zxx"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">Κωνσταντινούπολη,
27 Δεκεμβρίου 537, ημέρα των εγκαινίων της
Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Ιωάννης, στενός
συνεργάτης των αρχιτεκτόνων της,
βρίσκεται δολοφονημένος. ΄Ολες οι
ενδείξεις οδηγούν στη Θεανώ, πρώην
σπουδάστρια στην Ακαδημία του Πλάτωνος
και στενή φίλη του θύματος. Ο Ευτόκιος,
ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει η ζωή
του στη συγκέντρωση και διάσωση των
έργων του Αρχιμήδη, αναλαμβάνει να
εξιχνιάσει την υπόθεση: είναι πράγματι
ένοχη η νεαρή μαθηματικός ή μήπως έχει
πέσει θύμα μιας καλοστημένης συνωμοσίας; </span></span></span></span></span></span></span></span></span></p><p style="margin-top: 0.42cm;"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span lang="zxx"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;"> Ιστορικά πρόσωπα, όπως η Θεοδώρα και ο
Ιουστινιανός, και μυθοπλαστικοί ήρωες
συναντιούνται και αλληλεπιδρούν για
να ζωντανέψουν το κλίμα της μετάβασης
από την ύστερη Αρχαιότητα στον πρώτο
βυζαντινό χρυσό αιώνα. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></p><p style="margin-top: 0.42cm;"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;"><span lang="zxx"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;"> Η αρχαία φιλοσοφία
πεθαίνει, κληροδοτώντας όμως στον
καινούριο κόσμο την κατακτημένη σοφίατης:
τη γεωμετρία και τη μηχανική της. Χωρίς
αυτές θαύματα όπως ο Ναός της Αγίας του
Θεού Σοφίας δεν θα έπαιρναν ποτέ σάρκα
και οστά: “Ο θόλος θα μοιάζει να αιωρείται,
χωρίς να τον κρατά στη θέση του κάποια
υλική δύναμη. Θα δίνει την εντύπωση ότι
η Θεία Χάρη αποτελεί το μόνο του στήριγμα”
(σελ. 155). Μαθηματικές έννοιες, όπως οι
τέλειοι αριθμοί, τα παραβολικά κάτοπτρα,
οι πολύγωνοι αριθμοί, τα σύμμετρα μεγέθη,
η εις άτοπον απαγωγή αναλύονται
λογοτεχνικά μέσα από τα έργα των αρχαίων
ελλήνων φιλοσόφων, όπως ο Αρχιμήδης, ο
Ευκλείδης και ο Νικόμαχος και μεταφέρονται
στον αναγνώστη με απλό και κατανοητό,
αλλά όχι απλοϊκό τρόπο μετην πένα του
συγγραφέα. Στο υπέρυθρο της σχολής του
Πλάτωνα υπήρχε η επιγραφή “Μηδείς
αγεωμέτρητος εισίτω”, που σημαίνει ότι
η γεωμετρία είναι η βάση κάθε άλλης
γνώσης (σελ. 89). </span></span></span></span></span></span></span></span></span>
</p>
<h2 class="western"><span style="color: black;"><span style="color: navy;"><span style="color: black;"><span style="text-decoration: none;">
<span lang="zxx"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">Στο
προσκήνιο αυτής της ιδιόμορφης σύγκρουσης,
ο μύθος εκτυλίσσεται μέσα από σκάνδαλα,
καταχρήσεις, μισαλλοδξίσα και, κυρίως,
μέσα από την αιώνια πάλη για την εξουσία.
</span></span></span></span></span></span></span></span></span>
</h2>
<p> </p>armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-78810150710819358472020-08-18T08:46:00.000+03:002020-08-18T08:46:18.607+03:00ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ: ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΈΥ (μτφρ. Δημ. ΚΙΚΙΖΑΣ, εκδ. ΣΜΙΛΗ)<p>
</p><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Στο
Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ παρακολουθούμε
τρεις νέους, καθώς αλληλεπιδρούν και
ξιφομαχούν με τα λόγια. </span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><b>Ο
Ντόριαν</b></span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">,
όπως τον γνωρίζουμε στην αρχή είναι ένα
“άμυαλο και πανέμορφο πλάσμα που πρέπει
να το έχουμε κοντά μας το χειμώνα όταν
δεν έχει λουλούδια να ατενίζουμε και
διαρκώς το καλοκαίρι όταν θέλουμε κάτι
να μας δροσίζει.... Υπήρχε κάτι στο
πρόσωπό του που σ΄ έκανε να τον εμπιστεύεσαι
αμέσως. ΄Ενιωθες ότι είχε διατηρήσει
τον εαυτό του άσπιλο από τον κόσμο...
Είχε κάτι που σε γοήτευε αυτός ο γιος
του ΄Ερωτα και του Θανάτου.”. Η ιστορία
της καταγωγής του: Μια πανέμορφη γυναίκα
που αψηφά τα πάντα για ένα τρελλό πάθος.
Μερικές εβδομάδες παράφορης ευτυχίας
που διακόπτεται απότομα από ένα ειδεχθές,
δόλιο έγκλημα, Μήνες αλάλητης αγωνίας
και κατόπιν ένα παιδί γεννιέται μέσα
στον πόνο. Τη μητέρατην αρπάζει ο Χάρος
και το παιδί μένει έρημο, αφημένο στην
τυραννία ενός γέρου και άστοργου άντρα
(σελ. . 55). Ο ίδιος αναρωτιέται αν θα
είναι πάντα ευτυχής, καθώς συνειδηποιεί
την ομορφιά του, για την εξασφαλίσει θα
έδινε και την ψυχή του ακόμη, </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><b>ζηλεύει
κάθε τι που είναι αθάνατο.</b></span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">
Ερωτεύεται παράφορα: “Θέλω όλοι οι
νεκροί εραστές του κόσμου να ακούσουν
το γέλιο μας και να μελαγχολήσουν. Θέλω
η πνοή του πάθους μας να ξαναδώσει
συνείδηση στη σκόνη τους , να κάνει τη
στάχτη τους να νιώσει πόνο...” (σελ. 81)
Αλλά ο έρωτάς του σκοτώνεται και η ζωή
του ακολουθεί πια την αναπόδραστη πορεία
της. Συνειδητοποιεί την επίδραση του
Χάρρυ στη ζωή και τη σκέψη του και θέλει
να σταματήσει να τον βλέπει, η ζωή έχει
αποφασίσει γι΄ αυτόν διαφορετικά: αιώνια
νιότη, ασυγκράτητο πάθος, εξαίσιες
ηδονές. Πάθη που θα εύρισκαν αναπόδραστα
την τρομακτική τους διέξοδο. Θέλει να
χρησιμοποιεί τα συναισθήματα του, να
τα απολαμβάνει και να εξουσιάζει. Ο
σκοπός της ζωής του η ίδια εμπειρία.
Συλλέγει θησαυρούς με σκοπό τη λησμονιά.
Φιλοδοξία του ήτανν α διατυπώσει ένα
νέο σχήμα βίου με δικά του φιλοσοφικά
θεμέλια και δικές του διατεταγμένες
αρχές, το οποίο θα έβρισκε την ύψιστη
πραγμάτωσή του στον εκπνευματιμσό των
αισθήσεων (σελ. 181). Οι τύψεις όμως είναι
παρούσες, στην συνάντηση με τον Μπάζιλ
ομολογεί ότι έχει βαρεθεί τον εαυτό
του, θα ήθελε να είναι κάποιος άλλος.. Ο
Ντόριαν ζει σε μια ασχήμια, που δεν
αποτυπώνεται στο πρόσωπο και τα μάτια
του, ο ίδιος όμως γνωρίζει τη διαφθορά
της ψυχής του και βασανίζεται από την
αδιαμφισβήτητη και αναπόδραση μαρτυρία
του πορτραίτου. </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><b>΄Ολοι
έχουμε τον Παράδεισο και την Κόλαση
μέσα μας (σελ. 217</b></span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">).
Καθώς υποκύπτει στα επτά θανάσιμα
αμαρτήματα, Οργή, Ματαιοδοξία, Οκνηρία
(η μεγάλη αριστοκρατική τέχνη να μην
κάνεις τίποτε), Λαγνεία, Απληστία,
Αλαζονεία και Ζηλοφθονία, διαπράττει
ύβρι στο πρόσωπο της Σιβύλλας, , οι θεοί
στέλνουν την άτη, δηλ,. το θόλωμα του
νου, οπότε διαπράττει μεγάλη α-νοησία,
υποπύπτει σε πολύ σοβαρό σφάλμα, τη
δολοφονία του Μπάζιλ προκαλώντας έτσι
τη νέμεση, δηλ. την οργή των θεών και
ακολουθεί η τιμωρία και η συντριβή/καταστροφή
του. </span></span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR"><b>Ο
λόρδος Χένρυ</b></span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">
είναι ένας ανέμελος, γεμάτος ζωή νέος,
που επιλέγει φίλους για την ομορφιά
τους, τους γνωστούς για τον καλό τους
χαρακτήρα και τους εχθρούς για το γερό
μυαλό τους καθώς θεωρεί την </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">
ομορφιά μια μορφή μεγαλοφυΐας</span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">
. Προτιμά τους ανθρώπους χωρίς αρχές,
άντρες με μέλλον και γυναίκες με παρελθόν.
Τα γοητευτικά πράγματα στη ζωή του
είναι η ψυχή του και τα πάθη των φίλων
του. ΄Οταν γνωρίζει τον Ντόριαν ,
μαγεύεται και δοκιμάζει να τον εξουσιάσει.
Εκτοξεύει βέλη στα τυφλά υποστηρίζοντας
ότι τίποτε δεν μπορεί να θεραπεύσει
την ψυχή όπως οι αισθήσεις. Εκθειάζει
τη νιότη σε διάφορα σημεία του βιβλίου
με τα λόγια “εμείς δεν ξαναβρίσκουμε
ποτέ τη νιότη μας” ....”για να ξαναβρει
κανείς τα νιάτα του, αρκεί να επαναλάβει
τις τρέλλες του”...”Η τραγωδία των
γηρατειών δεν είναι ότι είσαι γέρος,
αλλά ότι είσαι ακόμη γέρος”. Η φιλοσοφία
του εστιάζεται στην εξέλιξη του εαυτού,
πρέπει να συγκινούμαστε με τα χρώματα,
τη χαρά, την ομορφιά της ζωής. Το αληθινό
μυστικό της ζωής, η αναζήτηση του ωραίου.
Η μόνη ζωή που καταστρέφεται είναι αυτή
που εμποδίζεται η ανάπτυξή της. ΄Οταν
ζούμε σε αρμονία με τον εαυτό μας, αυτό
σημαίνει καλός άνθρωπος. Τα λόγια του
διαρκείς αφορισμοί και γενικόλογα
αποφθέγματα. Υποδαυλίζει την έπαρση
του Ντόριαν λέγοντας “μια γυναίκα
αυτοκτόνησε γιατί σε αγαπούσε”. Εκφράζει
μισογυνισμό και περιφρόνηση προς τη
γυναίκα. Για τον λόρδο Χένρυ η εγκράτεια
είναι μοιραία συνήθεια. Συναρπάζει
εκτοξεύοντας λεκτικά βέλη και παρασύροντας
με τον μαγικό αυλό του: ¨...Αυτός συνέχιζε
να παίζει με την ιδέα του και γινόταν
όλο και πιο ατίθασος. Την πετούσε στον
αέρα και την μεταμόρφωνε. Την άφηνε να
ξεφύγει και την άρπαζε πάλι. Την έκανενα
ιριδίζει από φαντασία και την αναπτέρωνε
παράξοδα. ... ΄Ηταν λαμπερός, φαντασμαγορικός
και ανεύθυνος (σελ. 63. ΄Ετσι ενώ όλοι
λένε ότι ο λόρδος Χένρυ είναι φοβερά
φαύλος, αυτός είναι θεατής της ζωής.
Α</span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">ποστασιοποιείται
με μαγικό τρόπο, ό,τι και να του αποδίδει
ο Ντόριαν το αρνείται, για τον λόρδο
Χένρυ η τέχνη δεν επιδρά στην πράξη.
</span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Θεωρεί
τον φόνο σφάλμα και ισχυρίζεται ότι δεν
πρέπει να διαπράττουμε πράγματα που
δεν μπορούμε να συζητήσουμε μετά το
δείπνο. </span></span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><b>Ο
ζωγράφος Μπάζιλ</b> ζωγραφίζει το
πορτραίτο του Ντόριαν και εξομολογείται
ότι έχει βάλει πολύ από τον εαυτό του
μέσα. Γι΄ αυτόν ο Ντόριαν είναι η έμπνευσή
του, εκφράζει αρμονία ψυχής και πνεύματος.
Φοβάται όμως ότι τα δώρα των θεών που
δόθηκαν απλόχερα στους τρεις φίλους, η
τέχνη, η περιουσία και η ομορφιά θα έχουν
αντίτιμο στη ζωή τους και θα υποφέρουν
από αυτά. Ο Μπάζιλ μπορεί να σώσει τον
Ντόριαν από τον κατήφορο στον οποίο
κυλάει, αλλά το ένστικτο της αυτοκαταστροφής
είναι ισχυρότερο. Για τον Μπάζιλ η
τέχνη αποκρύπτει τον καλλιτέχνη.
Νοιάζεται για τον Ντόριαν και ταυτόχρονα
τρομάζει από την επαφή που έχει μαζί
του, γι΄ αυτό επιθυμεί να δει την ψυχή
του. Κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί. Ο Μπάζιλ
με την ειλικρινή του οδύνη για την
αποκαθήλωση του Ντόριαν μας οδηγεί σε
μονοπάτια ανθρώπινων πια συναισθημάτων
όπου η αλήθεια και η φαντασία
κονταροκτυπιούνται</span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Η
ανάγνωση του βιβλίου είναι συναρπαστική,
καθώς οι αισθήσεις όλες είναι σε
επαγρύπνηση, ενώ οι ήχοι και τα χρώματα
ανακατεύιονται αρμονικά με τα συναισθήματα,
δημιουργώντας ένα υπέροχο πίνακα. Τα
μάτια του λόρδου Χένρυ είναι </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">αχάτινα
καστανά , η ζωή του Ντόριαν </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">φλογερόχρωμη
, η στιγμή χάνεται μέσα στις χυδαίες
λεπτομέρειες , η χαρά ζωγραφίζεται
ροδόχρωμη (σελ. 110) , ο αέρας είναι
πευκομυρωμένος, , τα είχαν τρυγήσει τα
μεσάνυχτα και ειχαν κρατήσει μέσα τους
την ψύχρα του φεγγαριού (σελ. 127), ο ουρανός
ήταν σαν ουρά από παγώνι (220), τα ξύλινα
σκαλιά σαν να κραύγαζαν από πόνο (221). </span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">΄Ενα
από τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι
η ακούσια </span></span></span><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">φαυλότητα
του Ντόριαν, είναι άραγε θύμα, μιμητής
και παρωδία του Χένρυ ή αποτέλεσμα κακής
καλλιέργειας των χαρακτηριστικών που
έχει ήδη μέσα του. Την απάντηση την
δίνει ο ίδιος καθώς περιδιαβάζει τα
πορτραίτα των προγόνων του . Ο Ντόριαν
Γκρέυ δηλητηριάστηκε απο ένα βιβλίο
(σελ. 203) </span></span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">΄Ενα
άλλο ερώτημα είναι η λειτουργία της
τέχνης και αν η τέχνη αντικατοπτρίζει
το θεατή, ή τη ζωή. Κι εδώ ο ίδιος ο
συγραφέας μέσα από τα λόγα του Μπάζιλ
δίνει την απάντηση. Σε ένα γράμμα του
αποδέχεται ότι το μόνο ψεγάδι του βιβλίου
είναι το επιμύθιο, <b>κάθε υπερβολή, όπως
και κάθε απάρνηση γεννά την τιμωρία της
(σελ. 350)</b></span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
΄Οσκαρ Ουάιλντ θίγει εκτενώς και με
επιτυχία την υποκρισία της εποχής του.
<b>Καλέ μου φίλε, λησμονείς ότι ζούμε στη
γενέθλια γη των υποκριτών (σελ. 209)</b>.
Στο Λονδίνο της εποχής συνυπάρχουν
λέσχες και καταγώγια, η Λέσχη Γκόβενορ
στην Ορλεάνη, η λέσχη Ουάιτ, το ΄Ωλμπανυ
στο Πικαντίλλυ και τα αριστοκρατικά
σαλόνια όπου οι αριστοκράτες καθησυχάζουν
τις συνειδήσεις τους διοργανώντας
φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.. Αντίθετα το
Γιούστον μια υποβαθμισμένη και
πολυσύχναστη περιοχή όπου μένει η
Σίβυλλα με την μητέρα της και τον Τζέημς.
Η ζωή του ανθρώπου δεν έχει την ίδια
αξία ανάλογα με την κοινωνική θέση του
και την ευμάρεια του. ΄Ετσι ο θάνατος
του ναυτικού αδελφού της Σιβύλλας είναι
παράπλευρη απώλεια στο κυνήγι, ενώ η
εξαφάνιση του Μπάζιλ συζητιέται στα
σαλόνια και τις λέσχες του Λονδίνου. </span></span>
</p>
<p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0.35cm;"><span style="font-family: Garamond, serif;"><span style="font-size: medium;">Με
δυό λόγια ας επαναλάβουμε τη φραση του
Νίτσε που νομίζω ότι απεικονίζει τα
λόγια και τις πράξεις του Ντόριαν Γκέυ:
΄Οποιος παλεύει με τέρατα πρέπει να
προσέξει μη γίνει ο ίδιος τέρας. Κι όταν
κοιτάζεις πολλή ώρα την άβυσσο, στο
τέλος σε κοιτάζει κι αυτή. </span></span>
</p>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-89821883686869702782016-09-30T10:29:00.000+03:002016-09-30T10:29:57.119+03:00ΑΡΙΘΜΟΣ 11 ή αλλιώς ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΚΟΜΠΙΝΑ !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Ο Αριθμός 11 είναι ένα μυθιστόρημα για τη μυστική σχέση
ανάμεσα στον εσωτερικό μας κόσμο και τον κόσμο που μας περιβάλλει, και για το
πώς μας επηρεάζει αυτή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η σχέση.</div>
<div class="MsoNormal">
Για ό,τι άφησε πίσω του ο πόλεμος και για το τέλος της
αθωότητας.</div>
<div class="MsoNormal">
Για το πώς κονταροχτυπιούνται η κωμωδία με την πολιτική,
αλλά και για το πώς η κωμωδία, μάλλον, κερδίζει.</div>
<div class="MsoNormal">
Για τη ζωή σε μια πόλη όπου οι τραπεζίτες χρειάζονται
κινηματογράφους στα υπόγειά τους ενώ, στο διπλανό στενό, υπάρχουν άλλοι
άνθρωποι που έχουν ανάγκη απ[ό τράπεζες τροφίμων για να επιβιώσουν.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Αριθμός 11<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>συνδέεται με με το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τι Ωραίο Πλιάτσικο!</i> Ο Κόου ξαναπιάνει το νήμα για να μιλήσει για
την εποχή μας, αγγίζοντας πτυχές της καθημερινής ζωής που όλοι αντιμετωπίζουμε,
φοβόμαστε και απολαμβάνουμε.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(από το
οπισθόφυλλο του βιβλίου)</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Ο αριθμός 11 στην Αριθμοσοφία <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντιπροσωπεύει τη φώτιση μέσα από την
πνευματική έμπνευση. Κατά τον Πυθαγόρα, συμβολίζει ένα επίπεδο γνώσεων υψηλότερο
από το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συνηθισμένο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι το σύμβολο της αρχής της γνώσης του
Θεού, δηλαδή της εισόδου στην ανώτερη ζωή των ουρανών. Ενώ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το 10 θεωρείται τέλειος αριθμός, το 11
σημαίνει την υπέρβασή του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι η
ανατροπή του και μπορεί να σημαίνει την αμαρτία και την παρανομία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί όμως να δηλώνει και τις αντίθετες
ιδιότητες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όπως διαίσθηση, τιμιότητα,
ευαισθησία, και πνευματικότητα .</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Για τον Τζόναθαν Κόου ο αριθμός 11 αποτελεί ένα κοινό σημείο όπου όλα τα
κεφάλαια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του βιβλίου του συναντιούνται,
καθώς συνεχίζει την ιστορία της οικογένειας που περιγράφει ι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο βιβλίο του Τι Ωραίο Πλιάτσικο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Ο αριθμός 11 είναι το κλειδί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τόσο απλά!» (σελ. 495) Στην αρχή τα κεφάλαια
μοιάζουν να μην έχουν σχέση μεταξύ τους , με μοναδική σύνδεση τον αριθμό
11.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο κεφάλαιο «Ο Μαύρος Πύργος» Η
Τρελλή Γυναίκα με το Πουλί, η Φοίβη, μένει στο Άχρηστο Σοκάκι που βγάζει στο Νιουμπιγκίν,
στον Αριθμό 11, ενώ κάνουμε τη γνωριμία δύο βασικών ηρωίδων του βιβλίου της
Ρέιτσελ και της ΄Αλισον στην ηλικία των δέκα ετών. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Παράλληλα ερχόμαστε για πρώτη φορά σε επαφή με
την αράχνη, κυρίαρχη φιγούρα στο βιβλίο.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Στο δεύτερο κεφάλαιο «Η Επιστροφή» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ΄Αλισον ψυχραίνεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την Ρέιτσελ εξαιτίας μιας παρεξήγησης, η
οποία προκαλείται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην επικοινωνία τους
από το διαδίκτυο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γνωρίζεται στο
πανεπιστήμιο με τη Σελίνα και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιστρέφουν στο σπίτι από το Μπόρνβιλ προς το
Χολ Γκρην με το λεωφορείο Αριθμός 11.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η
Βαλ η μητέρα της ΄Αλισον επιστρέφει κάθε μεσημέρι από τη δουλειά της στη
βιβλιοθήκη στο σπίτι με το λεωφορείο Αριθμός 11, αλλά και για να αντιμετωπίσει
το κρύο στο σπίτι της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνει κύκλους
περιμετρικά της πόλης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με το λεωφορείο
αυτό, μια διαδρομή που διαρκεί γύρω στις δυόμισυ ώρες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο τρίτο κεφάλαιο με τίτλο «Ο
Κρυστάλλινος Κήπος»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρακολουθούμε τη
Ρέιτσελ φοιτήτρια να έρχεται σε επαφή με την καθηγήτρια της τη Λώρα, η οποία
την προσκαλεί στο εξοχικό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της στο
Χαροουντάουν Χιλ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκεί η Λώρα της
διηγείται την ιστορία του συζύγου της, ο οποίος πέθανε από ατύχημα καθώς
ερευνούσε μια αποθήκη με αριθμό 11 στο Βερολίνο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο προτελευταίο κεφάλαιο με τον τίτλο «Το
Βραβείο Γουίνσο ή Η Πρωτοποριακή Θεωρία του Νέιθαν Πίλμπιμ, Μια Ιστορία του
Νέιτ του Τμήματος» αφιερωμένο σε μεγάλο βαθμό τη σχέση κωμωδίας και
πολιτικής,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το τραπέζι με αριθμό 11
αποτελεί τον τόπο μιας δολοφονίας, η οποία αποτρέπεται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τελευταία στιγμή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο
τελευταίο κεφάλαιο με τον τίτλο «Τι Ωραία Κομπίνα»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο αριθμός 11 είναι η ύβρις, το τελευταίο
υπόγειο πάτωμα που δεν έχει λόγο ύπαρξης, παρά μόνο επειδή κανείς άλλος δεν
έχει 11<sup>ο</sup> πάτωμα, η ύπαρξή του οφείλεται στη ματαιοδοξία και την επίδειξη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Εξι άνθρωποι χάνονται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ΄ αυτό το χώρο, ενώ μια γιγάντια αράχνη
κάνει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την εμφάνισή της σκοτώνοντας τους
ανθρώπους εκείνους που ζουν μέσα στη σπατάλη, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό τους,
έξι ανθρώπους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που ήταν όλοι παρόντες στη
δεξίωση που πραγματοποιήθηκε στον αριθμό 11 της οδού Ντάουνινγκ, έξι άτομα που
με κάποιο τρόπο σχετίζονται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την
οικογένεια Γουίνσο (σελ. 493).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η
Ρέιτσελ συναντιέται ξανά με την ΄Αλισον δέκα περίπου χρόνια μετά και
επιστρέφουν στο χώρο όπου έπαιζαν παιδιά, στο χωριό των παππούδων της Ρέητσελ,
μόνο που ο παππούς δεν υπάρχει πια, θύμα της υγειονομικής πολιτικής της Μεγάλης
Βρετανίας «Για να το πω ευθέως, κάθε χρόνος μις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανθρώπινης ζωής δεν έχει την ίδια αξία για
όλους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η
ποιότητα ζωής (σελ. 413). </div>
<div class="MsoNormal">
Παράλληλα στο βιβλίο αυτό πραγματοποιείται μια σύνδεση με το
προηγούμενο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου «Τι Ωραίο Πλιάτσικο», καθώς πολλοί από
τους χαρακτήρες του αποτελούν κληρονόμους της οικογένειας Γούινσο ή έχουν
κάποια σύνδεση με αυτή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ΄Αλισον και η Βάλ
καταναλώνουν κοτόπουλα από <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μία εταιρεία
θυγατρική του Ομίλου Μπράνγουιν, κι έτσι η Ντόροθι μπαίνει μέσα στο σπίτι τους.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο σύζυγος της Λώρας, ο Ρότζερ στρέφεται
κατά της αρχής του Χένρι Γουίνσο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΛΟΓΗ», αλλά
συναντά την αντίδραση του πρύτανη του Πανεπιστημίου λόρδου Λάκραμ, με τον οποίο
ο Χένρυ Γουίνσο συμμετείχε σε επιτροπή.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Η κόρη της Χίλαρυ, Τζοσεφίν Γουίνσο – Ιβς επιχειρεί να συνεχίσει την
αδίστακτη, στιγμιαία διαμόρφωση άποψης κατά την παράδοση της μητέρα της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αρχίζοντας μια εκστρατεία ενάντια στη
βρετανική «πολιτική επιδομάτων», φέροντας έτσι στο στόχαστρό της την
΄Αλισον.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σύζυγος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Μάρκ, Χέλκε, μετά τον θάνατο του συζύγου
της ιδρύει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έναν οργανισμό αφιερωμένο
στην εκκαθάριση πρώην εμπόλεμων ζωνών από τα θανάσιμα συντρίμμια που είχαν αφήσει
πίσω τους οι δραστηριότητες του Μάρκ Τόμας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εισβάλλοντας σαν οδοστρωτήρας όταν κάποτε μια
μικρή εταιρεία ή ΜΚΟ ξεκινάει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εργασίες
εκκαθάρισης σε κάποια από τις περιοχές που είχε ανακαλύψει. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μόνο που η δραστηριότητα αυτού του οργανισμού
οδηγεί στο θάνατο της επτάχρονης εγγονή του Τζουλς και της Φοστίνα, που
εργάζονται μαζί με την Ρέιτσελ στο σπίτι όπου βασίλεψε ο τρόμος της
αράχνης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το βραβείο Γουίνσο δίνεται για να τιμηθεί ο
Ρόντι Γουίνσο και επομένως ολόκληρη η οικογένεια, η οποία πίστευε στον ανταγωνισμό,
ανταγωνισμό ανάμεσα στα άτομα, τις εταιρείες, τα έθνη, τα ίδια τα βραβεία, ένα
βραβείο που απονέμεται στο καλύτερο βραβείο του Ηνωμένου Βασιλείου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο τίτλος του τελευταίου κεφαλαίου «Τι Ωραία
Κομπίνα» παραπέμπει σε μια ταινία που κινητοποιεί τον σύζυγο της Λώρα στην
έρευνά του για ένα άρθρο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για το τέρας
του Λοχ-Νες(σελ. 226), <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όπως η ταινία «Τι
Ωραίο Πλιάτσικο» αποτελεί μια ταινία σταθμό για τη ζωή του πρωταγωνιστή του
προηγούμενο βιβλίου Μάικλ ΄Οουεν.</div>
<div class="MsoNormal">
«Υπάρχει κάτι ακόμα που δεν δυσκολεύομαι να το θυμηθώ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν δυσκολεύομαι γιατί το έχω μπροστά μου,
αυτή τη στιγμή, καθώς γράφω αυτές τις λέξεις:<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>το χαρτί από το παιχνίδι μνήμης με τη σιχαμερή εικόνα της τεράστιας, με<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα λαμπερά χρώματα αράχνης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το απόγευμα του πικνίκ μας, η Φοίβη είχε την
τράπουλα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μαζί της και έδωσε σε μένα και
την ΄Αλισον από μία αράχνη, σαν αναμνηστικό της περιπέτειάς μας και σύμβολο της
φιλίας μας, την οποία μας είπε πώς δεν έπρεπε ποτέ να παραμελήσουμε, γιατί θα
ήταν ένα από τα πολυτιμότερα πράγματα που θα έχουμε σε όλη μας τη ζωή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν ξαναμίλησα ποτέ στην ΄Αλισον για τα
χαρτιά:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν ξέρω αν εκείνη κράτησε το
δικό της ή αν το έχασε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά το δικό μου
το έχω πάντα μαζί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρώτα στο σπίτι, σε ένα ειδικό συρτάρι του
κομοδίνου μου, έπειτα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην Οξφόρδη, και
τώρα… (σελ. 103)</div>
<div class="MsoNormal">
«Κάθε φορά που γελάμε με τη δωροδοκία ενός διεφθαρμένου
πολιτικού, με την απληστία ενός διαχειριστή αμοιβαίων κεφαλαίων, με τις
κίβδηλες εκρήξεις ενός δεξιού αρθρογράφου, τους επιτρέπουμε να τη
γλυτώσουν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ΘΥΜΟΣ που θα έπρεπε να
νιώθουμε ενάντια σ΄ αυτούς τους ανθρώπους, που διαφορετικά ενδεχομένως να
οδηγούσε σε ΔΡΑΣΗ, απελευθερώνεται και διασκορπίζεται με τη μορφή του
γέλιου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και αυτός είναι ο κατάλληλος
τρόπος να προσφέρεις στο κοινό αυτό που θέλει και ακριβώς αυτός για το οποίο
πληρώνει: άλλη μια δικαιολογία για να καθίσει αναπαυτικά και να συνεχίσει τη
δική του εγωιστική πορεία χωρίς καμιά πραγματική απειλή ή πρόκληση για το
πολύτιμο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">lifestyle</span><span lang="EN-US"> </span>του….</div>
<div class="MsoNormal">
Μισώ αυτούς τους γαμημένους μεσοαστούς αριστερούς
φιλελεύθερους κωμικούς και αυτό θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μου φαίνεται ουσιώδες να αφανιστούν όλοι από
προσώπου γής, διαφορετικά δεν θα κατορθώσουμε ποτέ να συγκεντρώσουμε την
απαραίτητη ενέργεια για να ανατρέψουμε το σημερινό σάπιο, διεφθαρμένο και
ψυχοφθόρο πολιτικό κατεστημένο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάτω η
κωμωδία, γαμώτο! Ζήτω η πραγματική πάλη! (σελ. 303).</div>
<div class="MsoNormal">
«Λέγομαι Λίβια και κατάγομαι από το Βουκουρέστι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ζω σ το Λονδίνο πάνω από πέντε χρόνια και
γνωρίζω όχι μόνο τους δρόμους του, αλλά και τις κρυψώνες του επίσης, πάνω και
κάτω από το έδαφος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάτω από το ψηλό
σπίτι της οδού Τέρνγκριτ, έντεκα ορόφους κάτω από τη γη, κάτω από το κελάρι των
κρασιών και το θησαυροφυλάκιο και την πισίνα όπου μεγαλώνουν οι φοίνικες, είναι
η πιο βαθιά, η πιο κρυφή κρυψώνα από όλες. </div>
<div class="MsoNormal">
Υπάρχει μια σήραγγα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Και πέρα από τη σήραγγα υπάρχει ένα δωμάτιο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και εκεί αράζουν, στο σκοτάδι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καθεμιά τυλιγμένη σ΄ ένα κουκούλι πλεγμένο
από ασημένιο ιστό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με το εκδικητικό
πλάσμα με τα κεχριμπαρένια μάτια να τις προσέχει.</div>
<div class="MsoNormal">
Η εκδίκησή μου παίρνει πολλές μορφές.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΤΟ σώμα μου παίρνει πολλές μορφές.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είμαι θυμωμένη.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Είμαι ο θυμός ο ίδιος.</div>
<div class="MsoNormal">
Μπορεί να νιώθεις οίκτο για τα θύματά μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η επιλογή είναι δική σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορεί να νιώθεις συμπόνια γι΄ αυτά ή για
μένα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η απόφαση είναι δική σου.</div>
<div class="MsoNormal">
Τελικά, πιστεύω, πως όλοι έχουμε την ελευθερία της
επιλογής.»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt;">
<br /></div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-49534632429959851912016-09-30T10:27:00.000+03:002016-09-30T10:27:32.000+03:00ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ! ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΡΗΞΗΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Τη Βρετανία που ανέδειξε τη Μάργκαρετ Θάτσερ ως σύμβολο του
συλλογικού χαρακτήρα, περιγράφει ο Κόου.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τι Ωραίο Πλιάτσικο! </i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περιγράφει μια σειρά από βρετανικές εικόνες
και στερεότυπα – για να τα παραμορφώσει και να τα εξωθήσει στο γελοίο: τις
μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες που σπαράσσονται αναίμακτα (ή αιματηρά), τις
εκκεντρικές γριές, τα στοιχειωμένα αρχοντικά, ολόκληρο το γκραν γκινιόλ της
αστικής τάξης, σ΄<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα βασίλειο κάθε άλλο
παρά ενωμένο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σ΄ ένα «βασίλειο»: ένα
θεσμικό πλαίσιο αυταρχικό, κακόγουστο και πολυδάπανο…</div>
<div class="MsoNormal">
Κεντρικός ήρωας και αφηγητής είναι ο Μάικλ ΄Οουεν, ένας
καταθλιπτικός νεαρός που πάσχει από αγοραφοβία και έχει καλύψει το βαρύ καθήκον
να γράψει το χρονικό της οικογένειας Γουίνσο.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Η εν λόγω οικογένεια έχει την τάση να διεισδύει σε όλους τους τομείς της
κοινωνικής ζωής και να αποκομίζει τη μερίδα του λέοντος, να εκμεταλλεύεται στο
έπακρο όλες τις συγκυρίες – τα μέλη της διαπρέπουν στο έγκλημα και την
υποκρισία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πράγμα που δεν αργεί να
αντιληφθεί ο Μάικλ «… ήταν για μένα φως φανάρι, ευθύς εξαρχής, πώς είχα να κάνω
με οικογένεια εγκληματιών, που τα πλούτη και το<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κύρος τους ήταν προϊόν κάθε λογής απάτης, πλαστογραφίας, λωποδυσίας,
ληστείας, κλοπής, ζαβολιάς, κατεργαριάς, μπαγαποντιάς, λεηλασίας, δήωσης,
διαρπαγής, παράνομης ιδιοποίησης, παραποίησης εγγράφου και διασπάθισης δημόσιου
χρήματος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Όχι ότι οι δραστηριότητες των
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γουίνσο ήταν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">απροκάλυπτα </i>εγκληματικές ή είχαν ποτέ αναγνωρισθεί ως εγκληματικές
από τον καλό κόσμο» (σελ. 103)…»Δεν έχουν τελειωμό οι άνθρωποι που πέθαναν
εξαιτίας του Μάρκ και των αισχρών συναλλαγών του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Ντόροθι ήταν απ΄ αυτούς που σκότωσαν τον
πατέρα μου, γιατί τον τάιζε όλα αυτά τα σκουπίδια και ο Τόμας έβαλε κι αυτός
μια μαχαιρία, γιατί του εξαφάνισε τα λεφτά του τη στιγμή που ακριβώς τα
χρειαζόταν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Ρόντι και η Χίλαρυ έβαλαν
κι αυτοί το χεράκι τους. Αν η φαντασία είναι αίμα που μας δίνει ζωή και η σκέψη
το οξυγόνο που αναπνέουμε, τότε αυτός μεν μας κόβει τις φλέβες και σταματάει η
κυκλοφορία του αίματος, εκείνη δε φροντίζει να παραμένουμε νεκρωμένοι από το λαιμό
κι επάνω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και στο μεταξύ αυτοί κάθονται
σπίτι τους και χοντραίνουν με ό,τι αποκομίζουν, κι εμείς είμαστε εδώ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι επιχειρήσεις μας πέφτουν έξω, οι δουλειές
μας πάνε κατά διαόλου, η ύπαιθρός μας ασφυκτιά, τα νοσοκομεία μας καταρρέουν,
τα σπίτια μας κατάσχονται, τα κορμιά μας δηλητηριάζονται, τα μυαλά μας φρικάρουν,
όλο το πνεύμα αυτής της χώρας έχει συνθλιβεί και δεν μπορεί να πάρει
ανάσα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τους μισώ τους Γουίνσο» (σελ.
429).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλήθεια, όπως στα γοτθικά μυθιστορήματα, θα
αποκαλυφθεί μια σκοτεινή νύχτα θύελλας της 16<sup>ης</sup> Ιανουαρίου 1991,
όταν όλη η οικογένεια θα βρίσκεται συγκεντρωμένη στον πύργο των Γουίνσο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θα αποκαλυφθεί, αλλά η τραγωδία θα έχει
ξεσπάσει:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε ένα σκηνικό ταινίας τρόμου
– αλλά και αστυνομικού μυθιστορήματος του 19<sup>ου</sup> αιώνα – όπου οι Καλοί
είναι μόνοι, άρρωστοι και δυστυχισμένοι κι όπου οι Κακοί θριαμβεύουν μ΄ εκείνο
το σατανικό τρόπο που θυμίζει τα σκληρά παραμύθια της παιδικής ηλικίας. ..</div>
<div class="MsoNormal">
Το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τι Ωραίο Πλιάτσικο!</i>
είναι μια μεγάλη, μνημειώδης κατασκευή …<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>όπου το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«κατεστημένο» δεν είναι
μόνο το περιβάλλον μιας μικρής πόλης ούτε ο μικρόκοσμος ενός πανεπιστημίου,
αλλά η αργόσχολη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τάξη, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η αδυσώπητη οικονομική εξουσία…</div>
<div class="MsoNormal">
Όπως φανερώνει και ο τίτλος, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">το Τι Ωραίο Πλιάτσικο!</i> Είναι ένα χρονικό της πλεονεξίας: η Ντόροθι
αγοράζει σειρά πτηνοτροφείων, τα μετατρέπει σε εντατικές βιομηχανίες και
πολλαπλασιάζει με τερατώδεις μεθόδους τα κοτόπουλά της, παράγει πλήθος από
δύσμορφα ζώα τα οποία εκμεταλλεύεται και με τα οποία πλουτίζει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Οσο για την εξαδέλφή της Χίλαρυ, ανήκει στην
άλλη αχόρταγη τάξη:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στους ανθρώπους των
μίντια, φτιάχνει σαχλές εκπομπές για τις μάζες – η ίδια δεν καταδέχεται ούτε να
τις δει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Τόμας είναι τραπεζίτης,
άρπαγας του δημόσιου χρήματος, ο Μάρκ πουλάει όπλα στον Σαντάμ Χουσεΐν, κι ο
Χένρι – πρώην βουλευτής του Εργατικού Κόμματος – προσχωρεί ενθουσιωδώς στους
Τόρηδες με προτεραιότητες « ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ» (ΣΕΛ. 154).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εννοείται ότι πρόκειται για χορό
εγκληματιών:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι νόμοι που διέπουν τις
πράξεις τους είναι εκείνοι των γκάνγκστερς, η οικογένεια Γουίνσο διαφέρει από
τον υπόκοσμο μόνον σ το ότι διαθέτει χαρακτηριστική οξφορδιανή προφορά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μοναδικό μέλος που δεν ευθύνεται για
κακουργήματα κατά της ανθρωπότητας είναι η τρελή Ταβιθά – η τρέλα είναι πάντα
το τελευταίο καταφύγιο, η ασπίδα μπροστά σ τους βρυκόλακες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«΄Ηταν πράγματι τρελή η Ταβιθά ή υπήρχε
κάποιο ίχνος αληθείας στην πεποίθησή της ότι ο Λόρενς ήταν, κατά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάποιον ύπουλο και σκοτεινό τρόπο, υπεύθυνος
για το θάνατο του αδελφού του;»(σελ. 105)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Διαβάζοντας τον Κόου, θυμάται κανείς μια φράση από τη Μύριελ
Σπαρκ: «Τότε, πριν από πολύ καιρό, το 1945, όλοι οι καλοί άνθρωποι στη Βρετανία
ήταν φτωχοί…». Αυτό υποστηρίζει και ο Κόου: οι καλοί του άνθρωποι είναι φτωχοί,
ευπαθείς και έκπληκτοι.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από το επίμετρο της
Σώτης Τριανταφύλλου</div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-6059084091818027592016-09-30T10:25:00.001+03:002016-09-30T10:25:16.266+03:00IRVIN YALOM : Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το περιεχόμενο της Θεραπείας
του Σοπενάουερ είναι ξανά μια ψυχοθεραπευτική περιπέτεια, η οποία όμως δεν
εκτυλίσσεται πια στο κλειστό σύστημα της ατομικής ψυχοθεραπείας. Ο συγγραφέας
ξεναγεί εδώ τον αναγνώστη σ' ένα νέο θεραπευτικό χώρο. Αν στο Όταν έκλαψε ο
Νίτσε μάς άνοιγε ένα παράθυρο στην προ-ψυχαναλυτική Βιέννη, αν Στο ντιβάνι μάς
παρουσίαζε την κοινότητα της ατομικής ψυχοθεραπείας στην Αμερική, εδώ μας βάζει
πίσω από τον μονόδρομο καθρέφτη να παρακολουθήσουμε τον μικρόκοσμο της ομαδικής
ψυχοθεραπείας.<br />
[...] Ο Γιάλομ διόλου δεν μεταμφιέζει τη διδακτική του πρόθεση στη Θεραπεία του
Σοπενάουερ : <br />
εδώ έχει συλλάβει και συνθέσει την ιστορία του με στόχο να διδάξει τη θεωρία
και τις μεθόδους της ομαδικής ψυχοθεραπείας, αλλά και να συζητήσει τις
φιλοσοφικές απαρχές της ψυχαναλυτικής θεωρίας, τη σχέση (και την αντίθεση)
μεταξύ φιλοσοφίας και ψυχοθεραπείας, καθώς και ερωτήματα με τα οποία ασχολείται
και στα προηγούμενα βιβλία του : Πώς επηρεάζουν τα μείζονα υπαρξιακά προβλήματα
τις σχέσεις μας και τις αποφάσεις μας, τι είναι ιαματικό μέσα στη θεραπευτική διαδικασία
και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του καλού ψυχοθεραπευτή. Στην εξέλιξη της
πλοκής - στην οποία το πρόσωπο που αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο τώρα
και το χθες είναι ο Φίλιπ Σλέιτ, ένας άνθρωπος με μια βασανισμένη σεξουαλική
εμμονή, που πιστεύει ότι γιατρεύτηκε ασπαζόμενος την κοσμοθεωρία του Άρθουρ
Σοπενάουερ και διαμορφώνοντας τη ζωή του με βάση εκείνον ως πρότυπο - ο Γιάλομ
παρεμβάλλει σύντομα μαθήματα για τη ζωή και το έργο του πεσιμιστή Γερμανού
φιλοσόφου (1788-1860). <br />
[...] Μάγος της περιγραφής των χαρακτήρων, ο Γιάλομ διατυπώνει ψυχαναλυτικού
τύπου εικασίες για τη διαμόρφωση του ψυχισμού του Σοπενάουερ και παρακολουθεί
τη ζωή του με τόση ενσυναίσθηση, ώστε ο αναγνώστης καταλήγει να νιώσει μεγάλη
τρυφερότητα για τον μισάνθρωπο φιλόσοφο αλλά και τον άνθρωπο που αποτελεί τη
" μετενσάρκωση " του φιλοσόφου στο σήμερα, του παγερού και απάνθρωπου
στην απομόνωσή του Φίλιπ Σλέιτ. Η ψυχική περιπέτεια της ομαδικής ψυχοθεραπείας
αποτελεί τις πιο ανθρώπινες, τις πιο ευάλωτες, τις πιο απροστάτευτες πτυχές
ενός ανθρώπου που ως τώρα δεν προκαλούσε παρά μόνο αντιπάθεια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και αντίστροφα ξεσκεπάζει τα πιο σκοτεινά και
δυσπροσάρμοστα σημεία της Παμ, μιας γυναίκας γοητευτικής, ευφυούς και λαμπερής,
που ο Φίλιπ Σλέιτ έχει στοιχειώσει το παρελθόν της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[…] Ο τίτλος του βιβλίου είναι
αμφίσημος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η πρώτη σημασία είναι
«ψυχοθεραπεία με τον Σοπενάουερ» - ο Φίλιπ Σλέιτ, ένας άνθρωπος με μια
βασανιστική σεξουαλική εμμονή, πιστεύει ότι γιατρεύτηκε ασπαζόμενος την
κοσμοθεωρία του Σοπενάουερ και διαμορφώνοντας τη ζωή του με βάση εκείνον ως
πρότυπο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η δεύτερη σημασία γίνεται
φανερή προς το τέλος του βιβλίου, όπου αναφέρονται διεξοδικά οι αμυντικοί
τρόποι χάρη στους οποίους ο ίδιος ο Σοπενάουερ κατόρθωνε να αντεπεξέλθει στην
ωμή πραγματικότητα της χωρίς ανθρώπινη ζεστασιά ζωής του:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η φιλοσοφία του δεν ήταν παρά ένας τρόπος
αυτοθεραπείας, ο οποίος δεν απέφερε τους καρπούς του παρά στο τέλος της ζωής
του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τότε η μισανθρωπία του έγινε πιο
ήπια και ο μισογυνισμός του, πράγμα που επέστρεψε στο τελευταίο του βιβλίο, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πάρεργα και Παραλειπόμενα</i>, να γίνει το
πιο δημοφιλές φιλοσοφικό ανάγνωσμα εντός και εκτός Γερμανίας, χαρίζοντάς του τη
διασημότητα και την αναγνώριση που πάντα λαχταρούσε. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">[...] Στη Θεραπεία του
Σοπενάουερ , περισσότερο από κάθε άλλο του έργο, ο Γιάλομ παρουσιάζει τον εαυτό
του με την ελάχιστη μεταμφίεση. Από την άποψη της διαδικασίας, λοιπόν, η
συγγραφή αυτού του βιβλίου είναι μια πράξη διαφάνειας του συγγραφέα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πέρα από τη μεταλλακτική δύναμη της
ψυχοθεραπείας για τους θεραπευόμενους και τη γοητεία της για τους
εκπαιδευόμενους, ο Γιάλομ δείχνει με τη μεγαλύτερη δυνατή παραστατικότητα στον
αναγνώστη τη ζωογόνο δύναμή της για τον ίδιο τον θεραπευτή. [...] Η ίδια η
πράξη της συγγραφής της Θεραπείας του Σοπενάουερ αφήνει να διαφανεί επίσης πόση
δύναμη ζωής προσφέρει η λογοτεχνική δημιουργία στον ίδιο τον συγγραφέα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> (Από το
εισαγωγικό σημείωμα των μεταφραστών Ευαγγελίας Ανδριτσάνου - Γιάννη Ζέρβα)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάθε ανάσα που παίρνουμε απωθεί τον θάνατο που
συνεχώς μας πολιορκεί. .. Στο τέλος ο θάνατος πρέπει να θριαμβεύσει, γιατί
ορίστηκε για μας από τη γέννησή μας και παίζει<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>με το θύμα του μόνο για λίγο, πριν το καταβροχθίσει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όμως, συνεχίζουμε με μεγάλο ενδιαφέρον και
με πολλή φροντίδα τη ζωή μας για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται, όπως θα
φτιάχναμε μια σαπουνόφουσκα, όσο μεγαλύτερη μπορούμε, παρά την απόλυτη
βεβαιότητά μας πως στο τέλος θα σκάσει (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">World</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">As</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Will</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">and</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Representation</span><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> του ΄Αρθουρ Σοπενάουερ)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το ταλέντο είναι σαν το
σκοπευτή που χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μεγαλοφυΐα είναι σαν το σκοπευτή που
χτυπάει ένα στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να
ζήσει ευτυχισμένος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το καλύτερο που
μπορεί να κατορθώσει είναι να ζήσει μια ηρωική ζωή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄Όταν στο τέλος της ζωής τους,
οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη
τους τη ζωή εν αναμονή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με έκπληξη θα
συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν
και να το απολαύσουν δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ετσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την
ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου (Σοπενάουερ, Πάρεργα και
Παραλειπόμενα).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το λουλούδι απάντησε: Ανόητε!
Φαντάζεσαι πως ανθίζω για να με δουν; Ανθίζω για δικό μου λογαριασμό, επειδή
έτσι μ΄ αρέσει, κι όχι για τους άλλους.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Η δική μου χαρά πηγάζει από το γεγονός ότι υπάρχω και ανθίζω
(Σοπενάουερ, Πάρεργα και Παραλειπόμενα).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Βεβαιώσου ότι οι
αντικειμενικές σου κρίσεις δεν είναι στο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μεγαλύτερο μέρος τους συγκαλυμμένες υποκειμενικές γνώμες (νεανική
συμβουλή Σοπενάουερ προ ς τον ωριμότερο εαυτό του)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν σωπάσω για το μυστικό μου,
το κρατώ φυλακισμένο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν το αφήσω να
ξεφύγει από τη γλώσσα μου, με κρατάει εκείνο.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Στο δέντρο της σιωπής κρέμονται οι καρποί της γαλήνης (Σοπενχάουερ,
Πάρεργα και Παραλειπόμενα)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε τι συμπεράσματα έφτασε ο
Σοπενχάουερ από τη δική του εσωτερική γνώση του σώματός του; ΄Ότι μέσα μας, και
σ΄ ολόκληρη τη φύση, υπάρχει μια ακατάβλητη, αχόρταγη, πρωτόγονη ζωική δύναμη,
που την ονόμασε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βούληση</i>… Θέλουμε,
θέλουμε, θέλουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για κάθε μία ανάγκη
που φτάνει στο συνειδητό, υπάρχουν δέκα ανάγκες που περιμένουν στις πτέρυγες
του ασυνείδητου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η βούληση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μας καθοδηγεί ακατάπαυστα, γιατί, μόλις μια
ανάγκη ικανοποιείται, αντικαθίσταται σε λίγο από μια άλλη, κι έπειτα από άλλη
κι άλλη για όλη μας τη ζωή… Επομένως, τι άλλο είναι η ανθρώπινη ζωή παρά ένας
ατελείωτος κύκλος επιθυμίας, ικανοποίησης, πλήξης και πάλι επιθυμίας;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>… Στους ανθρώπους, γράφει ο Σοπενάουερ όσο
αυξάνεται η ευφυΐα, τόσο αυξάνεται και η ένταση της δυστυχίας (σελ. 330-331)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄Όταν ταξιδεύεις στη θάλασσα
και το πλοίο ρίξει άγκυρα σ΄ έναν όρμο, βγαίνεις να βρεις νερό και στο δρόμο
μαζεύεις κανένα κοχύλι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και κανένα
βολβό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πάντα όμως πρέπει να έχεις το νου
σου στο καράβι, και πάντα να κοιτάς πίσω, μήπως κάποια στιγμή ο καπετάνιος του
καραβιού φωνάξει, κι αν σε καλέσει, εσύ πρέπει να ξεφορτωθείς όσα μάζεψες, μην
τυχόν σε κουβαλήσουν στο σκάφος δεμένο σαν τα πρόβατα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄Ετσι συμβαίνει και με τη ζωή
του ανθρώπου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν αντί για κοχύλια και
βολβούς, σου έχει δοθεί γυναικούλα και παιδί, τίποτε δεν σ΄ εμποδίζει να τα
έχεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν όμως σε καλέσει ο καπετάνιος,
τρέξε στο πλοίο κι άστα όλα, και μη γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι αν είσαι γέρος, μην απομακρυνθείς ποτέ από
το καράβι, μην τυχόν σε φωνάξουν και δεν είσαι εκεί (χωρίο του Επίκτητου, σελ.
348)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ζωή μπορεί να συγκριθεί μ΄
ένα κομμάτι κεντητό ύφασμα, που στο πρώτο μισό ο άνθρωπος το βλέπει από την
καλή του μεριά και στο δεύτερο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μισό από
την ανάποδη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η δεύτερη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μεριά δεν είναι τόσο ωραία, αλλά είναι πιο
εποικοδομητική, γιατί βοηθάει τον άνθρωπο να δει πώς συνδέονται μεταξύ τους τα
νήματα (Σοπενχάουερ, Πάρεργα και Παραλειπόμενα)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μια διατύπωση του Σοπενάουερ που με βοήθησε
ήταν η ιδέα ότι η σχετική ευτυχία πηγάζει από τρεις πηγές:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από αυτό που είσαι, από αυτό που έχεις κι από
αυτό που αντιπροσωπεύεις στα μάτια των άλλων.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Εκείνος μας προτρέπει να δίνουμε προσοχή μόνο στο πρώτο και να μη
χτίζουμε πάνω στο δεύτερο και το τρίτο, γιατί αυτά τα δύο δεν τα ελέγχουμε
(σελ. 380)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ιδωμένη από τη σκοπιά της
νεότητας, η ζωή είναι ένα απείρως μακρύ μέλλον:<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>από τη σκοπιά των γηρατειών μοιάζει μ΄ ένα πολύ σύντομο παρελθόν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ταξιδεύοντας με ένα καράβι, τα αντικείμενα
στην ακτή γίνονται όλο και μικρότερα κι όλο και πιο δύσκολα τα αναγνωρίζουμε
και τα ξεχωρίζουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ετσι γίνεται και με
τα χρόνια μας που πέρασαν, με όλα τους τα γεγονότα και τις δραστηριότητες
(Σοπενάουερ, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">On</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">the</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Different</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Periods</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">of</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Life</span><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">‘Όταν του περιέγραψα τη
ρουτίνα της σεξουαλικής αποπλάνησης που ακολουθούσα κάθε βράδυ και τον ρώτησα
αν αυτό τον σόκαρε ή τον αηδίαζε, απάντησε ότι του φαινόταν εξαιρετικά
πληκτικό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η απάντησή του με
ξύπνησε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ΄ έκανε να συνειδητοποιήσω
πόσο αυθαίρετος ήταν ο χαρακτηρισμός που έδινα εγώ σ΄ αυτή την επαναληπτική μου
συμπεριφορά θεωρώντας τη συναρπαστική… Κάποτε με ρώτησε τι επιτύμβιο θα
μπορούσε να γραφτεί στον τάφο μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο
Τζούλιους πρότεινε το εξής : «πήδαγε αβέρτα»… ΄Ηθελε να με σοκάρει, να με
ξυπνήσει (σελ. 409)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Σοπενάουερ μας προτρέπει να
ζήσουμε και να βιώσουμε τη ζωή στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τώρα</i>
και να μη ζούμε με την «ελπίδα» κάποιου μελλοντικού καλού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δυο γενιές αργότερα ο Νίτσε θ΄ άκουγε την
πρόσκλησή του και θ΄ ανακήρυσσε την ελπίδα τη μεγαλύτερη μάστιγα του
ανθρώπου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κατηγόρησε με τη μεγαλύτερη
δριμύτητα τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Χριστιανισμό, επειδή έστρεψαν την
προσοχή μας μακριά από τη μοναδική ζωή που διαθέτουμε, προς ένα μελλοντικό
απατηλό κόσμο (σελ. 414)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν
να χαλαρώσουν τα δικά τους δεσμά, κι όμως μπορούν να λυτρώσουν τους φίλους τους
(Νίτσε)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο τέλος της ζωής του κανένας
άνθρωπος, αν είναι ειλικρινής κι έχει σώας τας φρένας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν εύχεται ποτέ να μην ξαναζήσει από την
αρχή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αντί γι΄ αυτό θα προτιμήσει σαφώς
την πλήρη ανυπαρξία (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">World</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">As</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Will</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">and</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Representation</span><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> του ΄Αρθουρ Σοπενάουερ)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είναι εκεί που ο Ζαρατούστρα
λέει «Αυτό ήταν η ζωή;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ε, τότε, άλλη μια
φορά» (σελ. 462)</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Σοπενάουερ φλερτάρει με μια
μορφή αθανασίας (αλλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν την
παντρεύεται).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κατά την άποψή του η
εσωτερική μας φύση είναι άφθαρτη, γιατί δεν είμαστε τίποτε άλλο από μια
εκδήλωση της ζωικής δύναμης, βούληση, πράγμα καθεαυτό που υπάρχει αιώνια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ετσι ο θάνατος δεν είναι πραγματικός
αφανισμός.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν τελειώσει η ασήμαντη
ζωής μας, θα ενωθούμε ξανά με την πρωτόγονη ζωική δύναμη που υπάρχει πέρα από
το χρόνο (σελ. 471-472)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-74165865092871576572016-09-09T10:49:00.000+03:002016-09-09T10:49:50.010+03:00IRVIN D. YALOM: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΠΙΝΟΖΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Ποιος ήταν ο Σπινόζα; Αυτή η θαρραλέα μορφή του 17<sup>ου</sup>
αιώνα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτός ο μεγαλοφυής φιλόσοφος που
με το έργο του επηρέασε την παγκόσμια σκέψη, και ο οποίος σε ηλικία εικοσιτριών
ετών μετατράπηκε σε αποσυνάγωγο για ολόκληρη την εβραϊκή κοινότητα του
΄Αμστερνταμ, καθώς και για την ίδια του την οικογένεια;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποια ήταν η εσωτερική του ζωή; Και σε τι
οφειλόταν, ακριβώς δύο αιώνες αργότερα, η έλξη που άσκησε στον «φιλόσοφο»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα ων Ναζί ο Σπινόζα;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί λεηλάτησαν τη βιβλιοθήκη του, αλλά δεν
έκαψαν τα βιβλία του;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιο ήταν το
«πρόβλημα Σπινόζα» στο οποίο αναφέρονταν;<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν εδώ και άρα πολλά χρόνια τον ψυχίατρο και
μυθιστοριογράφο ΄Ιρβιν Γιάλομ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο
συναρπαστικό καινούριο του μυθιστόρημα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το
πρόβλημα Σπινόζα</i>, δεν εξανθρωπίζει μόνο τον φιλόσοφο, αλλά αποκαλύπτει την
αφετηρία και το νόημα αυτής της ισχυρής μα αινιγματικής εμμονής. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εστιάζει το βλέμμα του στον ΄Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, τον Ναζί
ιδεολόγο που ευθυνόταν κυρίως για το διανοητικό πρόγραμμα του κόμματός
του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Ρόζενμπεργκ κατατρύχεται από την
πνευματική κληρονομιά του ήρωά του, του Γκαίτε, από τη στιγμή που ανακαλύπτει
ότι ο ποιητής έτρεφε θαυμασμό για τον Σπινόζα:<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>΄Έναν αποσυνάγωγο Εβραίο, που η κοινότητά του τον κατηγόρησε ως αιρετικό
και για τον οποίο ο Ρόζενμπεργκ νιώθε σεβασμό και απώθηση μαζί.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με τους παράλληλους βίους του Σπινόζα και του Ρόζενμπεργκ, ο
Γιάλομ ρίχνει ένα διεισδυτικό βλέμμα στους κινδύνους που ελλοχεύουν στην
αναζήτηση της σοφίας και στις συμφορές που ακολουθούν όποιον είναι αρκετά
θαρραλέος – ή αρκετά ανόητος – ώστε να αποπειραθεί να ζήσει σαν φιλόσοφος. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου </div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-3728013142965503092016-09-08T12:53:00.000+03:002016-09-08T12:53:16.558+03:00Ας Γελάσω....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ : ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣΥΝΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διηγήματα –
Νουβέλες</div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Η Λιτανεία των Ασεβών,
Το Συναξάρι των Αμαρτωλών</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Περιεχόμενα:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο
άνθρωπος με το κανελί πανωφόρι</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το νερό της βροχής</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Νυχτερινή Ιστορία</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τη ζωή του Μιχάλη Ρούση </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Λειτουργία σε λα ύφεσις</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Η μεγάλη βδομάδα του πρεζάκη</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Μπουχούνστα</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ο άνθρωπος με το φλεμόνι</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το αρχοντικό</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Βασιλική</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ο εξωμότης Παναγής Μαυρόπουλος</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Το μπουρίνι (α΄ εκδοχή)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο τέλος του μεσοπολέμου, ο Καραγάτσης έγραψε ένα παράξενο
αφήγημα, που με κράτησε για πολύ καιρό προσηλωμένο στις σελίδες του και μου
έδωσε ένα στίγμα, για να βρω ένα τρόπο να οργανώσω τα βήματα της διερεύνησής
μου μέσα στον πολυσύνθετο κόσμο των μικρών του ιστοριών. Είναι το διήγημα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο άνθρωπος με το κανελί πανωφόρι, </i>ένας ρεμβασμός,
μια κατανυκτική συνάντηση μ΄ ένα φάσμα, μια παρουσία, στον ύπνο ή τον ξύπνο,
μυστηριακό κρυπτογράφημα όπου ένιωσα να ανιχνεύεται η βασική γραμμή που
διαπερνά και τονίζει τον διηγηματογραφικό τρόπο και κόσμο του συγγραφέα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέσα σε ένα υποβλητικό κλίμα νησιωτικής
νύχτας που γέρνει προς το χάραμα, αναδύεται από τη θάλασσα μπροστά στα έκπληκτα
μάτια του νεαρού πεζογράφου η φασματική μορφή του μεγάλου δασκάλου της
ελληνικής διηγηματογραφίας, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το αφήγημα ξεδιπλώνει μια απόκοσμη
συνομιλία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τη μια ο βλάσφημος οιηματίας
που ποθεί να βιώσει το δράμα του κόσμου έξω από κάθε ψευδαίσθηση πίστης, από
την άλλη ο αναπαυμένος μέσα στην πίστη αθώος απολογητής της ανθρώπινης
ταπεινότητας, της εσωτερικής ησυχίας, της υπομονετικής εγκαρτέρησης, έξω από
κάθε κοσμική και ιστορική πλάνη, που αποδέχεται μόνο την αλήθεια του μύθου…. Κι
όμως.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι ρόλοι σιγά σιγά αρχίζουν να
αντιστρέφονται.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο οσιακός γέρος γίνεται
το απειλητικό, πονηρό φάσμα, κι ο νεαρός αυθάδης είναι ο αγνός και ανύποπτος
που ψελλίζει εξορκιστικές φράσεις πασχίζοντας να διαλύσει τον εφιάλτη και να
σωθεί από τον πειρασμό, μέχρι που τελικά ξεσπά σε λυγμούς αγαπητικής παράδοσης,
ερωτικής λατρείας, καθώς μένει μόνο μέσα στα χέρια του, όταν ο ίσκιος χάνεται
με το αυγινό φέγγος, το ποτισμένο από αμαρτία και αγιοσύνη, δυσώδες και
μυρωμένο, πανωφόρι του εγκόσμιου ερημίτη.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></div>
Ο εξωμότης αυτός του κόσμου, ο «λιποτάχτης της διαιώνισης»
με τις άπειρες απωθήσεις που τις μετουσίωσε σε εκστατικές σελίδες απλοϊκής και
ευλαβικής έμπνευσης, δεν μπορεί πια να ανακουφίσει την ανησυχία του νέου
σύγχρονου ανθρώπου και συγγραφέα, του ποτισμένου με το αφιόνι της αμφιβολίας,
της δίψας για εμπειρίες και κατακτήσεις, του μηδενιστή που ωστόσο θέλει να
συνεχίσει να αγαπά και να υπάρχει, χωρίς βεβαιότητες και ιδεατές
ονειροφαντασίες, αλλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με πόνο και
συντριβή μπροστά στην ίδια τη ζωή και το θάνατο που ποθεί να τα κοιτάξει ηρωικά
και κατάματα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μολαταύτα ο νεαρός
συγγραφέας νιώθει ακόμη να μαγνητίζεται από τη συγκινητική αγαθότητα και
παραίτηση του γέροντα διηγηματογράφου.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Νιώθει να γοητεύεται από την υπερούσια ποίηση της φωνής του….. Ο
Παπαδιαμάντης είναι ένας δυστυχισμένος παρίας, ένας καταφρονεμένος και ταπεινός
της ζωής, ένας καταντημένος του περιθωρίου… Είναι ο άνθρωπος με το ρυπαρό και
βαρύτιμο κανελί πανωφόρι, που περισσότερο ονειρεύτηκε παρά έζησε….Είναι κι
αυτός ένας άλλος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άνθρωπος με το φλεμόνι</i>,
που τον περιγελούν οι πόρνες για την αλλόκοτη σχέση του με τις αδέσποτες γάτες
της γειτονιάς – μια μορφή καλοκάγαθης μισανθρωπίας -<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βασιλική</i>,
που για τα μάτια του κόσμου και της ιστορίας ήταν μια καταραμένη προδότρια, ενώ
στην πραγματικότητα, αν και πουλημένη, ήταν εκείνη που έσωσε τόσους και τόσους
από τα νύχια του Αλή, είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ο εξωμότης</i>
που κι εκείνος πλήρωσε άλλων τις αμαρτίες και θεωρήθηκε ένας τρισάθλιος
τουρκεμένος χωρίς μερίδιο σε καμιά δικαίωση, είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ο πρεζάκης</i> που περιφέρεται χαμένος μέσα στην πένθιμη ατμόσφαιρα των
Παθών μιας Μεγαλοβδομάδας μέχρις ότου τον πάρει ένα πλοίο μακριά απ΄ την αστική
κόλαση, στη φυγή προς άλλους κόσμους, άγνωστους, ίσως λυτρωτικούς…., είναι η
γυναίκα του μικρέμπορου που κοιτάζει δακρυσμένη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">το νερό της βροχής</i>, καταδικασμένη να ζήσει την ασκήμια της
μικροαστικής θηριωδίας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέχρι τέλους
σιωπηλή, ολομόναχη, απειλημένη, ψυχικά νεκρή, είναι οι κολίγοι του θεσσαλικού
κάμπου, οι χωρικοί, οι επαρχιώτες, οι απόκληροι, δέσμιοι της γης τους, της
σκοτεινής τους συνείδησης, της αφέλειας, της ενοχής, της ασυνείδητης απόγνωσης
που τους οδηγεί σε μια στωική σκληρότητα όλο ανθρωπιά, στον μίζερο ξεπεσμό, την
παραδοχή της ανημπόριας, τον τρόμο και την υποταγή στο μοιραίο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Γέρος της Σκιάθου ενσαρκώνει σαν εικόνα
όλους αυτούς που ζουν μια πικρή, ανώνυμη, δυστυχισμένη ζωή, όλα αυτά τα θύματα
του εαυτού τους και της ύπαρξης ταυτοχρόνως, τα γεμάτα από τραγικό μεγαλείο…..
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Καραγάτσης είναι ο μικρός Μιχάλης Ρούσης, ο μετέπειτα
φιλόδοξος μουσικός της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λειτουργίας</i>,
που ζει κάτω από την καταπιεστική σκιά του πατέρα, απέναντι σ΄ έναν άσωτο και αδύναμη
αδελφό, αυτός που εξιδανικεύει τη μητέρα και που καλλιεργεί ένα πελώριο
υπερεγώ, που ζει στον κλειστό κύκλο της αστικής οικογένειας, τον προστατευτικό
και συνάμα τραυματικό, που βρίσκει διέξοδο στην τέχνη, που θέλει να τολμήσει
την πατροκτονία…..να οδηγηθεί επιτέλους έστω και καταματωμένος στην ιστορική
δικαίωση, τη νίκη του θανάτου μέσα από τη φήμη και τη διαιώνιση….</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλάει
το κανελί πανωφόρι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό το ύφασμα που
απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό ακριβώς που ο ίδιος δεν μπορεί να
κάνει,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κομμένος ανάμεσα στα δυό, ζώντας
αυτή την αντίφαση σαν ένα δραματικό και βέβηλο κοντράστο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαν ένα εξιλαστικό, αλλά και
βασανιστικό,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μαρτύριο – λιτανεία
ασέβειας, συναξάρι αμαρτίας – ή μπορεί και σαν ένα όνειρο οργιαστικής τρέλας,
σε κάποια πόλη θα έλεγες βγαλμένη από έναν υπερρεαλιστικό Γκογκολ, την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μπουχούνστα.</i> Κάτι σαν τα Σόδομα και τα
Γόμορρα του παραμυθιού, ενός παραμυθιού όμως που στάζει φαρμάκι ανάμεικτο με
πηχτό αίμα, όπου ο φθόνος, η κτηνωδία, η προστυχιά, ο ξεπεσμός, ο φόνος, η
ανθρωπιά, η ομορφιά, η φυσική μαγεία, η λαγνεία, κάθε κοσμική ευτέλεια και
σαγήνη, κάθε ζωική αποφορά κι ευωδία, ενώνονται σ΄ ένα μοναδικό μπαρόκ
παραλήρημα, σπάραγμα δίχως αρχή και δίχως τέλος, ένα λυσσαλέο ξέσπασμα ζωής και
θανάτου, που δεν βρίσκει γαλήνη, ένα τερατώδες κρεσέντο φαντασμαγορικής
απόγνωσης… </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>«Κόκκος άμμου ο άνθρωπος στην απαλάμη του Θεού!»</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από την ΕΙΣΑΓΩΓΗ του Στρατή Πασχάλη</div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-57231179610077315642016-09-07T14:12:00.000+03:002016-09-07T14:12:05.439+03:00Γιάννης Καλπούζος: ΣΕΡΡΑ Η Ψυχή του Πόντου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Στις 24 Απριλίου 1915 οι οθωμανικές δυνάμεις απελαύνουν
εκατοντάδες επιφανείς Αρμένιους από την Κωνσταντινούπολη πυροδοτώντας έτσι
σειρά διωγμών που συνεχίσθηκαν τα επόμενα χρόνια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μέρα αυτή ονομάζεται Ημέρα Μνήμης και
αποτελεί το πρώτο σχέδιο μαζικής εξόντωσης ενός έθνους που έλαβε χώρα στον 20<sup>ο</sup>
αιώνα, τον προάγγελο του εβραϊκού ολοκαυτώματος.</div>
<div class="MsoNormal">
Βασικοί πρωτεργάτες, η ζοφερή τριανδρία των πασάδων Τζεμάλ,
Εμβέρ και Ταλαάτ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ενόψει του εκτοπισμού των Αρμενίων από την Τραπεζούντα τον
Ιούνιο του 1915, ένα κορίτσι που μοιάζει να το ζωγράφισε ο ίδιος ο Θεός
καταφεύγει στο σπίτι ενός αγνώστου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στην
Ορντού ένα άλλο κορίτσι εύπορης ελληνικής οικογένειας ετοιμάζεται για τον γάμο
της και πασχίζει να οραματισθεί το μέλλον μ΄ έναν άντρα τον οποίο ελάχιστα
γνωρίζει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο χαρισματικός, θρήσκος και θεματοφύλακας των ηθών της
εποχής Γαληνός Φιλονίδης διχάζεται ανάμεσα σε δυο γυναίκες, δοκιμάζεται μπροστά
στις ιδέες του, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έρχεται αντιμέτωπος με
την αγριότητα και το μίσος, συντρίβεται και θέτει σαν στόχο της ζωής του να
εκδικηθεί εκείνον που του προκάλεσε τον μέγα πόνο.</div>
<div class="MsoNormal">
Στο παρασκήνιο της μυθοπλασίας ιχνογραφείται ο Πόντος μέχρι
την ανταλλαγή των πληθυσμών, η ομογενοποίηση των φυλών με συνδετικό κρίκο μα
και άλλοθι την θρησκεία, ο φόβος, η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός που ενσπείρουν
οι Νεότουρκοι και σ τη συνέχεια οι Κεμαλιστές, η καθημερινή ζωή στα πρώτα
χρόνια της Σοβιετικής ΄Ενωσης, οι διώξεις των Ελλήνων επί Στάλιν, τα στρατόπεδα
εργασίας στη Σιβηρία και οι στέπες του Καζακστάν με αφόρητους καύσωνες το
καλοκαίρι και σφοδρό ψύχος τον χειμώνα, οι πόθοι, τα πάθη και τα δεινά των
Ποντίων.</div>
<div class="MsoNormal">
Κι όλα, μέσα από το πολυσχιδές ταξίδι που γράφει η ζωή και
το ταξίδι που γράφεται για τη ζωή, να φαντάζουν φλόγες και κινήσεις του
ποντιακού χορού σέρρα, του χορού της φωτιάς. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Το νερό στο ποτάμι
κυλά δίχως να σε ρωτά.</b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ετσι κι η
ζωή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ωστόσο, ημπορείς να κάμεις βάρκα,
γέφυρα, φράγμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι άμα τίποτε από τούτα
δεν αξιωθείς, πάσχισε να βλέπεις τη ζωή σου πώς ταξιδεύει στον κόσμο κι ας σε
σέρνει το ρεύμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν είναι καθόλου
ασήμαντο να καταφέρνεις να στοχάζεσαι πάνω στην ίδια την ύπαρξή σου. (σελ. 66)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>- ΄Αμα στη
χαραματιά που άνοιξες στην πόρτα της ψυχής σου χωρά να διαβεί βελόνι, αύριο θα
χωρά το χέρι που θα την ανοίξει διάπλατα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Και θα ΄ναι για καλό ή για κακό.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Μα ποιος ημπορεί να το γνωρίζει αποξαρχής;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και μήπως η ψυχή δεν ανοίγει μονάχη της
χαραματιές; (σελ. 79)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- ΄Όταν η προσωπική μας ζωή βάλλεται και αποχρωματίζεται,
θαρρούμε ότι ξεβάφει κι όλος ο κόσμος.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Απεναντίας όταν μας κατακλύζει ευφορία, σμικρύνονται στα μάτια μας τα δεινά
του κόσμου (σελ. 88).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- ΄Όταν μιλάς στον κίνδυνο,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μην απορείς γιατί σου αποκρίνεται (σελ. 95)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Δεν υπάρχει σήμερα χωρίς χθες και αντίστροφα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι αν ξεχνάς εσύ το παρελθόν σου και δε
χρησιμοποιείς τις πέτρες του, το θυμούνται άλλοι, ξεδιαλέγοντας ή παραχαράζοντάς
το, και κτίζουν καταπώς τους βολεύει.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Και πια μονάχα τούτο το κτίσμα φανερώνεται στα μάτια του κόσμου, μα μ΄
έναν τρόπο και στα δικά σου (σελ. 98)…. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εφόσον
η καλή πράξη οδηγεί κοντά στο Θεό, εγώ πρέπει να σ΄ ευχαριστήσω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί μου έδωκες την ευκαιρία να την κάμω. </b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Λογαριάζει ο άνθρωπος<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και σχεδιάζει καταπώς θα προσδοκούσε να κυλήσει η ζωή κι όχι
ανιχνεύοντας τις πατημασιές του χτες και του σήμερα, που αχνά ή ολοφάνερα
μαρτυρούν τί θα συμβεί αύριο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά κι αν
διαβλέψει κανείς τον έναν κίνδυνο και προφυλαχτεί, σάμπως δε στοχάστηκε σωστά
και δε μέτρησε με προσοχή όλα τ΄ αχνάρια;<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>΄Όχι πάντα, γιατί ενίοτε τα φέρνει έτσι η ζωή και δεν ξέρεις πόθεν και
πώς να φυλαχτείς (σελ. 109)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>΄Αμα εισχωρεί σε ό,τι ονοματίζει κανείς έρωτα το
δίστρατο ή το ζύγισμα της μιας και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της
άλλης απόφασης, αναμφίβολα λείπει το μέγα πάθος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σα να γράφεις ποίημα δίχως ή με ολίγη
ποίηση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Η μήπως δεν ευσταθεί τούτο;
(σελ. 121)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Η λογική πάντα
κατακτάται από το συναίσθημα</b>.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Όμως,
ενεργώντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χθόνια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και παραπλανητικά, αποφασίζει ενίοτε ή
πολλάκις, κόντρα σ΄ αυτό κι </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ας παραμένει
υπό κατοχή (σελ. 167).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Σκορπάει ο Θεός στον ουρανό τους βόλους του, τεντώνει
το χέρι και πότε πιάνει πλανήτη δίχως φως, πότε μετεωρίτη και πότε ήλιο
λαμπερό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μονάχα που δανείζεται κάθε φορά
το δικό μου ή το δικό σου χέρι (σελ. 194)</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>΄Αμα γνωρίζεις πόσα σκαλοπάτια κατέβηκαν ορισμένοι
άνθρωποι από την αξιοπρέπεια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και την
ευημερία στην καταισχύνη και στην εξαθλίωση, αλλιώς μετράς το κάθε βήμα σου,
αλλιώς στοχάζεσαι τα της ζωής σου κι αλλιώς, πιο λεύτερη βγαίνει η ανάσα σου
(σελ. 199)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Κι όταν λες δε συμμετέχω, είναι παρούσα η απουσία
σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ανεξαρτήτως εάν θα αποβεί σε καλό ή
σε κακό (σελ. 221)</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Κάθε άνθρωπος, είτε το κατέχει είτε όχι, κουβαλά απάνω
του ιστορία χιλιετιών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γνωρίζοντάς την,
ανακαλύπτει, συγχρόνως και τον εαυτό του (σελ. 251)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Η αποκάλυψη της οδυνηρής αλήθειας συνεπάγεται τον
σχηματισμό μιας διαφορετικής εικόνας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για
το πρόσωπο του εξομολογουμένου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ενίοτε
στρέφεται κι εναντίον του ιδίου εκ των έσω και μεταβάλλει το χαρακτήρα
του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αντιθέτως το ψέμα ή η απόκρυψη της
αλήθειας πολλάκις προστατεύουν προς κάθε κατεύθυνση (σελ. 281).</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>΄Άλλο είναι να διαβάζεις εκ των υστέρων την ιστορία κι
άλλο να τη βιώνεις όταν γράφεται και καλείσαι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>να επιλέξεις ποιο μονοπάτι θα τραβήξεις δίχως να γνωρίζεις τίποτε για το
αύριο (σελ. 289).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Ακόμα και μια πέτρα μπορεί να γίνει δάσκαλός σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αρκεί να σκύψεις και να την αφουγκραστείς
(σελ. 318).</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Λέγουν ότι μες στην ψυχή μάχεται το φως με το
σκοτάδι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Όμως σε κάποιους ποτέ δε γίνηκε
τέτοιο πάλεμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λέγουν πως στο λογισμό
του ανθρώπου χορεύουν μυριάδες σκέψεις, ανακατώνονται μεταξύ τους, ξεμπλέκονται
και ξανοίγονται για καθεμιά στράτες πολλές, μα όχι σε όλους (σελ. 329)</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Μέσα μας κοιμούνται άγρια θηρία κι ίσως βοηθήσουν οι
συνθήκες και το ήμερο της ψυχής να μην ξυπνήσουν ποτέ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ισως (σελ. 334)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο σκοπός και τα μέσα αγιάζονται από το
αποτέλεσμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Όμως ποιος κρίνει και πώς
κρίνεται το αποτέλεσμα; (σελ. 342)</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>΄Αλλους ο πόνος τους γιομίζει με μίσος κι άλλους τους
κάμνει πιο σοφούς.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Όμως και μέχρι να
φτάσει κανείς στη σοφία, δε σημαίνει ότι δε βούτηξε πρωτύτερα στα πηγάδια του
μίσους (σελ. 352)</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΝΕΟΙ ΤΟΠΟΙ , ΜΙΣΗ
ΠΑΤΡΙΔΑ</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Συνήθως γι΄ αλλού ξεκινάμε κι αλλού καταλήγουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στοχεύουμε στο όνειρο και μπορεί να
σημαδέψουμε τον εφιάλτη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το απροσδόκητο
και το αναπάντεχο καραδοκεί παντού και πάντα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ξεφυτρώνουν ή ξεπηδούν αιφνιδίως κι όσα πασχίζει κανείς να καταπνίξει
μέσα του ή θαρρεί ότι κρύβεται πίσω τους και ανατρέπουν την προσχεδιασμένη
πορεία (σελ. 387)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Το κεντρί της μέλισσας αποκολλάται απ΄ το σώμα της
μέλισσας με το τσίμπημα, με αποτέλεσμα να πεθαίνει και η ίδια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Απεναντίας το κεντρί της σφήκας δύναται να
επιτύχει πολλαπλά τσιμπήματα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η διαφορά
με τους ανθρώπους είναι ότι μπορούν να είναι και μέλισσες και σφήκες (σελ. 419)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>΄Ολοι λέγουν την αλήθεια, πλην όσοι ψεύδονται
συνειδητά.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί καταπώς νογά ο καθένας
τον κόσμο, νογά και την αλήθεια (σελ. 425)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>‘ Όταν λες κοιτάζω μπροστά, πρόσεξε μήπως θωρείς σε
καθρέφτη (σελ. 436)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Αν έχεις ένα δικαστή που μπορεί να σταθεί κοντύτερα από
όλους στο ύψος του Θεού, να ξεύρεις ότι τούτος θα σε κοιτάζει και θα σε δικάζει
με το βλέμμα των παιδιών σου (σελ. 479).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18.0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ΓΑΛΗΝΗ
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Λόγια και πράξεις πολλών, από όσους έλαχε ν΄ ανταμώσεις
στη ζωή σου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καρτερούν να τ΄
ανακαλύψεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και να τους δώσεις την
προσοχή που τους αξίζει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί δρασκελιά
τη δρασκελιά κρύβεται στο παρελθόν η γνώση που παραμέλησες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>----- <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Το
πρόβλημα είναι πώς σώζεται κανείς από το θηρίο του και τα θηρία των
αλλονών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εγώ έναν μονάχα τρόπο
βρήκα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ν΄ ακολουθώ τις Θείες
Γραφές.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ν΄ αποδιώχνω τον θυμό και το
μίσος, να κάμνω το καλό, να μη βλάπτω τον διπλανό μου, να βοηθάω τον πεινασμένο
και τον αδικημένο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όταν τα καταφέρνω
όλα τούτα, απλώνεται μέσα μου ηρεμία και φως.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αγαλλιάζεται η ψυχή μου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ξεύρεις
γιατί; Γιατί έτσι πλησιάζεις στο φως του Θεού (σελ. 543 Φεϊζέλ Κιουλκάν)</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Το σκοτάδι υπάρχει είτε το θέλεις είτε όχι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε σένα εναπόκειται αν θ΄ ανάψεις το
φως.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι ας είναι ηλεκτρικό ή άλλης
λογής…..Κάποτε εισέβαλαν ληστές στο σπίτι ενός σοφού. ΄Επιασαν από το πανέρι
ένα ροδάκινο, το ακούμπησαν στο τραπέζι και του έθεσαν το εξής δίλημμα:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Αμα καταφέρεις να το μικρύνεις, δίχως να το
ζουλήξεις ή να το κόψεις, δε θα σε βλάψουμε.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αλλιώς θα χάσεις τη ζωή σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο
σοφός πήγε στο μποστάνι του κι έφερε ένα καρπούζι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το ροδάκινο δίπλα του φάνταζε πολύ
μικρότερο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προσπαθώ να πω ότι πολλές
φορές διογκώνουμε την αξία μιας ιδέας ή μιας ενέργειάς μας (σελ. 587)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Η γνώση ωσάν μούστος σου πρωτοδίνεται κι ωσότου γενεί
καλό κρασί μετριέται με το χρόνο, τις συνθήκες και τη φροντίδα σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ημπορεί κοντολογίς να γίνει και ξύδι (σελ.
614).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-indent: -18.0pt;">
<span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span>Ο Φεϊζέλ Κιουλκάν ήταν εκατό τοις εκατό Τούρκος και
άνθρωπος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Κριτόδημος εκατό τοις εκατό
΄Ελληνας, κακοήθης και αχρείος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ρώσος
και Τούρκος ο Χαμζά Χαφίζ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ρωμιός και
άνθρωπος ο ΄Ομηρος Σεμενιάδης, ο νονός και θετός πατέρας μου, για χάρη του
οποίου πήρες και το όνομά σου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ρώσος,
τομάρι και κάθαρμα ο Ρούρικ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ιταλός και
άνθρωπος ο Βερονέζι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λαζός, άθλιος,
απόβρασμα και μακελάρης ο Τοπάλ Οσμάν.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Απ΄ τους μεν και τους δε, διαλέγω τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής (σελ.
627). </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-9889651317088825352016-09-06T09:36:00.000+03:002016-09-06T09:36:41.085+03:00Στο σκοτάδι μπορείς να φανταστείς τα πάντα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">ROBERT</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">MENASSE</span>:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ΄Εξωση από την Κόλαση</div>
<div class="MsoNormal">
Μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος</div>
<div class="MsoNormal">
Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί ο Βίκτορ Αμπαβανέλ, διάσημος αυστριακός ιστορικός,
είκοσι πέντε χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, αποφασίζει να
καταγγείλει δημόσια το ναζιστικό παρελθόν των παλιών του καθηγητών;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και τι τον συνδέει με τον Μενασέ μπεν Ισραέλ,
μαράνο (βίαια εκχριστιανισμένο εβραίο) που γεννιέται στη Λισαβόνα το 1604,
υφίσταται τις ταπεινώσεις και τις απειλές της κοινωνίας της εποχής του, όπου
επικρατεί ο θρησκευτικός φανατισμός και το μίσος κατά των Ιουδαίων, καταφεύγει
στην Ολλανδία, ανακτά την εβραϊκή του ταυτότητα και γίνεται διάσημος ραβίνος
και δάσκαλος του Σπινόζα; </div>
<div class="MsoNormal">
Μ΄ ένα επιδέξιο παιχνίδι αντικατοπτρισμών, ο Ρόμπερτ Μενάσε
υφαίνει μια αριστουργηματική αφήγηση με συνεχή φλας μπακ, που συνδέουν τη μοίρα
τα ων μαράνων με τα ταμπού της σύγχρονης Αυστρίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι αναλογίες ανάμεσα στους δύο ήρωες είναι πολλές και
ορισμένες φορές ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι αποτελούν ένα και το αυτό
πρόσωπο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος του 17<sup>ου</sup>
αιώνα φαίνεται να μετενσαρκώνεται σ΄ εκείνον του 20<sup>ου</sup>, έστω κι αν οι
ιστορίες, οι ρυθμοί και το ύφος διαφέρουν: και οι δύο ήρωες γίνονται προδότες,
υιοθετώντας τους κώδικες και τη συμπεριφορά των διωκτών τους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και οι δύο νιώθουν φόβο μπροστά στη βία των
ισχυρών, και προσπαθούν να παραμείνουν αόρατοι για να αποφύγουν την οργή των
άλλων.</div>
<div class="MsoNormal">
Ωστόσο, μας λέει ο συγγραφέας, παρά τις ομοιότητες, η
ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι δύο
ήρωες διαφοροποιούνται, τελικά, από τον τρόπο με τον οποίο σπάζουν τη σιωπή
τους, ενώ και ο Μενάσε διαφοροποιεί τους αφηγηματικούς του τρόπους:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρησιμοποιεί τους κώδικες της κωμωδίας όταν
μιλά για τον Βίκτορ, αλλά δεν το κάνει ποτέ όταν εξιστορεί τη ζωή του
Μενασέ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Εστω κι αν υπάρχει πνευματική,
ανθρώπινη, διανοητική συγγένεια, αυτή σταματά στα μύχια σύνορα του προσώπου,
στην ικανότητά του να μιλά, να φωνάζει ή να αφηγείται ιστορίες, προκειμένου να
αντισταθεί στα οδυνηρά συμβάντα της ιστορίας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΒΙΚΤΟΡ</div>
<div class="MsoNormal">
Η κυριολεξία:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το
δαχτυλίδι είναι, ας πούμε, το δαχτυλίδι; Ναι; Λάθος!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τόσο λάθος που, από αυτή τη διαφορά ανάμεσα
σε δαχτυλίδι και δαχτυλίδι, από αυτή την άβυσσο ανάμεσα στην κυριολεξία και την
πραγματικότητα, ξεπήδησε η περιφρόνηση που επί τόσα χρόνια έμελλε να νιώθει η
Χίλντεγκουντ για τον Βίκτορ… Γιατί ο κόσμος δεν λειτουργούσε κατά γράμμα;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είχε μια μητρική γλώσσα, βελτιωνόταν εκεί σε
μια ξένη γλώσσα, η οποία ήταν μάλιστα η πατρική του γλώσσα, κι ωστόσο δυνάμωνε
μέσα του η αίσθηση ότι του έλειπαν οι λέξεις.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Δεν πα ΄να ήξερε εκατό γλώσσες;<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Την πραγματικότητα, τη ζωή την ίδια, δεν θα την κατείχε ποτέ, η
πραγματικότητα περιείχε τόσα πράγματα, υπήρχαν κώδικες που δεν τους
καταλάβαινε, σημασίες οι οποίες δεν ταυτίζονταν με τις σημασίες των λέξεων
(σελ. 199)</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΝΕ</div>
<div class="MsoNormal">
Οι χριστιανοί τα παίρνουν όλα κατά λέξη, αυτό είναι το
πρόβλημα με τους χριστιανούς.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διαβάζουνε
ότι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Χριστό είναι σαν τα ξερά κλαδιά που τα
καίμε, και καίνε ανθρώπους σαν να ήτανε ξερόκλαδα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>΄Ανθρωποι που τα παίρνουν όλα κατά λέξη,
ακόμη κι αν αυτό έχει τέτοιες συνέπειες, πρέπει να είναι πολύ αναίσθητοι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χρειάζονται, λοιπόν, άλλα συναισθήματα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό είναι το πάθος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι το συναίσθημα των χριστιανών.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ας πούμε, ο ωραίος ουρανός πάνω από τον κόσμο
του χάρτινου συναισθήματος των βιβλίων.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Χωρίς να εννοούν και να νιώθουν το ανθρώπινο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να πιστεύεις στο Θεό, στο κάλλος της
δημιουργίας, στη δημιουργικότητα γενικά, στον εαυτό σου ως άνθρωπο, και την
ίδια στιγμή να καις, να καταστρέφεις ανθρώπους, να αισθάνεσαι βαθιά και να μην
έχεις συμπόνοια – αυτό το μπορεί μόνο όποιος πιστεύει αποκλειστικά στο γράμμα
και έχει μάθει να ακολουθεί το γράμμα (σελ. 219).</div>
<div class="MsoNormal">
Οι μετανάστες εβραίοι από την Ισπανία. </div>
<div class="MsoNormal">
Δεν υπήρχε πρόσβαση στη θάλασσα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι όπου υπήρχε πρόσβαση στη θάλασσα, δεν
υπήρχαν καράβια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κι αν υπήρχαν καράβια,
δεν ήταν για υπερπόντια ταξίδια.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπήρχαν
ψαράδες που τα μάτια τους είχαν γίνει κόκκινα και κίτρινα από τη λαχτάρα για τα
λεφτά των απελπισμένων που τους ζητούσαν να τους «βγάλουν έξω».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Που αγόραζαν ένα ταξίδι τοπ οποίο έφτανε ως
εκεί που άντεχαν να πάνε οι ψαρόβαρκες.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Οι ψαρόβαρκες επέστρεφαν, και οι πρόσφυγες είχαν πάρει το τελευταίο τους
μάθημα:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν τους έλειπε μόνο η πίστη
στον Ιησού Χριστό, τους έλειπαν επίσης, και προπάντων τα βράγχια (σελ. 224). </div>
<div class="MsoNormal">
Ουριέλ ντα Κόστα</div>
<div class="MsoNormal">
Στην Πορτογαλία και στην Ισπανία οδηγούσαν στο Δικαστήριο
χριστιανούς επειδή τους υποπτεύονταν ότι εφάρμοζαν κρυφά τους εβραϊκούς
διατροφικούς νόμους, ενώ στο εβραϊκό ΄Αμστερνταμ καταγγέλλονταν εβραίοι ως
ύποπτοι ότι, στα κρυφά, δεν εφάρμοζαν αυτούς τους νόμους (σελ. 406). </div>
<div class="MsoNormal">
Βίκτορ</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Βίκτορ ζούσε σε διαρκή φόβο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν ήταν πια ο φόβος της σωματικής βίας, αλλά
ο φόβος για την τρομοκρατία του αποκλεισμού.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Του αποσυνάγωγου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θεατρικά
στιλέτα έχυναν αληθινό αίμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η τυφλότητα
των βλεμμάτων απειλούσε να σκοτώσει (σελ. 411). </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βάλτερ Βίλχελμ Φρίντριχ Μάιερ :<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Θεμελίωση του Γερμανικού Βϊου από την
Εβραϊκή Φυλή Σημ :<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι Γερμανοί είναι
επομένως εβραίοι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι Ολλανδοί είναι
εβραίοι …(σελ. 422)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«ώσπου ο Μπαρούχ, ο πάντα</div>
<div class="MsoNormal">
αδάκρυτος</div>
<div class="MsoNormal">
να στρώσει λιμάροντας γύρω σου το</div>
<div class="MsoNormal">
γωνιώδες</div>
<div class="MsoNormal">
ακατανόητο,</div>
<div class="MsoNormal">
το δάκρυ που βλέπει»</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Paul</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Celan</span><span lang="EN-US"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-22651213749694200772016-08-18T11:02:00.000+03:002016-08-18T11:02:38.948+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ: Ο ΚΑΦΚΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ</b><br />
<br />
Μερικές φορές το πεπρωμένο είναι σαν μια μικρή αμμοθύελλα που αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση. Κι εσύ μπορείς να αλλάξεις κατεύθυνση, αλλά η αμμοθύελλα σε κυνηγάει. Στρίβεις ξανά, η αμμοθύελλα όμως σε ακολουθεί και συνεχίζεις ακατάπαυστα, σαν να χορεύεις ένα δυσοίωνο χορό με τον θάνατο λίγο πριν ξημερώσει. Γιατί; Επειδή αυτή η αμμοθύελλα δεν ήρθε από κάπου μακριά, δεν είναι κάτι που δεν έχει σχέση με σένα.
Αυτή η αμμοθύελλα είσαι εσύ. Βρίσκεται μέσα σου. ΄Ετσι δεν έχεις παρά να της παραδοθείς, να μπεις μέσα της, να κλείσεις τα μάτια σου και να βουλώσεις τα αυτιά σου, για να μην περάσει μέσα σου η άμμος, και βήμα βήμα να τη διασχίσεις. Δεν υπάρχει ήλιος εκεί, ούτε φεγγάρι ούτε πυξίδα, καμιά αίσθηση του χρόνου. Μόνο η υπέροχη λευκή άμμος που στροβιλίζεται και υψώνεται ψηλά στον ουρανό σαν σκόνη από κονιορτοποιημένα οστά. Μια τέτοια αμμοθύελλα πρέπει να φανταστείς.
Και πρέπει στ΄ αλήθεια να περάσεις μέσα από αυτή την άγρια, μεταφυσική, συμβολική αμμοθύελλα. Ανεξάρτητα από το πόσο μεταφυσική ή συμβολική είναι, εσύ μην κάνεις το λάθος και την παραβλέψεις: θα σε χαρακώσει βαθιά, σαν χίλια ξυραφάκια. Εκεί πολλοί θα ματώσουν, αλλά θα ματώσεις κι εσύ. Καυτό κόκκινο αίμα. Το αίμα ετούτο θα βάψει τα χέρια σου, αίμα δικό σου και των άλλων.
Και μόλις η θύελλα κοπάσει, δε θα θυμάσαι πώς κατάφερες να τη διασχίσεις, πώς κατάφερες να επιζήσεις. Στην πραγματικότητα, δεν θα γνωρίζεις πως η θύελλα κόπασε. ΄Ένα όμως είναι βέβαιο. ΄Όταν βγεις από εκεί μέσα, δε θα είσαι το ίδιο άτομο με εκείνο που μπήκε. Περί αυτού πρόκειται.<br />
<br />
Μια σκοτεινή, πανταχού παρούσα λίμνη.<br />
Πιθανόν να ήταν πάντοτε εκεί, κρυμμένη κάπου. ΄Όταν όμως έρχεται η ώρα, αναδύεται αθόρυβα και παγώνει κάθε κύτταρο του σώματός σου. Βυθίζεσαι μέσα σ΄ αυτό το βασανιστικό κατακλυσμό και αγωνίζεσαι να πάρεις ανάσα. Κολλάς σ΄ ένα άνοιγμα κάπου στο ταβάνι, αγωνίζεσαι, αλλά ο αέρας που κατορθώνεις να ανασάνεις είναι καυτός και καίει το λαιμό σου. Νερό και δίψα, πάγος και λάβα: αυτά τα αντίθετα στοιχεία συνδυάζονται για να σε βασανίσουν.
Ο κόσμος είναι απέραντος, αλλά το μέρος που είναι για σένα – και δε χρειάζεται να είναι πολύ μεγάλο – δεν υπάρχει πουθενά. Αναζητάς μια φωνή, αλλά τι είναι αυτό που σου απαντάει; Η σιωπή. Το μόνο που ακούς ξανά και ξανά και ξανά είναι τη φωνή αυτού του οιωνού. Υπάρχουν φορές που ετούτη η προφητική φωνή θέλει να ξεκλειδώσει το μυστικό που κρύβεται μέσα στον εγκέφαλό σου.
Η καρδιά σου είναι σαν ένα μεγάλο ποτάμι ύστερα από μια μεγάλη βροχερή περίοδο, ένα ποτάμι που οι όχθες του ξεχειλίζουν. ΄Ολοι οι οδοδείκτες που κάποτε ορθώνονταν στο χώμα έχουν εξαφανιστεί, μούσκεψαν και παρασύρθηκαν από τα νερά. Η βροχή συνεχίζει να μαστιγώνει την επιφάνεια του νερού. Κάθε φορά που βλέπεις τέτοια πλημμύρα στις ειδήσεις, λες στον εαυτό σου: Αυτή είναι. Αυτή είναι η καρδιά μου (σελ. 19) <br />
<br />
Φαντάσου ένα τραίνο που κινείται πάνω στις ράγες. Το φορτίο σε κάποιο βαγόνι εξαφανίζεται. ΄Ένα βαγόνι που μένει άδειο εσωτερικά – αυτό είναι απώλεια. Όταν ολόκληρο το βαγόνι εξαφανιστεί, είναι έλλειψη. Υπάρχει επομένως σημαντική διαφορά ανάμεσα στην απώλεια μνήμης και στην έλλειψη μνήμης (σελ. 103).<br />
<br />
Σε λίγη ώρα τα όρια της συνείδησής του άρχισαν να φτερουγίζουν σαν τις πεταλούδες. Πέρα από αυτά τα όρια απλωνόταν μια σκοτεινή άβυσσος. Κάπου κάπου η συνείδησή του πετούσε πέρα από αυτό το όριο και μετεωριζόταν πάνω από ετούτη την ιλιγγιώδη μαύρη χαράδρα. Ο Νακάτα όμως δε φοβόταν το σκοτάδι ούτε το βάθος. Και γιατί να το φοβηθεί; Αυτός ο απύθμενος σκοτεινός κόσμος, αυτή η βαριά σιωπή και το χάος, ήταν παλιός του φίλος, ένα ήδη δικό του κομμάτι. Ο Νακάτα το καταλάβαινε πολύ καλά. Σ΄ εκείνον τον κόσμο δεν υπήρχε γραφή, δεν υπήρχαν μέρες της εβδομάδας, κανένας τρομακτικός κυβερνήτης, δεν υπήρχε όπερα ούτε BMW. Δεν υπήρχαν ψαλίδια ούτε ψηλά καπέλα. Ούτε και τα νόστιμα χέλια όμως, τα λαχταριστά κουλουράκια με πελτέ φασολιών. ΄Όλα υπάρχουν εκεί, αλλά όχι ξεχωριστά τμήματα. Και εφόσον δεν υπάρχουν τμήματα, δεν χρειάζεται να αντικαταστήσεις το ένα με το άλλο. Δεν υπάρχει λόγος να αφαιρέσεις τίποτα ή να προσθέσεις κάτι. Δε χρειάζεται να σκεφθείς κάτι δύσκολο, απλώς αφήνεσαι και βυθίζεσαι μέσα του (σελ. 139)<br />
<br />
Τα περισσότερα γεγονότα ξεχνιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Ακόμα και ο ίδιος ο πόλεμος, ο αδυσώπητος αγώνας που δώσαμε για να κρατηθούμε στη ζωή, τώρα μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Είμαστε τόσο παγιδευμένοι στην καθημερινότητά μας, ώστε τα γεγονότα του παρελθόντος, όπως τα άστρα που έχουν σβήσει, δεν ακολουθούν πλέον την τροχιά της σκέψης μας. Είναι τόσο πολλά αυτά που είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτόμαστε καθημερινά, τόσο πολλά όσα πρέπει να μάθουμε…
΄Οσος χρόνος κι αν περάσει όμως, ανεξάρτητα του τι μεσολαβεί, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορούμε να τα πετάξουμε στη λήθη, μνήμες που αρνούνται να σβηστούν. Παραμένουν πάντα μέσα μας, σαν λυδία λίθος και για μένα ό,τι συνέβη στο δάσος εκείνη την ημέρα είναι ένα από αυτά (σελ. 158).<br />
<br />
Ανθρακωρύχος και Παπαρούνες του Σόσεκι Νατσούμε (σελ. 170)<br />
<br />
Είναι όλα θέμα φαντασίας. Η ευθύνη μας αρχίζει μαζί με την ικανότητά μας να φανταζόμαστε. ΄Όπως είπε και ο Γέιτς: Στα όνειρα αρχίζει η ευθύνη. Αν το αντιστρέψεις, θα μπορούσες να πεις ότι αν δεν υπάρχει η ικανότητα της φαντασίας, δεν υπάρχει ευθύνη (σελ. 211)<br />
<br />
Φοβάσαι τη φαντασία. Και ακόμη περισσότερο τα όνειρα. Φοβάσαι την ευθύνη που αρχίζει από τα όνειρα. ΄Όταν είσαι ξύπνιος, μπορείς να καταπιέσεις τη φαντασία. Δεν μπορείς όμως να καταπιέσεις τα όνειρα (σελ. 221)
<b> </b><br />
<br />
<b>ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ</b><br />
<br />
Υπάρχουν πολλοί ήχοι εδώ: το τιτίβισμα των πουλιών, οι θόρυβοι από όλα τα είδη των εντόμων, το κελάρυσμα του ρυακιού, το θρόισμα των φύλλων. Η βροχή πέφτει, κάτι γρατζουνάει τη στέγη του σπιτιού και μερικές φορές ακούω απερίγραπτους ήχους που δεν μπορώ να εξηγήσω. Δεν ήξερα πως ο κόσμος είναι γεμάτος με τόσο πολλούς όμορφους, φυσικούς ήχους (σελ. 241)<br />
<br />
- Ψάχνεις κάτι, αλλά ταυτόχρονα τρέχεις να το αποφύγεις με όλη σου τη δύναμη (΄Οσιμα)<br />
- Από την εμπειρία μου, όταν κάποιος προσπαθεί πάρα πολύ να κερδίσει κάτι, δεν το καταφέρνει ποτέ. Και όποιος τρέχει για να αποφύγει κάτι, αυτό συνήθως τον προλαβαίνει.<br />
- ΄Ο, τι κι αν είναι αυτό που ψάχνεις, δεν θα έρθει με τη μορφή που το περιμένεις (σελ. 245)<br />
<br />
Υπάρχει μονάχα ένα είδος ευτυχίας, αλλά η δυστυχία εισβάλλει με πολλές μορφές και μεγέθη. Είναι αυτό που είπε ο Τολστόι: η ευτυχία είναι μια αλληγορία, η δυστυχία είναι μια ιστορία (σελ. 251)<br />
<br />
Στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχουν μερικά σημεία χωρίς επιστροφή. Και σε ορισμένες ελάχιστες περιπτώσεις, δε γίνεται να προχωρήσεις πέρα από αυτά τα σημεία. Αν μας συμβεί κάτι τέτοιο, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα το γεγονός. ΄Ετσι επιβιώνουμε (΄Οσιμα σελ. 258).<br />
<br />
Αυτοί που με αηδιάζουν περισσότερο από όλα είναι οι άνθρωποι χωρίς φαντασία. Το είδος που ο Τ.Σ ΄Ελιοτ αποκαλεί «κούφιοι άνθρωποι». Εκείνοι που μπαλώνουν την έλλειψη φαντασίας με άψυχα κομματάκια από άχυρο, μη έχοντας συνείδηση του τι κάνουν. ΄Ασπλαχνοι, σου πετούν πολλές κούφιες λέξεις, προσπαθώντας να σε αναγκάσουν να κάνεις ό,τι δεν θέλεις (σελ. 288).<br />
<br />
Η ειρωνεία καθιστά τον άνθρωπο βαθύτερο, τον βοηθάει να ωριμάσει. Σ΄ ένα άλλο υψηλότερο επίπεδο, αυτός είναι ο δρόμος για τη λύτρωση, εκεί όπου μπορεί να βρεθεί ένα πιο οικουμενικό είδος ελπίδας. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί απολαμβάνουν να διαβάζουν τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ακόμα και σήμερα, γι΄ αυτό θεωρούνται αρχετυπικά κλασσικές. ΄Όλα στη ζωή είναι μια μεταφορά. Οι άνθρωποι δεν συνηθίζουν να σκοτώνουν τον πατέρα τους και να πλαγιάζουν με τη μητέρα τους, σωστά; Μ΄ άλλα λόγια, αποδεχόμαστε την ειρωνεία μέσα από τον μηχανισμό που ονομάζεται μεταφορά. Και μέσω αυτής ωριμάζουμε και γινόμαστε βαθύτερες ανθρώπινες υπάρξεις (΄Οσιμα σελ. 316)<br />
<br />
Μια θεωρία είναι ένα πεδίο μάχης μέσα στο μυαλό σου (σελ. 321)<br />
<br />
Ιστορίες του Φεγγαρόφωτου και της Βροχής του Ακινάρι Ουέντα (σελ. 356).<br />
<br />
Είσαι ερωτευμένος μ΄ ένα κορίτσι που δεν υπάρχει πια, ζηλεύεις ένα αγόρι που έχει φύγει για πάντα. Ακόμη κι έτσι το συναίσθημα που νιώθεις είναι πιο πραγματικό και πιο οδυνηρό απ΄ ό,τι έχεις νιώσει ποτέ. Και δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγείς. Καμιά πιθανότητα να δραπετεύσεις. Καμιά πιθανότητα να βρεις διαφυγή. Περιπλανιέσαι στο λαβύρινθο του χρόνου και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως δεν έχεις καμιά επιθυμία να βγεις από ΄κει (σελ. 381).<br />
<br />
- ΄Όταν ήμουν δεκαπέντε, το μόνο που ήθελα ήταν να δραπετεύσω σε έναν άλλο κόσμο, έναν τόπο όπου δεν θα μπορούσε να με φτάσει κανείς. ΄Έναν τόπο έξω από το χρόνο (μις Σαέκι).<br />
- Ναι, αλλά δεν υπάρχει τέτοιος τόπος σε αυτόν τον κόσμο.<br />
- Ακριβώς, Κι αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω να ζω εδώ, σ΄ ετούτο τον κόσμο, όπου τα πράγματα φθείρονται συνεχώς, όπου ην καρδιά είναι ευμετάβλητη κι ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα (σελ. 390).<br />
<br />
Η δύναμη που θέλω να αποκτήσω δεν είναι του τύπου κερδίζεις ή χάνεις. Δε θέλω ένα τοίχο ο οποίος θα αποκρούει την επίθεση που θα δέχεται απέξω. Εκείνο που θέλω είναι το είδος της δύναμης το οποίο θα μπορέσει να απορροφήσει αυτή την εξωτερική δύναμη χωρίς να λυγίσει. Τη δύναμη που αντέχει σιωπηλά, που αντέχει το άδικο, την ατυχία, τη θλίψη, τα λάθη τις παρεξηγήσεις (σελ. 489).<br />
<br />
Είμαι ο Κάφκα στην ακτή, της λες. Ο εραστής σου και ο γιος σου. Το αγόρι πο το έλεγαν Κρόου. Εμείς οι δυο δε μπορούμε να ελευθερωθούμε. Είμαστε παγιδευμένοι σε μια δίνη που μας έλκει πέρα από το χρόνο. Σε κάποιο σημείο μας χτύπησε κεραυνός, αλλά όχι το είδος του κεραυνού που μπορείς να ακούσεις ή να δεις (σελ. 493).<br />
<br />
Πες ότι ένας άνεμος φυσάει. Μπορεί να είναι ένας δυνατός, βίαιος άνεμος ή ένα απλό αεράκι. Κάποια στιγμή όμως όλοι οι άνεμοι πεθαίνουν και σβήνουν. Ο αέρας δεν έχει μορφή. Δεν είναι παρά μια απλή κίνηση. Πρέπει να τον ακούσεις προσεκτικά κι έπειτα θα καταλάβεις τη μεταφορά…απλώς μην κλείσεις τα αυτιά σου. Αφουγκράσου. Φαντάσου πως είσαι ένα κοχύλι (σελ. 518).<br />
<br />
Ξαπλώνεις στο κρεβάτι και σβήνεις το φως, ελπίζοντας πως θα σε επισκεφθεί σε τούτο το δωμάτιο. Δεν είναι απαραίτητο να έρθει η πραγματική μις Σαέκι – ακόμα και η δεκαπεντάχρονη σου αρκεί. Δεν έχει σημασία ποια μορφή θα πάρει – ζωντανό πνεύμα ή φαντασίωση – αλλά πρέπει να τη δεις, πρέπει να την έχεις δίπλα σου, Το μυαλό σου είναι τόσο γεμάτο από εκείνη, έτοιμο να εκραγεί, το σώμα σου είναι έτοιμο να τιναχτεί στον αέρα, να γίνει κομμάτια. Κι όμως, όσο κι αν λαχταράς να έρθει εδώ, όσο κι αν περιμένεις, εκείνη δεν εμφανίζεται. Το μόνο που ακούς είναι το σιγανό φύσημα του ανέμου, τα πουλιά που γουργουρίζουν μέσα στη νύχτα. Κρατάς την αναπνοή σου, τα μάτια σου καρφωμένα στο σκοτάδι. Ακούς τον άνεμο, προσπαθείς να τον αποκωδικοποιήσεις, παλεύεις να συλλάβεις κάποιο ίχνος από το τι θα μπορούσε να σημαίνει. Το μόνο που υπάρχει γύρω σου και σε κυκλώνει είναι οι διαφορετικές αποχρώσεις του σκότους. Στο τέλος, παραιτείσαι, κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι να σε πάρει ο ύπνος (σελ. 545).<br />
<br />
-Οι αναμνήσεις σε ζεσταίνουν εσωτερικά, αλλά και σε διαλύουν επίσης.<br />
-Το μόνο που καταλαβαίνω είναι το παρόν (Νακάτα)<br />
-Εγώ ακριβώς το αντίθετο (μις Σαέκι) σελ. 599<br />
<br />
Το δάσος είναι κατά βάθος δικό μου κομμάτι. Η διαδρομή που διανύω είναι μέσα μου. ΄Όπως το αίμα που κυλάει στις φλέβες, εκείνο που αντικρίζω είναι ο εσωτερικός εαυτός μου, κι αυτό που μοιάζει απειλητικό δεν είναι παρά ο απόηχος του φόβου στην καρδιά μου. Το δίχτυ της αράχνης που απλώνεται τεντωμένο είναι το δίχτυ που υπάρχει μέσα μου. Τα πουλιά που κρώζουν πάνω μου, είναι τα πουλιά που εγώ έθρεψα στο μυαλό μου. Αυτές οι εικόνες ξεφύτρωσαν μέσα στο μυαλό μου και ρίζωσαν εκεί (σελ. 611).<br />
<br />
Βαδίζω πλάι στην ακτή της συνείδησης. Κύματα της συνείδησης ορμούν και αποσύρονται αφήνοντας κάτι γραμμένο εκεί, αλλά αμέσως μετά καινούρια κύματα εισβάλλουν και τα σβήνουν. Προσπαθώ να διαβάσω στα γρήγορα τι είναι γραμμένο εκεί, ανάμεσα στο ένα κύμα και στο άλλο, αλλά είναι δύσκολο. Πριν προλάβω να το διαβάσω, το επόμενο κύμα το σβήνει. Το μόνο που απομένει είναι αινιγματικά αποσπάσματα (σελ. 612)<br />
<br />
Με το πέρασμα της ώρας απαλλάσσομαι από τον εαυτό μου. Η ψυχή μου αποβάλλει τα σκληρά της ενδύματα, γίνεται μια μαύρη κουρούνα και κάθεται ψηλά στο κλαδί ενός πεύκου στον κήπο και κοιτάζει το τετράχρονο αγόρι στη βεράντα. Μεταλλάσσομαι σε μια μαύρη κουρούνα που αναπτύσσει τις θεωρίες της.
- Δεν έπρεπε να σε εγκαταλείψει τότε κι εσύ δεν έπρεπε να εγκαταλειφθείς. Τα περασμένα όμως είναι σαν το σπασμένο γυαλί. Δεν γίνεται να το ξανακολλήσεις, σωστά;
- Η μητέρα σου ένιωθε μέσα της τρομερά φοβισμένη και θυμωμένη. ΄Όπως είσαι τώρα εσύ. Αυτός ήταν ο λόγος που αναγκάσθηκε να σε εγκαταλείψει.
- Παρότι με αγαπούσε;
- Παρότι σε αγαπούσε, αναγκάσθηκε να σε εγκαταλείψει. Πρέπει να καταλάβεις πώς ένιωθε τότε και να το αποδεχτείς. Να καταλάβεις τον υπέρμετρο φόβο και θυμό που βίωνε και να τον νιώσεις σαν να ήταν δικός σου – μόνο έτσι δε θα τον κληρονομήσεις ούτε θα τον επαναλάβεις. Το κυριότερο είναι το εξής: να τη συγχωρέσεις. Είναι ο μόνος τρόπος να σωθείς (σελ.613)<br />
<br />
Η σιωπή γινόταν βαθιά, τόσο που αν αφουγκραζόσουν προσεκτικά, μπορούσες να συλλάβεις τον ήχο της Γης να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της (σελ. 633)<br />
<br />
-Εσύ έχεις αναμνήσεις; (Κάφκα)<br />
- ΄Όχι, δεν έχω. Σε ένα τόπο όπου ο χρόνος δεν είναι σημαντικός, δεν είναι ούτε και η μνήμη. Ο χρόνος έχει απορροφηθεί μέσα μου και δεν μπορώ να ξεχωρίσω το ένα πράγμα από το άλλο (μις Σαέκι)<br />
- Οπότε η μνήμη δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική εδώ.<br />
- Η μνήμη δεν είναι τόσο σημαντική εδώ. Η βιβλιοθήκη είναι που χειρίζεται τις αναμνήσεις (σελ. 672)<br />
<br />
- Έκαψα όλες τις αναμνήσεις μου. ΄Εγιναν καπνός και χάθηκαν στον αέρα. ΄Ετσι, δε θα μπορώ να θυμάμαι για πολύ ακόμα διάφορα πράγματα – συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου που πέρασα μαζί σου… Θέλω να με θυμάσαι. Αν με θυμάσαι εσύ, δε με νοιάζει αν με ξεχάσουν όλοι οι άλλοι (μις Σαέκι)<br />
- Είναι τόσο σημαντικές οι αναμνήσεις;<br />
- Σε μερικές περιπτώσεις είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει<br />
- Εσύ όμως έκαψες τις δικές σου<br />
- Δε μου χρειάζονταν πια (σελ. 675)<br />
<br />
Κλείνω τα μάτια μου. Βρίσκομαι στην παραλία και είναι καλοκαίρι. Είμαι ξαπλωμένος σε μια σεζλόνγκ. Νιώθω τον σκληρό καμβά πάνω στο δέρμα μου. Ανασαίνω τη θαλασσινή αύρα και την παλίρροια. Ακόμη και με τα μάτια μου κλειστά, ο ήλιος με τυφλώνει. Ακούω τον ήχο των κυμάτων να σκάνε στην ακτή. Ο ήχος αυτός πότε υποχωρεί και πότε πλησιάζει, σαν να είναι ο χρόνος εκείνος που τα αναστατώνει. Κάπου κοντά, κάποιος με ζωγραφίζει σε ένα πίνακα. Και δίπλα του κάθεται μια νέα κοπέλα με ένα κοντομάνικο γαλάζιο φόρεμα, κοιτάζοντας προς την δική μου κατεύθυνση. ΄Εχει μακριά μαλλιά, ένα ψάθινο καπέλο με λευκή κορδέλα και φτυαρίζει την άμμο. ΄Εχει σταθερά, μακριά δάχτυλα – δάχτυλα πιανίστριας. Τα απαλά σαν από πορσελάνη χέρια της αστράφτουν στο φως του ήλιου. ΄Ένα φυσικό παιχνιδιάρικο χαμόγελο στα χείλη της. Είμαι ερωτευμένος μαζί της. Κι εκείνη είναι ερωτευμένη μαζί μου.
Αυτή είναι η ανάμνηση (σελ. 676)<br />
<br />
- Κάφκα, θα με συγχωρέσεις;<br />
- ΄Εχω το δικαίωμα να το κάνω;<br />
- Αν ο θυμός και ο φόβος δεν σε εμποδίζουν.<br />
- Μις Σαέκι, αν πραγματικά έχω το δικαίωμα να το κάνω, τότε ναι, σε συγχωρώ.
Μητέρα, λες σε συγχωρώ.<br />
Και μόλις ακούγονται αυτά τα λόγια, ο πάγος στην καρδιά σου λιώνει (σελ. 678).<br />
<br />
Ο καθένας μας χάνει κάτι πολύτιμο. Χαμένες ευκαιρίες, χαμένες δυνατότητες, συναισθήματα που δεν θα ξανανιώσουμε ποτέ. ΄Όλα αυτά είναι μέρος της ζωής. Μέσα στο κεφάλι μας όμως – τουλάχιστον εκεί το φαντάζομαι εγώ – υπάρχει ένας μικρός χώρος όπου αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις. ΄Ένα δωμάτιο σαν τα ράφια αυτής της βιβλιοθήκης. Και προκειμένου να κατανοήσουμε τη λειτουργία της δικής μας καρδιάς, πρέπει να συντάσσουμε συνεχώς καινούριες λίστες. Πρέπει όμως πότε πότε να τον ξεσκονίζουμε, να τον αερίζουμε, να αλλάζουμε το νερό στα βάζα με τα λουλούδια. Με άλλα λόγια, είσαι ο μόνιμος ένοικος της δικής σου προσωπικής βιβλιοθήκης (σελ. 710)
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
</div>
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-37148570581599080862012-10-09T09:01:00.000+03:002012-10-09T09:17:53.863+03:00Σώτη Τριανταφύλλου: Για την αγάπη της γεωματρίας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUX-QyojX4CNHiwz6VnfutWru6TKUaqPB6e0XxXqfpazgFzFC_-Juxo_hjsHlkqEhopvqbbcEx502oI1n7XDXVmAPxwlksFClLxhgvpq7VaA2PEhPYrNs_4PONpnG0Cmi9h98cffEJ8iY/s1600/%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259D+%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2593%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A3.png" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="154" width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUX-QyojX4CNHiwz6VnfutWru6TKUaqPB6e0XxXqfpazgFzFC_-Juxo_hjsHlkqEhopvqbbcEx502oI1n7XDXVmAPxwlksFClLxhgvpq7VaA2PEhPYrNs_4PONpnG0Cmi9h98cffEJ8iY/s200/%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259D+%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2593%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%25A3.png" /></a></div> Για την αγάπη της γεωμετρίας: το πικρότατο χρονικό της νιότης. Κεντρική ηρωίδα είναι η Ανατολή Μπότσαρη που μεγαλώνει όπως μπορεί σε μια μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας… Μια οικογένεια συνηθισμένη – ίσως όχι και τόσο … 1971, 1972, 1973 … 1990, 1999 … Τα γεγονότα : ένας εφηβικός έρωτας, μια εγκατάλειψη, μια ακόμα εγκατάλειψη, δυο αποτυχίες απανωτές. ΄Υστερα αρρώστιες, αναρρώσεις: να γονατίζεις εφτά φορές και να σηκώνεσαι οκτώ … ΄Ισως και να μη σηκώνεσαι την όγδοη φορά…
Ακολουθεί μια αυτοκτονία, ο συνηθισμένος εφιάλτης του εγκλεισμού. Πριν απ΄ αυτά, ταπεινώσεις, απώλειες, συμβιβασμοί.
Το πικρότατο χρονικό της νιότης.
Αυτά λέει το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Η Ανατολή Μπότσαρη μεγαλώνει μέσα σε μια οικογένεια συνηθισμένη – ίσως όχι και τόσο. «Δυσλειτουργική οικογένεια: παραβίαση ορίων ανάμεσα στα μέλη της, αδικίες, συμμαχίες ανά δύο, δογματική παιδαγωγική, γελοιοποίηση του «παρία», έλλειψη σεβασμού, έλλειψη επαίνων, συγκεχυμένα μηνύματα, απρόβλεπτη συμπεριφορά, εκφοβισμός, βία». Ο πατέρας αυστηρός, βίαιος και αυταρχικός, παράλληλα ευσυγκίνητος, η μητέρα υποχωρητική και άβουλη, στη σκιά του συζύγου της, «η οικογένεια είναι μια πυρά». Η Ανατολή καθοδηγείται από την αντίληψη που έχει για τα πράγματα, όχι από τα ίδια τα πράγματα και τις καταστάσεις, όπως όλοι μας λίγο ως πολύ. Η παραβατική της συμπεριφορά την οδηγεί στην επιλογή ενός γάμου χωρίς αγάπη ίσως, προκειμένου να αποφύγει το αναμορφωτήριο ή το ψυχιατρείο, ενώ ο σύζυγός της είναι εξίσου βίαιος και αυταρχικός, όπως ο πατέρας της. Η Σώτη Τριανταφύλλου παρακολουθεί τους ήρωες του βιβλίου της με έντονο συναισθηματισμό, εκδηλώνει συμπάθεια και αλληλεγγύη προς την ασυμβίβαστη και ξεχωριστή Ανατολή, ενώ ο συνηθισμένος Παύλος «Είμαι σαν όλους τους άλλους» και η Πέννυ με τη «χαρούμενη αμυαλιά της» και «τα απλά, εγκόσμια διλήμματά της» συγκεντρώνουν συναισθήματα συμπόνοιας, ίσως και οίκτου. Η λέξη που χαρακτηρίζει το βιβλίο αυτό είναι η έπαρση. «Η Ανατολή είναι σνομπ». «Οι άνθρωποι που δεν μιλούν έχουν άραγε κάτι να πουν;». Ενώ αυτοί που μιλούν, άραγε έχουν; «Το ροκ εν ρολ και η γεωμετρία είναι για μένα μια παρηγοριά. ΄Εχω μεγάλη ανάγκη από παρηγοριά». Καθώς διάβαζα το βιβλίο αυτό, ήλθε στο νου μου η μαγευτική ταινία του Στήβεν Σπίλμπεργκ «Πιάσε με αν μπορείς» και ο χαρισματικός πρωταγωνιστής της, ο Φρανκ. ΄Ενας ασυνήθιστος νέος, που μεταμόρφωσε τη θλίψη σε φαντασία, την παρανομία και την εξαπάτηση σε γοητεία, τη μοναξιά σε ζεστασιά.
Η αγάπη της Ανατολής για τη γεωμετρία μας φέρνει σε επαφή με την αρχή της απροσδιοριστίας (σελ. 126), την εντροπία (σ.σ. 171,237 και 266), τη θεωρία του χάους (σελ. 289), το 5ο αίτημα του Ευκλείδη (σελ. 283) και την εικασία του Πουανκαρέ. Κι ενώ στην αρχή διαπιστώνει ότι «Οι διαφορετικοί άνθρωποι δεν έχουν τι να πουν μεταξύ τους: οι διαφορετικοί άνθρωποι βαριούνται ο ένας τον άλλον», σύντομα αλλάζει γνώμη. Παντρεύεται το Μιχάλη, για τον οποίο λέει «μας στενοχωρούσε το πόσο μακριά βρισκόμασταν ο ένας από τον άλλον. Και το πόσο είμασταν διαφορετικοί». Η Ανατολή ήθελε να ταξιδέψει και να εξερευνά τους ωκεανούς, το 2000 τη βρίσκει «παίκτρια σ΄ ένα παιχνίδι χαμένο, κι όμως παίκτρια». Ωστόσο, όπως και η ίδια διαπιστώνει «Κι εγώ δεν είμαι αυτή που ήμουν. ΄Οσο περνάει ο καιρός μοιάζω όλο και λιγότερο σ΄ αυτό που ήμουν».
Η Ανατολή είναι θυμωμένη, ξεχειλίζει από μέσα της η οργή, η μοναξιά αλλά και η θλίψη, παραμένει όμως εγκλωβισμένη στη ζωή που η ίδια τελικά έχει επιλέξει. Οι διέξοδοι που αναζητά δεν της δίνουν φτερά, την οδηγούν στην απογοήτευση. Γιατί, σε αντίθεση με τον χρόνο που ταξιδεύει μέσα στο χώρο, η Ανατολή παραμένει προσκολλημένη στο τότε, στο κάποτε, κι αυτό δεν μπορεί να είναι αρκετό ούτε για την ίδια ούτε για τον αναγνώστη.
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3175456934272657161.post-80467226844545379142012-09-20T11:14:00.000+03:002012-09-20T11:14:16.377+03:00Μάριο Βάργκας Λιόσα: Ο ΄Ανθρωπος που έλεγε Ιστορίες
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVIs0b9wh-UMGSN4ximB5LXA15Ow_DOqKc-BsowslqMiogYrDIoGr6Ei9r_ABcfU97uTRvCuQfmdL1bmfb1DywwOzm_JQ0109xRxZaNXYDx236mlBJMY13929KfCj6Vt4zacWjnhLznyg/s1600/assets_LARGE_t_420_46909564.JPG" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="200" width="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVIs0b9wh-UMGSN4ximB5LXA15Ow_DOqKc-BsowslqMiogYrDIoGr6Ei9r_ABcfU97uTRvCuQfmdL1bmfb1DywwOzm_JQ0109xRxZaNXYDx236mlBJMY13929KfCj6Vt4zacWjnhLznyg/s200/assets_LARGE_t_420_46909564.JPG" /></a></div>
Ενας Περουβιανός επισκέπτεται μία έκθεση φωτογραφιών του Αμαζονίου σε μια κάπως μυστήρια γκαλερί της Φλωρεντίας. Η φωτογραφία ενός «ιστορητή» από τη φυλή Ματσιγκένγκα θα του τραβήξει την προσοχή και θα του θυμίσει ένα παλιό φίλο από τη Λίμα, τον Σαούλ, με το παρατσούκλι Μασκοφόρος, ο οποίος εξαφανίσθηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. «΄Όλα τα πρόσωπα ήταν στραμμένα, σαν ακτίνες ενός κύκλου, προς ένα κεντρικό σημείο, μιαν αντρική σιλουέτα, που όρθια στην καρδιά του κύκλου των μαγνητισμένων Ματσιγκένγκα, μιλούσε, κουνώντας τα χέρια. Αναρίγησα…Δε χωρούσε αμφιβολία. ΄Ενας ιστορητής.».
Ο Σαούλ γοητεύεται από τους ανθρώπους του απάτητου δάσους της Αμαζονίας, από την λατρεία του πνεύματος του δέντρου, του φιδιού, του σύννεφου και του κεραυνού. Από την πρώτη του επαφή με την Αμαζονία, ο Μασκοφόρος πιάστηκε σε μια πνευματική παγίδα που τον έκανε άλλον άνθρωπο. ΄Όχι μόνο επειδή έχασε το ενδιαφέρον του για τη νομική και γράφτηκε στην εθνολογία … αλλά κι επειδή, από τότε άρχισε η αφοσίωσή του, η εμμονή του σε δύο υποθέσεις οι οποίες κατά τα επόμενα χρόνια συνιστούσαν το μοναδικό του θέμα συζήτησης: την κατάσταση των φυλών του Αμαζονίου και την καταστροφή των δασών που τις φιλοξενούσαν. Κάποτε δώρισε στον αφηγητή ένα λευκό κοκκαλάκι, σε σχήμα ρόμβου, με σκαλιστά γεωμετρικά σχήματα σε χρώμα κοκκινωπό προς ώχρα. Τα σχήματα παρίσταναν δύο παράλληλους λαβυρίνθους, φτιαγμένους από γραμμές διαφόρων μεγεθών σε ίσες αποστάσεις, με τις μικρές χωμένες μέσα στις μεγάλες. «Αν πιστεύεις ότι αυτά τα σύμβολα είναι οι ρουφήχτρες του ποταμού ή δύο βόες τυλιγμένοι που λαγοκοιμούνται, μπορεί να έχεις δίκιο. Αλλά κυρίως είναι η τάξη που κυβερνά τον κόσμο. ΄Οποιος αφήνει να τον κυριεύσει ο θυμός, στραβώνει τις γραμμές αυτές, και όταν είναι στραβές, δεν μπορούν πια να στηρίξουν τη γη.» Ο Μασκοφόρος δεν θύμωνε ποτέ του με κανένα και για τίποτε. ΄Ισως να είχε ήδη κατακτήσει το ιδανικό των Ματσιγκένγκα, να μην αισθάνεται ποτέ θυμό για να μην υποχωρήσουν οι παράλληλες γραμμές που στηρίζουν τον κόσμο. Το πιο σημαντικό για τη φυλή αυτή , που ζούσε διάσπαρτη στη ζούγκλα του Κούσκο και του Μάδρε ντε Ντιος, ήταν η ηρεμία. Να μην πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό ούτε σε μια πλημμύρα. Να συγκρατείς όλα τα συναισθηματικά ξεσπάσματα, γιατί υπάρχει μια μοιραία σύνδεση ανάμεσα στα πνεύματα των ανθρώπων και σ΄ εκείνα της Φύσης και κάθε βίαιη εκδήλωση του ενός προκαλεί κάποια καταστροφή στην άλλη». Η φυλή των Ματσιγκένγκα είχε επιβιώσει επειδή τα ήθη και τα έθιμά της είχαν υποταχθεί στους ρυθμούς και τις απαιτήσεις του φυσικού κόσμου, χωρίς να τον παραβιάσει ή να τον αναστατώσει βαθιά, ίσα ίσα το αναγκαίο για να μην την καταπιεί εκείνος. «Ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που κάναμε εμείς, οι πολιτισμένοι, που σπαταλούσαμε τους φυσικούς πόρους χωρίς τους οποίους θα καταλήγαμε να μαραθούμε, σαν φυτά χωρίς νερό». Οι Ματσιγκένγκα δεν ζούσαν σε οικισμούς. Δεν είχαν φύλαρχο και δε φαίνονταν να αναγνωρίζουν άλλη εξουσία πέρα από εκείνη που είχε κάθε πατέρας στην οικογένειά του. Οι μάγοι θεραπευτές τους οι σεριπιγάρι – αναλάμβαναν να ξορκίσουν όλα τα κακά πνεύματα και τα πάθη της ψυχής. Από τη στιγμή όμως που όλα αυτά εκδηλώνονταν στο σώμα, τα θεωρούσαν αναπότρεπτα. Οι ιστορητές δεν ασκούσαν καμιά εξουσία στο «χαλαρό και σκόρπιο αρχιπέλαγος της κοινωνίας των Ματσιγκένγκα». ΄Ηταν μάλλον κάτι σαν ταχυδρόμοι της κοινότητας. Πρόσωπα που μετακινούνταν από το ένα σπιτικό στο άλλο, στην αχανή περιοχή όπου ήταν διασκορπισμένοι οι Ματσιγκένγκα, ενημερώνοντας τους μεν για όσα έκαναν οι δε, πληροφορώντας αλλήλους για τα γεγονότα, για τις ευτυχείς και ατυχείς συγκυρίες στη ζωή των αδελφών τους, τους οποίους έβλεπαν πολύ σπάνια ή ποτέ… Οι συνεκτικοί δεσμοί της κοινότητας την οποία η ανάγκη για επιβίωση είχε υποχρεώσει να κομματιαστεί και διασκορπιστεί στους τέσσερις ανέμους». Ο ιστορητής πιθανόν να αποτελούσε τη μνήμη της κοινότητας, τον θεματοφύλακα των μυστικών της οικογένειας. Για τον νεαρό αφηγητή, οι Ματσιγκένγκα δεν μπορούσαν να μείνουν σε ένα μέρος, δεν ένιωθαν την παραμικρή προσκόλληση στον τόπο που ζούσαν, «θα έλεγε κανείς ότι τους κατείχε το δαιμόνιο της μετακίνησης». Για τον δεύτερο αφηγητή, οι Ματσιγκένγκα, άλλοτε με εφόδιο τη γνώση, άλλοτε με τη γνώση χαμένη, περπατούσαν για να στηρίξουν τον ήλιο, να εμποδίσουν την βασιλεία του Σκότους. «Γιατί περπατάμε; Για να έχει φως και ζέστη, για να είναι όλα ήσυχα. Αυτή είναι η τάξη του κόσμου. Εκείνος που μιλάει με τις πυγολαμπίδες κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Εγώ αλλάζω τόπο όταν έρχονται οι βιρακότσα. Θα είναι η μοίρα μου ίσως…». (βιρακότσα ονόμαζαν πολλές φυλές αμερικανών ιθαγενών τους ευρωπαίους). Το σημαντικό γι΄ αυτούς είναι να μη χάνουν την υπομονή τους, να αφήνουν να γίνει αυτό που είναι να γίνει, να μη στρεβλώνουν την τάξη του κόσμου. «Αν ο άνθρωπος ζει ήρεμος και χωρίς ανυπομονησία, προλαβαίνει να συλλογιστεί και να θυμηθεί». Για να το πετύχει αυτό, πρέπει να τρώει αυτά που πρέπει και να σέβεται τις απαγορεύσεις. Είναι δύσκολο να φτάσει κάποιος στη γνώση: πολλές δοκιμασίες, εξαγνισμός, αναγέννηση. «΄Οποιος ξέρει τις αιτίες και τις συνέπειες, κατέχει τη γνώση, ίσως». Γνώση. «Αυτό που κάνουνε και που δεν κάνουνε οι άνθρωποι, αυτό μετράει. Να περπατάνε, ν΄ ακολουθούνε το γραφτό τους, αυτό μετράει. Ο κυνηγός να μην αγγίζει αυτό που κυνήγησε, ούτε ο ψαράς αυτό που ψάρεψε. Ο σεβασμός στις απαγορεύσεις, αυτό είναι. Μετράει αν είναι ικανοί να περπατήσουν, για να μην πέσει ο ήλιος. Για να έχει τάξη ο κόσμος, αυτό είναι. Για να μη γυρίσει το σκοτάδι, οι συμφορές. Αυτό είναι που μετράει. Οι λεκέδες στο πρόσωπο, όχι, δε μετράνε, ίσως». Η χειρότερη συμφορά δεν είναι οι λεκέδες στο πρόσωπο, είναι να μην ξέρεις το χρέος σου, να μη συναντήσεις ποτέ το γραφτό σου.
Οι μνήμες γίνονται όλο και πιο δυνατές, και τα δύο πρόσωπα αφηγούνται, ο καθένας με τον τρόπο του και τη δική του προσωπική γλώσσα, την ίδια ιστορία, ξεδιπλώνοντας κάθε φορά τις φανερές και κρυφές πλευρές της. Οι δύο αφηγήσεις εναλλάσσονται μεταξύ τους αποκαλύπτοντας το μυστήριο που πάντα δένει τους αρχέγονους μύθους με την κοινωνία και τους μηχανισμούς της, και την επίδρασή τους στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου.
Για τους Ματσιγκένγκα η ιστορία δεν προχωρεί, ούτε υποχωρεί: ανακυκλώνεται, επαναλαμβάνεται. «΄Αραγε περπατά μαζί τους, με μικρά βήματα σαν υδρόβιου πουλιού, που πατάει ταυτόχρονα με όλη την πατούσα του, τον τυπικό βηματισμό των φυλών του Αμαζονίου, ο πρώην φίλος μου, ο πρώην Εβραίος, ο πρώην λευκός και πρώην δυτικός Σαούλ Σουράτας; Αποφάσισα ότι ο ιστορητής στη φωτογραφία του Μαλφάτι είναι αυτός…Η μεταμόρφωση θα πρέπει να ήταν πολύ αργή, μια διεργασία υποσυνείδητη, σε κείνα τα χρόνια που αφιέρωσε στη μελέτη εθνολογίας στο Σαν Μάρκος…Το γεγονός ότι ο φίλος μου Σαούλ Σουράτας απαρνήθηκε όλα όσα ήταν και όσα θα μπορούσε να γίνει, προκειμένου, εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, να περιδιαβαίνει τις ζούγκλες της Αμαζονίας, διαιωνίζοντας … την παράδοση αυτής της αόρατης γραμμής πλανόδιων αφηγητών ιστοριών, είναι κάτι, που κατά καιρούς επιστρέφει στη μνήμη μου και φουσκώνει την καρδιά μου με περισσότερη δύναμη από όσο το έκανε ποτέ ο φόβος ή ο έρωτας»
Η μαγευτική εξιστόρηση του συγγραφέα κλείνει καθώς ο Περουβιανός αφηγητής ρεμβάζει κάτω από τα άστρα, στη νύχτα της Φλωρεντίας. «…Ξέρω ότι στα πέτρινα γεφύρια σε χρώμα ώχρας πάνω στον ΄Αρνο, κάτω από τα κακόφημα δέντρα του Κασίνε ή κάτω από τα μούσκουλα του Ποσειδώνα στην πηγή του και το μπρούντζο με τις κουτσουλιές περιστεριών του Περσέα του Τσελίνι, οπουδήποτε κι αν καταφύγω γυρεύοντας να καταπραΰνω τη ζέστη, τα κουνούπια, την ψυχική μου έξαψη, θα ακούω πάντα, κοντά, ακατάπαυστα, κροταλιστά, προαιώνια, αυτόν τον ιστορητή Ματσιγκένγκα».
armenistriahttp://www.blogger.com/profile/01034088925650745270noreply@blogger.com0